ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ στο πολεμόχαρο σενάριό τους οι Ηνωμένες Πολιτείες: Το Ιράκ και όπλα μαζικής καταστροφής έχει και σχετίζεται άμεσα με την «Αλ Κάιντα» και πόλεμος πρέπει να γίνει, λέει ο Μπους. Η σχέση που έχουν αυτά με την πραγματικότητα προφανώς ελάχιστα τις ενδιαφέρουν. Αλλωστε, πραγματικότητα στις μέρες μας είναι αυτό που βολεύει τα σχέδιά τους.

Το μόνο πάντως που μπορούμε να βεβαιώσουμε για τις σχέσεις «Αλ Κάιντα» και Σαντάμ Χουσεΐν είναι πως ...κάποτε πρέπει να υπήρχαν πράγματι. Μιλάμε για την περίοδο, που αμφότεροι βρίσκονταν στις αγκάλες των ΗΠΑ και εξυπηρετούσαν τα σχέδιά τους.

ΟΣΟ για τη στάση της Τουρκίας στην όλη υπόθεση, συνεχίζει να είναι (φαινομενικά τουλάχιστον) αντιφατική. Από τη μια συγκεντρώνει στρατό στα νότια σύνορά της και συμφωνεί στην παροχή οποιασδήποτε διευκόλυνσης στις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, κι από την άλλη, η κυβέρνησή της δηλώνει ότι δεν είναι δεδομένη η στάση της.

Βέβαια, ούτε πρωτοφανές, ούτε η μοναδική ανάλογη περίπτωση είναι. Κι άλλες κυβερνήσεις το ίδιο ακριβώς κάνουν... Για να μην πούμε για την κυβέρνηση Σημίτη, που είναι ικανή να στείλει τον Γ. Παπαντωνίου για να κάνει τον ...τροχονόμο στη βάση της Σούδας και τον Κ. Λαλιώτη να παίρνει μέρος στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις της Αθήνας...

ΑΜΑΝ ΠΙΑ, ένα πιάτο φαΐ πήγε να φάει το πρωθυπουργικό ζεύγος, αμέσως να του το βγάλουνε ξινό! Τόσο επιλήψιμο είναι δηλαδή που συνέφαγε με το ζεύγος Αγγελοπούλου; Αλλωστε, όλο και κάτι θα είχαν να συζητήσουν...

Κάτι τα κονδύλια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι οι υπερβασούλες των σχετικών έργων, κάτι οι υποθέσεις των εκβιασμών, κάτι τα επιχειρηματικά τους, είναι βέβαιο ότι θα πέρασε τόσο γρήγορα, όσο και εποικοδομητικά, η ώρα.

Ομως, καλά είπε ο υπουργός Τύπου, δεν πρέπει να δίνουμε σε όλα πολιτικές διαστάσεις. Να τα βλέπουμε ανθρώπινα, είπε. (Θα μας ήταν πιο εύκολο βέβαια να το δεχτούμε αυτό αν οι συνδαιτυμόνες δεν είχαν τα χέρια τους στο ...μέλι των χρημάτων των φορολογουμένων).