Στη δικομματική πόλωση «ποντάρει» η ηγεσία της ΝΔ, προκειμένου να εμφανιστεί ως αμείλικτος «αντίπαλος» της κυβέρνησης και της πολιτικής της και να εισπράξει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

«Αιχμή του δόρατος» της προπαγανδιστικής εκστρατείας της ΝΔ είναι, μέσα από την αποκάλυψη της ασυνέπειας «λόγων και έργων», να εκθέσει την κυβέρνηση και να πλήξει την αξιοπιστία της και, ταυτόχρονα, να φανεί η ίδια αξιόπιστη και συνεπής. Παράλληλα, δεν εγκαταλείπει ούτε για μια στιγμή τη μάσκα του προστάτη των λαϊκών μαζών, πλειοδοτώντας σε κούφιες διακηρύξεις «κοινωνικής ευαισθησίας».

Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος της ΝΔ κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει το δίλημμα «Σημίτης ή Καραμανλής». Στο πλαίσιο αυτό έσπευσε να απαντήσει στα όσα είπε στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ λίγα μόλις λεπτά μετά το τέλος της, δίνοντας μάλιστα έμφαση στο προσωπικό ύφος.

«Ο πρωθυπουργός πέταξε στη Θεσσαλονίκη την τελευταία του ευκαιρία να φανεί ειλικρινής. Παραμένει δογματικά αμετανόητος. Ο πρωθυπουργός είχε μια τελευταία ευκαιρία να ζητήσει συγνώμη. Συγνώμη γι' αυτά που υποσχέθηκε και δεν έπραξε», τόνισε στη δήλωσή του. «Είναι πολιτικά πρωτόγνωρο φαινόμενο, συνέχισε, ένας πρωθυπουργός να επαναλαμβάνει, κάθε χρόνο, τα ίδια πράγματα, τις ίδιες φθαρμένες υποσχέσεις, αδιαφορώντας για το τι σκέφτονται εκείνοι που τον ακούνε». Χαρακτήρισε «αδιέξοδη» την κυβερνητική πολιτική, γιατί «ταύτισε το κόμμα με το κράτος και παρέλυσε την κρατική μηχανή» και «έπληξε καίρια τον αξιακό κώδικα της ελληνικής κοινωνίας», «που γονάτισε, με την εισπρακτική εμμονή της, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις».

Καταλόγισε στον Κ. Σημίτη καθυστερημένη και ψηφοθηρική ευαισθησία για τους αγρότες, τους άνεργους, τους φτωχούς, τονίζοντας ότι «αυτό είναι εμπαιγμός, είναι προεκλογικό προσωπείο και όχι κοινωνικό πρόσωπο».

Ο Κ. Καραμανλής δεν απέφυγε και τη «συναισθηματική προσέγγιση» των ψηφοφόρων, εκφράζοντας την επιθυμία του «να μιλήσω από καρδιάς για το πώς αντιλαμβάνομαι προσωπικά την κοινωνική πολιτική». Φυσικά, ήταν σκόπιμα γενικόλογος, αποφεύγοντας δεσμεύσεις και εγγυήσεις για τα κοινωνικά δικαιώματα. Κοινωνική πολιτική, είπε, σημαίνει ο κάθε πολίτης «να έχει δικαίωμα στη δουλιά και να μη σπρώχνεται στο περιθώριο, στην αποξένωση, στην ανεργία». Είναι να έχει ο κάθε Ελληνας πολίτης Νοσοκομεία που σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σχολεία, που παρέχουν ίσες ευκαιρίες στη γνώση. Πανεπιστήμια, που τα πτυχία τους έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Σύστημα ασφάλισης, που σέβεται τους κόπους των εργαζομένων. «Ξέχασε», βέβαια, να διευκρινίσει πώς τα ωραία αυτά λόγια θα γίνουν πράξη. Παρέπεμψε στην ομιλία του στη ΔΕΘ, όπου θα ανακοινώσει τους «βασικούς άξονες» του προγράμματος της ΝΔ, το οποίο θα έχει «ξεκάθαρες προτεραιότητες και ρεαλιστικούς στόχους, για συνεχή και βιώσιμη ανάπτυξη». Με τη σειρά του υποσχέθηκε «ανάπτυξη παντού και ευημερία για όλους».