Το Στρατηγείο της Λάρισας, όπως έχουν ομολογήσει οι ίδιοι οι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι, θα διαδραματίσει σοβαρό ρόλο σε ενδεχόμενη νέα επίθεση της «συμμαχίας» στην περιοχή, κάτι που καθιστά τις κυβερνητικές ενέργειες εγκληματικές για τους λαούς της περιοχής.

Οπως είπε και ο βουλευτής του ΚΚΕ Μ. Κωστόπουλος, στην τοποθέτησή του, «όταν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής αναρωτηθήκαμε γιατί η κυβέρνηση φέρνει αυτές τις συμφωνίες για κύρωση τώρα, παραμονή των εκλογών, δε γνωρίζαμε ειλικρινά ότι τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα ετοιμάζονται να περάσουν από τη χώρα μας για να συνεχίσουν το έγκλημά τους ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Η κυβέρνηση, όμως, το γνώριζε και γι' αυτό βιάζεται να βάλει την υπογραφή της κάτω από τα κείμενα αυτά, όπως απαιτούν οι Αμερικανοί και οι άλλοι Ράμπο του ΝΑΤΟ».

Ο βουλευτής κατήγγειλε ότι η πράξη της κυβέρνησης, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, αποτελεί πρόκληση και για το φιλότιμο των Ελλήνων, όπου και αν ανήκουν. Οι συμφωνίες αυτές, είπε, διευρύνουν τα όρια της επιθετικής, δολοφονικής και πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ και νομιμοποιούν τυπικά τους ανθύπατους στο υποστρατηγείο της Λάρισας.

«Το ΝΑΤΟ και η ΔΕΕ, τόνισε, είναι οι σερίφηδες και το οπλισμένο χέρι των βιαστών της ανθρωπότητας, που θέλουν να ελέγξουν τις εξελίξεις στην πρώην Σοβιετική Ενωση και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, καθώς και να επιβάλουν τους όρους στην πορεία εξέλιξης και ανάπτυξης του σημερινού κόσμου, στα πλαίσια της περιλάλητης "παγκοσμιοποίησης"». Και πρόσθεσε:

«Θέλουν να επιβάλουν το δικό τους δίκαιο, το δίκαιο του δυνατού, τη δημοκρατία των πολυεθνικών, την ελευθερία του βιαστή. Το μαρτύριο της Γιουγκοσλαβίας και τα όσα έχουν κατά νου στη συνέχεια γι' αυτήν την πολύπαθη χώρα το επιβεβαιώνει αυτό με τον πιο τραγικό τρόπο».

Σχολιάζοντας τις διάφορες απόψεις που επικαλούνται το «εφικτό», με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η υποτέλεια, τόνισε:

«Μα, τι να κάνουμε, ρωτάνε, τάχα αθώα, οι οπαδοί της πολιτικής του λεγόμενου εφικτού. Σε αυτό το ερώτημα, που δεν είναι σημερινό, που το έβαζαν και οι κοτσαμπάσηδες και οι τάχα ρεαλιστές την περίοδο της Κατοχής, αυτό το ερώτημα, που έχει μέσα του το φόβο του ραγιά, αξίζει να το απαντήσουμε, όχι σαν ανόητοι παλικαράδες, όχι σαν άνθρωποι που δεν ξέρουν το μπόι τους, αλλά με τους απλούς στίχους του Ρήγα και του Ναζίμ Χικμέτ: "Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή" και "αν δεν αγωνιστείς εσύ, αν δεν αγωνιστώ εγώ, πώς θα βγούμε μέσα από τα σκοτάδια;".

Κρύβει κινδύνους μία τέτοια επιλογή; Αναμφίβολα κρύβει. Πότε η αντίσταση στη βαρβαρότητα δεν έκρυβε κινδύνους; Πότε τα δικαιώματα χαρίστηκαν; Πότε προχώρησε ο κόσμος προς τα μπρος χωρίς μεγάλα "όχι" και χωρίς μεγάλα "ναι";

Με αυτήν τη λογική, είπε ο Μ. Κωστόπουλος, η χώρα μας θα είναι συνένοχη σε εγκλήματα που γίνονται και θα συνεχιστούν, όσο δε λέμε και εμείς και οι άλλοι λαοί: "ως εδώ και μη παρέκει"». Ο βουλευτής, εκτός των παραπάνω, επισήμανε ότι «υπάρχει και συνταγματικό πρόβλημα, αφού παραβιάζονται τα άρθρα 27 και 28 του Συντάγματος, τα οποία ορίζουν ότι για να ψηφιστούν τέτοιες συμφωνίες χρειάζονται οπωσδήποτε τα 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Με αυτήν την έννοια, είπε η ευθύνη είναι ολόκληρη στην κυβέρνηση και έτσι όπως φέρνει τη σύμβαση, με τον τρόπο που τη φέρνει, παραμονή εκλογών, με αυτές τις διαδικασίες, είναι απαράδεκτη ενέργεια και έχει στοιχεία ενός μικρού πραξικοπήματος».

Τέλος, ο βουλευτής του ΚΚΕ, με αφορμή την κύρωση των συμφωνιών, σημείωσε πως «τέτοια κρίσιμα ζητήματα και από τη στάση που κρατάει κανείς απέναντί τους, αποκαλύπτουν πιο καθαρά, πιο χειροπιαστά, τις ιδέες, τις απόψεις, την ταυτότητα του κάθε φορέα, του κάθε κόμματος.

Χτες οι κομμουνιστές και οι σοσιαλδημοκράτες φώναζαν μαζί "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο". Σήμερα, οι σοσιαλδημοκράτες, και συγκεκριμένα για τη χώρα μας, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλει να τα ξεχάσει αυτά και καλεί τον κόσμο να τρέχει στη Σοφοκλέους!

Χτες οι κομμουνιστές εξέταζαν τις δυνατότητες για συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία για διάφορα ζητήματα που αφορούσαν τους εργαζόμενους, το λαό. Ανεξάρτητα από την επιτυχία τέτοιων εγχειρημάτων και την ερμηνεία που έδινε ο καθένας σε αυτά, υπήρχε αυτή η πρόθεση.

Σήμερα η σοσιαλδημοκρατία, κατά τη δική μου άποψη, είναι πεθαμένη. Και δυστυχώς, κανένα στοιχείο δεν αποδείχνει ότι μπορεί να αναφωνήσουν κάποιοι "η σοσιαλδημοκρατία πέθανε, ζήτω η σοσιαλδημοκρατία". Αντίθετα, αποδείχνεται και με κραυγαλέο τρόπο: "Η σοσιαλδημοκρατία πέθανε, ζήτω ο νεοφιλελευθερισμός".

Αυτό δε σημαίνει ότι ξεχνάμε έναν ολόκληρο κόσμο, ο οποίος έχει αυταπάτες. Αλλά θέμα, προσπάθεια, σκέψη, για συνεργασία δεν υπάρχει. Δεν μπορείς να κάνεις συνεργασία με κάποιον που πέθανε!

Αυτό σαν προσωπική κατάθεση, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες και, πολύ περισσότερο, για να μην ψαρεύει κανείς στα θολά νερά!».

Κατά των συμφωνιών τάχθηκαν και οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, ενώ η ΝΔ είχε ταχθεί στην αρμόδια επιτροπή υπέρ της κύρωσής τους και χτες δεν παρενέβη (κατά τον κανονισμό μιλάνε μόνο όσοι έχουν αντίρρηση σε μία σύμβαση).

Χαρακτηριστικό, πάντως, είναι ότι χτες ο παριστάμενος υφυπουργός Αμυνας Δ. Αποστολάκης δεν έκανε τον κόπο να υπερασπιστεί τις συμφωνίες, αλλά απλά ανέφερε ότι η κύρωσή τους δεν έχει καμία σχέση με τις εκλογές, αφού είχαν αποσταλεί στη Βουλή για κύρωση από το Νοέμβρη.

Χτες, όμως, κυρώθηκε και άλλη ΝΑΤΟική σύμβαση για «την ασφάλεια των πληροφοριών μεταξύ των μερών της συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού».

Πρόκειται για μία σύμβαση που - όπως είπε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Μπ. Αγγουράκης - αποτελεί μνημείο υποτελούς πολιτικής των κυβερνήσεων που συμφώνησαν να υπογράψουν μία τέτοια συμφωνία.

Οπως κατήγγειλε, με βάση τη συμφωνία, οι κυβερνήσεις δεσμεύονται να μην μπορούν να αξιοποιήσουν πληροφορίες που έχουν μεταδοθεί στο ΝΑΤΟ και από τη στιγμή που αυτές θεωρηθούν από το ΝΑΤΟ ως διαβαθμισμένες οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να κάνουν χρήση αυτών των πληροφοριών.

Αυτή η διαδικασία, είπε ο Μπ. Αγγουράκης, αφαιρεί στην πραγματικότητα τη δυνατότητα από τις εθνικές κυβερνήσεις, από τα επιτελεία των Ενόπλων Δυνάμεων και από τη Βουλή να έχουν δημοκρατικό έλεγχο, τουλάχιστον σε αυτές τις πληροφορίες που οι κύριοι του ΝΑΤΟ τις θεωρούν απόρρητες.

Τη σύμβαση καταψήφισαν ο ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, αλλά, κατά τον υφυπουργό Αμυνας, πρόκειται για μία σύμβαση που ρυθμίζει απλώς τεχνικά θέματα, καθώς, όπως ισχυρίστηκε, οι ΝΑΤΟικές πληροφορίες είναι στη διάθεση των εθνικών αρχών και όχι το αντίστροφο.