ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΜΟΣ γινόταν την Κυριακή το απόγευμα και μέχρι αργά το βράδυ στους δρόμους της Αθήνας -αλλά και αλλων πόλεων- που βρίσκονταν κοντά σε ανοιχτό βενζινάδικο. Χιλιάδες ιδιοκτήτες επιβατηγών ΙΧ και άλλων αυτοκινήτων προσπαθούσαν να προμηθευτούν βενζίνη και να φουλάρουν τα ντεπόζιτά τους, καθώς η είδηση της επ' αόριστον απεργίας των βενζινοπωλών από τα ξημερώματα της Δευτέρας είχε προκαλέσει ήδη γενικό πανικό - φρόντισαν γι' αυτό τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και ιδιαίτερα οι τηλεοράσεις...

Κανένας, όμως, δεν ήξερε, γιατί ακριβώς η Ομοσπονδία των Βενζινοπωλών προχωρούσε στη νέα απεργιακή κινητοποίηση. Πλανιόταν στον αέρα, βέβαια, μια γενική αίσθηση πως η κυβέρνηση υπαναχώρησε από την προ ολίγων βδομάδων συμφωνία της με τους βενζινοπώλες, αλλά τίποτε το συγκεκριμένο και χειροπιαστό δε μεταδιδόταν από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Και δε νομίζουμε πως γι' αυτό έφταιγαν οι όποιοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι.

Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, από την πλευρά τους, έλεγαν πως πρόκειται για παρεξήγηση και ισχυρίζονταν ότι δεν έχουν πάρει πίσω το παραμικρό απ' όσα είχαν συμφωνηθεί.

Δύσκολα, όμως, γίνονταν πιστευτοί, όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι έτσι κορόιδεψε τους πανεπιστημιακούς, τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και τους δασκάλους. Κι ακόμη περισσότερο, γιατί δεν έδιναν την παραμικρή εξήγηση στο ερώτημα, γιατί δε φρόντιζαν να λύσουν την παρεξήγηση από το Σάββατο - όταν πρωτακούστηκε για απεργία - ή, τέλος πάντων, την Κυριακή, ώστε να αποσοβηθεί η ταλαιπωρία χιλιάδων και χιλιάδων ιδιοκτητών αυτοκινήτων και οδηγών.

Με λίγα λόγια, και οι μεν και οι δε είχαν μια τακτική και μια συμπεριφορά, σα να ήθελαν σώνει και καλά να γίνει η απεργία. Και μπορεί, βέβαια, με το τέλος της σύσκεψης στο υπουργείο Ανάπτυξης, η οποία - τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές - συνεχίζονταν για τρεις και πλέον ώρες, να φωτιστούμε λίγο περισσότερο για όλα τα παραπάνω, αλλά η ουσία τους παραμένει.

Οπως και τα πολλά και διάφορα ερωτήματα, τόσο για την τακτική των κυβερνώντων, όσο και γι' αυτήν της συνδικαλιστικής ηγεσίας των βενζινοπωλών...