Ενα από τα βασικά ζητήματα που θα απασχολήσουν το εαρινό Συμβούλιο, που θα γίνει στις 21 Μάρτη στις Βρυξέλλες, είναι η πορεία μεταρρύθμισης των συνταξιοδοτικών συστημάτων.

Θα γίνει επίσης έλεγχος της πορείας των πολιτικών απασχόλησης και αγοράς εργασίας, της συγκράτησης των μισθών, της λεγόμενης συνεχούς επιμόρφωσης, ως στοιχείων προώθησης της ευέλικτης οργάνωσης της εργασίας και μείωσης του «κόστους εργασίας» για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

Εχει γίνει ήδη ορατός ο προσανατολισμός για επέκταση της κατάργησης θεμελιωδών δικαιωμάτων στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και στον τομέα της υγείας, με μεθοδολογία επιχειρηματολογίας και συντονισμού ανάλογη με εκείνη του συνταξιοδοτικού.

Καινούριο στοιχείο αναδεικνύεται το γεγονός ότι η νέα στρατηγική της ΕΕ για την απασχόληση θα μετρηθεί συγκεκριμένα, με δείκτες: την αύξηση της απασχόλησης (που δεν αφορά τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης με πλήρη δικαιώματα, αλλά μοίρασμα της ανεργίας ώστε να προκύπτει μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε κατάσταση απασχολησιμότητας), την παραπέρα προώθηση της απασχολησιμότητας και με κατάργηση των ορίων στις απολύσεις, τη μείωση ή κατάργηση της αποζημίωσης απολυμένου, με ελευθερία νέων προσλήψεων με ατομικές συμβάσεις και αποδοχές κατώτερες από αυτές που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις.

Προωθείται, δηλαδή, γενίκευση των νέων εργασιακών σχέσεων που κάνουν την εργατική δύναμη φτηνότερη για το κεφάλαιο.

Ολ' αυτά τα ζητήματα πρέπει να είναι αντικείμενο μιας διαρκούς δραστηριότητας μέσα στους φορείς και τις διαδικασίες του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος. Πολύ περισσότερο που ήδη προβάλλεται το ιδεολόγημα - σύνθημα για μία «κοινωνική Ευρώπη και όχι Ευρώπη της αγοράς». Το σύνθημα χρησιμοποιούν τόσο δυνάμεις από τα αστικά κόμματα εξουσίας όπως το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ, όσο και φορείς του οπορτουνισμού στο εργατικό κίνημα.

Γίνεται φανερό πως το μέτωπο αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί, καθώς η κρίση που ήδη αντιμετωπίζει η ΕΕ και ο κίνδυνος να βαθύνει (ιδιαίτερα σε κράτη όπως η Γερμανία) αυξάνει τους προβληματισμούς για αναπροσαρμογή του τρόπου διαχείρισης στο σύνολο της ΕΕ.

Από το βάθος και τη χρονική διάρκεια της οικονομικής κρίσης θα εξαρτηθεί η ευελιξία της ΕΕ στη διαμόρφωση κατευθύνσεων και ελέγχων στην άσκηση οικονομικής πολιτικής πιο ανοιχτής στις κρατικές επενδύσεις και επιδοτήσεις, στα δημοσιονομικά ελλείμματα, στη διατήρηση κάποιων κρατικών επιχειρήσεων, ή μεγαλύτερου μέρους μετοχών σε επιχειρήσεις, στην προώθηση κάποιων προγραμμάτων διαχείρισης της πιο κραυγαλέας φτώχειας.

Δηλαδή στο θέμα αυτό υπάρχουν ενδείξεις ότι η ΕΕ κάνει στροφή σε υποδείξεις διαχείρισης και νεο-κεϋνσιανά στοιχεία, συνδυάζοντας τα με νεοφιλελεύθερα.

Στο έδαφος αυτό μπορούν να διαμορφωθούν πολιτικές προτάσεις για τον εγκλωβισμό όχι γενικά των εργαζομένων, αλλά ειδικότερα εκείνου του τμήματος που τείνει προς την αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική ριζοσπαστικοποίηση.

Η αναμενόμενη εκδήλωση της κρίσης και στην Ελλάδα επιβάλλει την έγκαιρη ανάπτυξη ιδεολογικού μετώπου στο εργατικό κίνημα ως προϋπόθεση για να μην εξελιχθεί αυτό σε πυροσβεστήρα μιας πολιτικής κρίσης στη γέννησή της.

Κι από αυτήν την άποψη οι στόχοι πάλης που έχει το ΠΑΜΕ, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ιδεολογικού μετώπου στα πρωτοβάθμια σωματεία και στους τόπους δουλιάς, μπαίνουν στην πρώτη γραμμή.