Η κεντρική επιλογή της κυρίαρχης πολιτικής στη χώρα μας είναι ρητά πλέον να πορευτεί η Ελλάδα στον 21ο αιώνα ως αμερικανικό προτεκτοράτο με τη λεοντή της ευρωπαϊκής ισχύος. Τα όσα ακούστηκαν και καταγράφησαν στα πρακτικά στη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας (4.12.2002) που άλλωστε προεξόφλησε την υπερψήφιση της «Συνολικής Τεχνικής Συμφωνίας σχέσεων ΗΠΑ - Ελλάδας», θα πρέπει να διδάσκεται στα εκσυγχρονισμένα ανώτατα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ως το άριστο μάθημα υποταγής στον ισχυρό.

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις η κυβέρνηση έφερε τη συμφωνία, γνωστή και ως συμφωνία για την ετεροδικία των Αμερικανών στην Ελλάδα, μετά από 2 ολόκληρα χρόνια «διαπραγματεύσεων», παραμονές κατάλυσης του κυπριακού ζητήματος και με διεθνώς παραφουσκωμένο τον τουρκικό στρατιωτικό παράγοντα, λόγω του προαναγγελθέντος πολέμου στο Ιράκ. Το τρικ ήταν η... σύγκριση της δικής μας συμφωνίας υποταγής στα υπερατλαντικά νιτερέσα με τα αντίστοιχα «συμβόλαια» της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Γερμανίας. Τριών χωρών δηλαδή που στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο απολάμβαναν των υπηρεσιών δικτατόρων και του αρχιναζί της σύγχρονης ιστορίας.

Φευ, οι τρεις προαναφερθείσες ευρωνατοϊκές ωσαύτως σύμμαχες χώρες με σύγχρονο αποικιοκρατικό παρελθόν τηρούν κάποια προσχήματα. Εμείς που περάσαμε στο κομπολογάκι της εξάρτησης μια χούντα, μια ματωμένα ξεπουλημένη Κύπρο και την γκριζοποίηση του μισού Αιγαίου, φωνάζοντας μάλιστα με πασοκικές ντουντούκες «Εξω οι βάσεις του θανάτου», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», ακούσαμε (;) με τον Γλίξμπουργκ στο προσκήνιο, πως τώρα πια αν θέλουμε να είμαστε ασφαλείς πρέπει να βαδίζουμε σκυφτοί, δυτικοί, σε αέναη λιτότητα και τρομοκρατημένοι μπας και κανένας ναύτης που πλάκωσε στο ξύλο τα παιδιά μας συλληφθεί και παραπονεθεί ότι τολμάμε να τον δικάσουμε.

Η συμφωνία της ντροπής, που νομιμοποιεί κι αναγνωρίζει τις ΗΠΑ ως συστατικό της ύπαρξης της Ελλάδας στον 21ο αιώνα, υποθηκεύει συνάμα κάθε πολιτική απόφαση, σε οποιοδήποτε πεδίο της ζωής ενός λαού σαν τον ελληνικό, αν ληφθεί έστω και κατά λάθος, αγνοώντας ποιος είναι το αφεντικό.

Προτείνω όμως στο Κόμμα του λαού, το Κόμμα μας το ΚΚΕ, να μεταφράσει σε περίληψη τη συμφωνία και να τη μοιράσει παντού. Ετσι ώστε κάθε φορά που οι πολίτες θα ακούν περί ΕΕ, δηλαδή Ενωμένης Ευρώπης, Βρυξελλών, ευρώ κι άλλα τέτοια φούμαρα, να έχουν έτοιμη την... αποκάλυψη - Τώρα. Σήμερα, αποδεικνύεται περίτρανα κι εύκολα συνάμα, ότι η Ευρώπη τους είναι απλώς πρόναος του αμερικάνικου καθεδρικού ναού, της ολοένα και πιο βάρβαρα στρατιωτικοποιημένης καπιταλιστικής παντοδυναμίας.

Βεβαίως όποιος δε συγκρουστεί με αμερικάνικα συμφέροντα, όποιος πει «ναι σε όλα», διαστρέφοντας το νταλκαδιάρικο άσμα «τα πήρε όλα κι έφυγες» στο μοντέρνο νταλκαδολέιζερ πολιτικό βιντεοκλίπ «τα πήρες όλα κι έμεινες αφεντικό μου», δεν πρόκειται να αισθανθεί ούτε γρατσουνιά απ' το βαθύ μαχαίρι που μπήγεται στην ανεξαρτησία της χώρας. Ομως κι ο καλύτερα μασκαρεμένος δούλος δε θα μπορεί να καμώνεται τον... Ευρωπαίο, τάχα μου, πολίτη. Ο,τι κοστούμι ή φουστάνι κι αν φοράει, κάθε που θα ξεβρακώνεται για την ανάγκη του, θα βλέπει ότι φοράει βρακί κατάσαρκα την αστερόεσσα.

Η συμφωνία σύντροφοι διαβάζεται ευχάριστα ως πορνό. Λάιτ μάλιστα σαν τις φτηνιάρικες «ιστορίες της Ομικρον», που έφεραν ένα σχετικώς ευπρεπές πορνομυθιστόρημα στα μέτρα χολιγουντιανής ταινίας β' διαλογής τη δεκαετία του '70 που, έφτυνε χολή και σεξ σ' ό,τι προϊόν πολιτισμού άγγιζε το λεγόμενο «αμερικάνικο σύνδρομο ήττας του βρόμικου πολέμου στο Βιετνάμ».

Η... κυρία «Ο», δέχεται να γίνει αντικείμενο άθλιων σεξουαλικών βασανιστηρίων στο βιβλίο και ωραιοποιημένων βίτσιων στις ταινίες με τ' όνομά της, κάτω από το βαθυστόχαστο γαλλικής έμπνευσης δόγμα «ελευθερία είναι η επιλογή της σκλαβιάς σου...».

Αυτό μας είπε η κυβέρνηση στη Βουλή. Ακριβώς αυτό. Οτι είμαστε οι Ελληνες τόσο λεύτεροι που αποφασίσαμε περήφανα ποιος θα μας έχει δούλους. Ψηφίστε τους τους υπογράψαντες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να έχετε τη χαρά τους που παίζουν στην ευρωπαϊκής έμπνευσης αμερικάνικη ταινία...