Ο πρόεδρος του ΣΥΝ στην ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ στο Παρίσι πρόβαλε την απαίτηση για μια «κοινωνική» Ευρώπη. Τι εννοεί;

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ του ΣΥΝ προβάλλει την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ και μέσω αυτής τη δυνατότητα εφαρμογής πολιτικής που θα λύνει λαϊκά προβλήματα. Με έναν όρο, την «απαλλαγή της ΕΕ από την κηδεμονία των ΗΠΑ». Δε θεωρούν, δηλαδή, ότι η αντιλαϊκή πολιτική των κρατών - μελών της ΕΕ με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι αποτέλεσμα της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, αλλά μια πολιτική που εφαρμόζεται ούτε λίγο ούτε πολύ επειδή η ΕΕ κηδεμονεύεται από τις ΗΠΑ. Εναποθέτουν δε την ευθύνη αλλαγής πολιτικής στις κυβερνήσεις. Να πώς το διατυπώνουν στο προγραμματικό τους συνέδριο:

Το δίλημμα που αντιμετωπίζουν «οι κυβερνήσεις και οι συνασπισμοί εξουσίας των χωρών της Ευρώπης είναι αν απαρνηθούν το κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο που διαμόρφωσαν μέσα σε μια μακρά πορεία οι αγώνες των ευρωπαϊκών λαών ή αποφασίσουν να το υπερασπιστούν. Πρέπει όμως να γίνει σαφές πως η εν λόγω υπεράσπιση περνάει υποχρεωτικά μέσα από την αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ όσο και μέσα από την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόζεται εδώ και πολλές δεκαετίες στον ευρωπαϊκό χώρο».

ΕΠΟΜΕΝΩΣ για το ΣΥΝ δεν υπάρχουν μονοπώλια που τα υπηρετούν οι κυβερνήσεις και που απαιτούν εφαρμογή πολιτικής για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη, άρα ολοένα και μεγαλύτερη φτώχεια για τους λαούς. Σύμφωνα με το συνέδριό του, ισχυρίζεται ότι Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί οι κοινωνικές ανισότητες, θα μπορούσε μάλιστα να υπάρξει οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Να πώς το διατυπώνει: «Μολονότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ΟΝΕ ήταν και εξακολουθεί να αποδεικνύεται καθημερινά, πολιτικά αναγκαία... η ΟΝΕ έχει αξιοποιηθεί και εξακολουθεί να αξιοποιείται ως μηχανισμός "πειθάρχησης" και μέσο πίεσης για αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος σε βάρος της εργασίας... η αύξηση του ελληνικού ΑΕΠ με ρυθμούς υψηλότερους του μέσου όρου των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης δε μεταφράζεται σε πραγματική οικονομική και κοινωνική σύγκλιση...».

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝ, δεν είναι η ολοένα αυξανόμενη εκμετάλλευση που αυξάνει την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις ταξικές ανισότητες, αλλά ότι δεν εφαρμόστηκε πολιτική αναδιανομής, προκειμένου να υπάρξει «κοινωνική σύγκλιση»! Λες και οι καπιταλιστές είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν έστω μέρος των κερδών τους με τους εργάτες. Λες και μπορεί να αποδεχτούν πολιτική αναδιανομής εισοδημάτων εις βάρος των κερδών. Μα είναι σα να αποδέχονται την υπόσκαψη των θεμελίων του συστήματος.

Να πώς το διατυπώνει στο συνέδριό του ως εναλλακτική πρόταση:

«...μια συνολική εναλλακτική οικονομική πολιτική με στόχο ένα νέο πλαίσιο ανάπτυξης και αναδιανομής, με εξασφαλισμένη την προστασία των δημοσίων αγαθών... σε μια κατεύθυνση όπου οι ανάγκες των ανθρώπων και της κοινωνίας θα υπερισχύουν του κέρδους και της σπατάλης».

Για παράδειγμα, η διατύπωση για «κοινωνικά και δημόσια αγαθά» δε συνοδεύεται με τη «δημόσια δωρεάν παροχή τους στο λαό». Γεγονός, που σημαίνει συνύπαρξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα και ελεγχόμενη εμπορευματοποίηση.

Ετσι ο ΣΥΝ μιλά για καπιταλισμό με «κοινωνικό πρόσωπο», με εφαρμογή πολιτικής αναδιανομής του πλούτου, ενώ θα συνυπάρχουν επιχειρηματίες και εργαζόμενοι. Δηλαδή εγκλωβισμό του λαού στο απραγματοποίητο ή πιο σωστά υποταγή στο σύστημα.