Εκδότες, καναλάρχες, εντιμότατοι επιχειρηματίες και εργολάβοι, ένα κουβάρι στις οθόνες μας, ανακατεμένοι με εκβιαστές, εκβιαζόμενους, τρομοκράτες και κυπατζήδες. Ενα κουβάρι που από το περασμένο καλοκαίρι, με το που έσκασε η βόμβα του Ξηρού, πάει να μας παγιδεύσει στο στόμιο του οχετού.

Κάθε φορά δε, που το έργο κινδυνεύει να χάσει το κοινό του, ο «σκηνοθέτης» βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή. Η τεχνική πάνω κάτω ίδια: Απλώς, από το «λίγο αίμα, λίγο σπέρμα, λίγο ψέμα» έχουμε περάσει στο «λίγο υψηλή κοινωνία, λίγο εκβιασμοί, λίγο τρομοκρατία, λίγο μυστήριο από τον άγριο κόσμο της νύχτας».

Δε λείπουν βέβαια και τα ειδικά εφέ: Ενας λυγμός του Τράγκα, λίγη από την ψυχρή αδέκαστη ματιά του Τριανταφυλόπουλου, λίγο από το κύρος του Χατζηνικολάου, λίγο από την απατεωνιά του κύριου τηλεοπτικού μαϊντανού «τάδε». Νάτο το έργο. Νάτη η ψηφιακή μας πραγματικότητα, νάτοι οι πρωταγωνιστές, οι ήρωές μας.

Κάθε βράδυ. Οπως χτες που το δάκρυ του Τράγκα κύλησε πηγαία στις οθόνες χτες, 7 με 9 σε όλα τα δελτία ειδήσεων. Οπως προχτές ο σπαραγμός του Ψωμιάδη. Οπως στο ενδιάμεσο η υψηλού επιπέδου αντιπαράθεση επιχειρημάτων μεταξύ Τριανταφυλόπουλου και Κούγια.

Για τη συνέχεια στο βραδινό δελτίο «ειδήσεων»...