Η επέλαση των ιδιωτικών συμφερόντων στον ΟΤΕ, η μετατροπή του από δημόσια επιχείρηση σε όμιλο επιχειρήσεων, που λειτουργεί με τα κριτήρια του κέρδους και του λεγόμενου ελεύθερου ανταγωνισμού, υπονόμευσε και όξυνε ακόμα περισσότερο το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης και το συνταξιοδοτικό. Τα ελλείμματα του ΤΑΠ-ΟΤΕ ήταν το πρόσχημα να μπουν σε λειτουργία τα νεοφιλελεύθερα σχέδια για τα ταμεία των εργαζομένων. Το κράτος και οι νέοι ιδιοκτήτες, τα μεγάλα χαρτοφυλάκια της Σοφοκλέους, με τη συγκατάθεση της πλειοψηφίας της ΟΜΕ-ΟΤΕ, επιχείρησαν να απαλλαχτούν από κάθε υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους. Πολύ περισσότερο έβαλαν στο χέρι τα αποθεματικά του Ταμείου Αρωγής των εργαζομένων στον ΟΤΕ και τώρα τους παραπέμπουν για τη σύνταξή τους στην οδό Σοφοκλέους...

Σύμφωνα με το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση και ήδη υλοποιείται, για την αντιμετώπιση δήθεν του ασφαλιστικού, ιδρύθηκε η «Εταιρία Διαχείρισης Ειδικού Κεφαλαίου Ταμείου ΟΤΕ», η οποία θα διαχειρίζεται και θα τζογάρει στο χρηματιστήριο κεφάλαια ύψους 350 δισεκατομμυρίων δραχμών. Σε αυτό το «ειδικό κεφάλαιο», οι μόνοι που πραγματικά συνέφεραν είναι οι εργαζόμενοι, αφού υποχρεώθηκαν να καταβάλουν υπό τη μορφή δανεισμού 140 δισεκατομμύρια από το Ταμείο Αρωγής. Ο ΟΤΕ έδωσε 120 δισεκατομμύρια, αλλά στην ουσία δεν επιβαρύνθηκε στο ελάχιστο, γιατί πρόκειται για εφάπαξ προκαταβολή της ετήσιας υποχρέωσής του να καταβάλει περί τα 11 δισ. δραχμές στο ΤΑΠ-ΟΤΕ. Το δημόσιο περιορίστηκε στα 90 δισ., με τα οποία όμως «ξοφλάει» μια και έξω, με την υποχρέωσή του να εξασφαλίζει τις συντάξεις σε χιλιάδες δικαιούχους του ΤΑΠ-ΟΤΕ, σ' αυτούς που δημιούργησαν τον κολοσσό που λέγεται ΟΤΕ. Από τις αποδόσεις αυτών των κεφαλαίων, ένα μέρος θα πηγαίνει στο Επικουρικό Ταμείο, για τους τόκους του δανείου των 140 δισ., ένα άλλο για τα λειτουργικά έξοδα της εταιρίας και τα υπόλοιπα θα πηγαίνουν στο ΤΑΠ-ΟΤΕ.

Τι θα γίνει, όμως, με τις συντάξεις των ασφαλισμένων στο ΤΑΠ-ΟΤΕ, αλλά και με το επίπεδο των υπηρεσιών στον κλάδο υγείας, με δεδομένο ότι οι βαθύτερες αιτίες, όπως η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, αλλά και η δραματική περικοπή θέσεων εργασίας, συνεχίζεται; Μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα να «ποντάρει» την ασφάλιση των εργαζομένων στη χρηματιστηριακή αγορά, όπως κάνουν σήμερα ορισμένες παρατάξεις και η κυβέρνηση; Μπορεί ο εργαζόμενος να εξαρτά τη σύνταξή του και τα γηρατειά του από την πορεία της χρηματιστηριακής αγοράς;

Το νέο μοντέλο «αντιμετώπισης του ασφαλιστικού» δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που διεκδικούν οι εργαζόμενοι για την τριμερή συμμετοχή και χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης. Η τύχη του ΤΑΠ-ΟΤΕ επαφίεται στους νόμους και στις διακυμάνσεις του χρηματιστηριακού δείκτη. Σε κίνδυνο μπαίνουν και τα αποθεματικά του Ταμείου Αρωγής, αφού τίποτα δεν εξασφαλίζει την αποπληρωμή του δανείου. Το ΤΑΠ-ΟΤΕ είναι ο «πιλότος», για την εφαρμογή ενός ευρύτερου σχεδίου, που θα οδηγήσει τα τεράστια αποθεματικά και περιουσιακά στοιχεία των Επικουρικών Ταμείων -πάνω από τρία τρισεκατομμύρια- στα χέρια των επιχειρηματιών και στα ταμεία του Χρηματιστηρίου. Είναι φανερό πως για τους αποδέκτες των γνωστών θαλασσοδανείων, ο παλιός τρόπος δέσμευσης των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας δεν τους αρκεί. Οι μεγαλοβιομήχανοι δε θέλουν να δανείζονται πια. Βρίσκουν στο Χρηματιστήριο τζάμπα χρήμα. Για την κυβέρνηση η ίδρυση μιας τέτοιας εταιρίας, σαν την ΕΔΕΚΤ-ΟΤΕ, αποτελεί ακόμα ένα εργαλείο παρέμβασης και ρύθμισης της κεφαλαιαγοράς.

Η «λύση» αυτή, όμως, πρέπει ν' απορριφθεί και για ακόμα ένα λόγο. Γιατί δεν απέχει και πολύ από το να μετατρέψει τα συνδικάτα, σε εταιρίες μετόχων, που αντί ν' αγωνίζονται για τα προβλήματα και τα αιτήματα των μελών τους, θα τζιράρουν τις εργατικές εισφορές στη χρηματαγορά, προσδοκώντας ίσως κάποια πρόσκαιρα οφέλη, αλλά υπονομεύοντας έτσι και την αποστολή των συνδικάτων και πριμοδοτώντας ένα σύστημα που αναπαράγει και εντείνει την εκμετάλλευση αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.