Το δικαίωμα στην «Αστον Μάρτιν»... | ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Το δικαίωμα στην «Αστον Μάρτιν»...

Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός, που μια δήλωση του διευθυντή της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες, αλλά πέρασε απαρατήρητη. Βέβαια, υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή αν στις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τις μονοπωλιακές «μπίζνες» είχε απομείνει έστω και ελάχιστο δείγμα ηθικής και αν το συλλογικό πολιτικό κριτήριο βρισκόταν σε καλύτερες στιγμές, θα προκαλούσε ισχυρές αντιδράσεις.

Ο γιατρός είπε το αυτονόητο: Κάθε ΜΕΘ θα έπρεπε να έχει υπερσύγχρονες κλίνες σαν αυτή που δωρήθηκε στο συγκεκριμένο νοσοκομείο για τη νοσηλεία του διπλωμάτη Γρηγόρη Παπαδόπουλου, μετά το σοβαρό τραυματισμό του στο γνωστό δυστύχημα του κυβερνητικού «Φάλκον». Κλίνη αξίας 10 εκατομμυρίων δραχμών, που όλες οι λειτουργίες της ελέγχονται από ηλεκτρονικό υπολογιστή και που είναι ειδική για κατακλίσεις και νοσηλεία σοβαρών εγκαυμάτων. Δωρήθηκε μάλιστα και μια υπερσύγχρονη συσκευή υπερήχων, η οποία ελέγχει την κατάσταση του ασθενή χωρίς αυτός να χρειάζεται να μετακινηθεί, αξίας 70 εκατομμυρίων δραχμών. Είπε ακόμη ότι «η πολιτεία θα πρέπει να δώσει στους γιατρούς όλων των δημόσιων νοσοκομείων τα μέσα να μπορούν να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλιά τους».

Οσο και αν «βομβαρδιζόμαστε» καθημερινά από ισχυρές δόσεις κυβερνητικής «εικονικής πραγματικότητας» για την Ελλάδα του παρόντος και υποσχέσεις γι' αυτήν του μέλλοντος, η πραγματικότητα είναι γνωστή σε όλους. Πρόκειται για μια Ελλάδα που τα σχολειά αναζητούν δασκάλους, εποπτικό υλικό - ενίοτε στοιχειώδες - και βιβλιοθήκες, τα νοσοκομεία μετατρέπονται σε «μαρμαρένια αλώνια» όπου «κονταροχτυπιούνται» γιατροί και ασθενείς ενάντια στο χάρο, χωρίς σύγχρονες υποδομές, οι γερόντοι στα καφενεία των χωριών ντρέπονται τα εγγόνια τους γιατί δεν έχουν τίποτα να τα φιλέψουν, οι αγρότες βλέπουν τη σοδειά τους να σαπίζει, οι μαγαζάτορες να μην κάνουν ούτε «σεφτέ», η επαρχία ερημώνει, η ανεργία, τα ναρκωτικά και τόσα άλλα.

Θα 'λεγε κανείς, πως σε μια χώρα όπου θα είναι τυχερός ο ασθενής αν βρει ένα «ράντζο» στους διαδρόμους των νοσοκομείων, φαντάζει πολύ παράλογο να συζητάμε για κρεβάτια νοσηλείας ελεγχόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Ακριβώς εδώ είναι το ζήτημα. Ενώ τα λόγια περί σύγχρονων τεχνολογιών και των αντίστοιχων «τρένων», που οφείλουμε ως χώρα να μη χάσουμε, δίνουν και παίρνουν. Ενώ σήμερα, στο βαθμό που έχει φτάσει ο υλικός πολιτισμός, θα μπορούσε ο κάθε άνθρωπος να απολαύσει τα επιτεύγματά του, ο «πήχης» χαμηλώνει δυσανάλογα όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία βαφτίζονται, εκ του πονηρού, ως «παροχές». Οσο φετιχοποιείται η «μηχανοργάνωση» των πάντων, τόσο, εντέχνως, ξαναζεσταίνεται η θεωρία της «ψωροκώσταινας». Και όσο κατασκευάζονται νέα καλλυντικά, τόσο πεινάει ο πλανήτης.

Και ο φίλος που έλεγε πως έχει δικαίωμα σε μια «Αστον Μάρτιν», όπως όλοι όσοι χύνουν τον ιδρώτα τους σε μορφή υπεραξίας, τόσο πιο τραγικά επιβεβαιώνεται.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ