Πόσες φορές έχετε ακούσει ότι το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητά της; Πόσες φορές οι κυβερνώντες, συνεπικουρούμενοι από την αξιωματική αντιπολίτευση και τους μεγαλοεργοδότες και με πρόσχημα την προαναφερόμενη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, έχουν πάρει αντεργατικά μέτρα, ώστε να μειωθεί το εργατικό κόστος; Πάμπολλες, ουσιαστικά αμέτρητες. Και, σίγουρα, θα το ακούσουμε πολλές φορές ακόμη.

Για να δούμε, λοιπόν, πώς επηρεάζει το εργατικό κόστος την περιβόητη ανταγωνιστικότητα. Τα σχετικά στοιχεία, που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα η επίσημη στατιστική υπηρεσία της ΕΕ (Γιούροστατ), είναι αποκαλυπτικά. Το έτος 2000, «ο μέσος όρος του ωριαίου εργατικού κόστους» στην ΕΕ ανερχόταν σε 22,7 ευρώ και στην Ελλάδα 10,40 ευρώ. Η μόνη χώρα, που είχε ακόμη χαμηλότερο κόστος, ήταν η Πορτογαλία, με 8,13 ευρώ.

Καταλυτικά είναι τα αντίστοιχα στοιχεία και στους επιμέρους τομείς της οικονομίας. Συγκεκριμένα:

• Το «ωριαίο εργατικό κόστος» στην παραγωγή και διανομή ηλεκτρισμού, φυσικού αερίου και νερού στην Ελλάδα ήταν 16,37 ευρώ και στην ΕΕ 30,48 ευρώ.
• Στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες (τράπεζες, κλπ.) 16,34 ευρώ στην Ελλάδα και 34,85 ευρώ στην ΕΕ.
• Στον κλάδο του εμπορίου και των επισκευών 7,62 ευρώ στην Ελλάδα και 19,11 ευρώ στην ΕΕ.
• Στις κατασκευές 7,76 ευρώ στην Ελλάδα και 19,39 ευρώ στην ΕΕ.