Το μήνυμα του Παλαμηδιού | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το μήνυμα του Παλαμηδιού

Στ' Αναπλιού το Παλαμήδι βρόντηξε το καριοφίλι!». Το τηλέφωνό μου χτύπησε πρωί πρωί, και στην άλλη άκρη του σύρματος ήταν ο φίλος μου ο Λεωνίδας, ο λαϊκός ποιητής μας. «Πολύ στεναχωρέθηκα, σύντροφε», είπε, «που λόγοι ανωτέρας βίας δε μου επέτρεψαν να παραβρεθώ, προχτές, και να δώσω κι εγώ το δικό μου "παρών" σ' εκείνο το μεγαλειώδες προσκλητήριο των λαϊκών δυνάμεων της πατρίδας μας και των άλλων φίλων και συντρόφων μας από πολλές χώρες του πλανήτη. Η λαοθάλασσα εκείνη, που τη θαύμασα και την ευχαριστήθηκα, έστω και από τις οθόνες της τηλεόρασης και, κυρίως, απ' το κανάλι μας, τον "902", με σήκωσε τόσο ψηλά, που, αν και καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου, νόμιζα πως πετούσα κι εγώ μαζί τους, σαν να φύτρωσαν ξαφνικά στους ώμους μου δυο μεγάλες, δυνατές φτερούγες! Και άκου, σύντροφε, να σου απαγγείλω ένα ποίημα που εμπνεύστηκα απ' αυτή τη δυνατή γροθιά που έδωσε ο λαός μας στα μούτρα των ιμπεριαλιστών:

Ο Ρέππας, η Αννούλα μας κι όλο το σκυλολόι

γραμματικοί και υπουργοί της άθλιας Ευρώπης

στ' Ανάπλι συγκεντρώθηκαν να βγάλουν αποφάσεις

μα βρήκανε απέναντι το λαϊκό ποτάμι

να ξεχειλίζει απ' την οργή κι από το άγιο μίσος.

Με τρέμουλο στα πόδια τους, με τα βρακιά ...γιομάτα

στο Μπούρτζι ταμπουρώθηκαν, τη νίλα να γλιτώσουν.

Μα πήρανε το μάθημα απ' των λαών το χέρι

γερή γροθιά στα μούτρα τους να έχουν να θυμούνται.

Το Παλαμήδι μήνυμα παλικαρίσιο στέλνει

καρφί στη μαύρη τους καρδιά παντοτινά να μένει

πήγαν, οι δόλιοι, για μαλλί, μα βγήκαν κουρεμένοι...».

Θα νικήσουμε, σύντροφε!», συνέχισε, γεμάτος ενθουσιασμό ο Λεωνίδας. «Ο,τι και να κάνουν οι φασίστες, οι πολεμοκάπηλοι ιμπεριαλιστές, στο τέλος θα ηττηθούν. Τα άψυχα σιδερικά τους - όπως το λες κι εσύ -, η βία και ο αυταρχισμός, δε θα μπορέσουν να νικήσουν την ψυχή και τη θέληση των απλών ανθρώπων να ζήσουν ελεύθεροι, σε έναν κόσμο ειρηνικό, χωρίς πολέμους και καταστροφές».

Ετσι είναι, φίλε Λεωνίδα. Και το Ναύπλιο, για τον ελλαδικό χώρο, ήταν μόνον η αρχή. Μέχρι τον Ιούνη, που θα κρατήσει η ψευτοπροεδρία των ντόπιων «Καραγκιόζηδων», τους περιμένουν κι άλλες, μεγαλύτερες λαχτάρες. Το «φρούριο της Χαλκιδικής», στο οποίο σχεδιάζουν να ταμπουρωθούν ξανά, για να πάρουν τις ολέθριες για τους λαούς της Ευρώπης αποφάσεις τους, δε θα τους «χωρέσει». «Σαν το Βοριά, σαν το Νοτιά» η οργή της λαϊκής καταιγίδας θα γκρεμίσει τα «φονικά ρηγάτα» τους, τα θεμελιωμένα στην ψευτιά.

Το μήνυμα του Ναυπλίου, όπως και των άλλων πόλεων και χωρών που προηγήθηκαν (Σιάτλ, Γένοβα, Γκέτεμποργκ και πολλών άλλων), ήταν ηχηρό και ξεκάθαρο. Δε θα επιτρέψουν στους «αρχιτέκτονες του ολέθρου» να επιβάλουν με τη βία και τον πόλεμο τη σιγή και την «ειρήνη» του νεκροταφείου σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οσο κι αν παριστάνουν οι τελευταίοι τους «λέοντες», το ξέρουν πολύ καλά πως πλησιάζει το τέλος τους και πως «στο φευγιό τους προς το αγύριστο ταξίδι / τίποτα πια, κανένα θαύμα δεν τους σώνει / κι απ' το χαμό το σίγουρο κι από τη δίκια την οργή / ούτε ο ίδιος ο θεός δεν τους γλιτώνει».

Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ