Σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, την άνοιξη του 2000, δε θα βρίσκονται πια στα ψηφοδέλτιά του αρκετά στελέχη μέχρι πρότινος του ΣΥΝ, όπως, για παράδειγμα, η Μ. Δαμανάκη και η ομάδα στελεχών που την ακολούθησε κατά την αποχώρησή της, ο Ν. Μπίστης και η ομάδα της ΑΕΚΑ που προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, η Στ. Αλφιέρη που συνεργάζεται με άλλο εκλογικό σχήμα, και άλλοι. Ενώ σκεπτικισμός επικρατεί και σε αρκετούς άλλους ακόμα από την ομάδα της «Ανανεωτικής συσπείρωσης», που δρα στο εσωτερικό του ΣΥΝ.

Ο ΣΥΝ έχει εξασφαλίσει - απ' ό,τι όλα δείχνουν - ξανά την εκλογική στήριξη του Μ. Γλέζου, τον οποίο είχε επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας και το 2000, ενώ τον είχε κατεβάσει και επικεφαλής του ψηφοδελτίου της υπερνομαρχίας στις εκλογές του 2002. Ο ΣΥΝ επίσης συζητά την ένταξη στα ψηφοδέλτια προσώπων από τις ομάδες και τις κινήσεις που δραστηριοποιούνται στο «χώρο διαλόγου». Τέτοιοι είναι ο Γ. Μπανιάς (από την ΑΚΟΑ), με τον οποίο συνεργάζονται στενά εδώ και πολλά χρόνια, η ομάδα των Κωστόπουλου-Θεωνά που αποχώρησαν από το ΚΚΕ, καθώς και μια ομάδα τροτσκιστών (ΔΕΑ) και από την πρώην «Α-συνέχεια». Με τα πρόσωπα και τις κινήσεις αυτές, με τους οποίους συνεργάζονται στενά, πολιτικά και εκλογικά, τα τελευταία χρόνια, και που την περασμένη Τετάρτη παρουσίασαν και τη διακήρυξή τους εν είδει πολιτικής συμφωνίας, έχουν ήδη προχωρήσει συγκεκριμένες συζητήσεις για την ονομασία του ψηφοδελτίου, για τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια και τις πιθανές εκλόγιμες θέσεις και σε ποιους απ' αυτούς θα δοθούν, αν φυσικά υπάρξουν.

Οπως προκύπτει από επανειλημμένες δηλώσεις και τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΝ, βασικός στόχος τους εξακολουθεί να είναι το ΚΚΕ, οι συνεργασίες του, η πολιτική του Λαϊκού Μετώπου σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, οι ανατρεπτικές και καινοτόμες ιδέες του.

Προφανώς ο ΣΥΝ, ιδιαίτερα τώρα προεκλογικά, κάνει μια ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια να εμφανιστεί σαν δύναμη δήθεν αντικαπιταλιστική. Οι συγκεκριμένες θέσεις τους όμως, στην καλύτερη περίπτωση, «οραματίζονται» έναν καπιταλισμό ουτοπικό, αφού ουσιαστικά τον θέλουν ανθρωπινότερο, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι «ανθρώπινος καπιταλισμός» όχι μόνο δεν πρόκειται να υπάρξει, αλλά, πολύ χειρότερα, σήμερα, στην εποχή του ιμπεριαλισμού, είναι συνώνυμο μόνον της βαρβαρότητας.

Οσες «κριτικές» παρατηρήσεις και αν κάνουν για τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, στην πραγματικότητα είναι υπέρ του Ευρωστρατού, ακριβώς γιατί βλέπουν ως αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλιστικό πόλο των ΗΠΑ, έναν άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, αυτόν της ΕΕ, με επικεφαλής το γαλλογερμανικό άξονα! Οι θέσεις τους κάνουν ζημιά σε έναν κόσμο που αγανακτεί με το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του, γιατί τους στέλνει, από άλλο μονοπάτι, ξανά στο ΠΑΣΟΚ, στις αυταπάτες της διαχείρισης.

Στις διακηρύξεις τους υπάρχει αναμφίβολα μπόλικο αντικαπιταλιστικό πασπάλισμα. Προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη γενικότητα που διέπει τις θέσεις τους. Ομως, η κάθε δύναμη κρίνεται από το τι απαντήσεις δίνει συγκεκριμένα και καθαρά σε κρίσιμα ζητήματα. Οσο κι αν ψάξει κανείς δε θα βρει τίποτε συγκεκριμένο για το τι θα κάνουν, τι πρέπει να γίνει, παραδείγματος χάριν, με το μονοπωλιακό κεφάλαιο, την ανεργία, τις εργασιακές σχέσεις, την οικονομία, την ιμπεριαλιστική πολιτική, ποια είναι τελικά η εναλλακτική πρόταση που έχουν, τι πραγματική διέξοδο προτείνουν, τι θα γίνει στο επίπεδο της διακυβέρνησης, της εξουσίας κλπ.

Ο ΣΥΝ, άλλωστε, ό,τι κι αν πει, ό,τι κι αν στα λόγια προεκλογικά «δεσμευτεί», για να χαϊδέψει αυτιά αριστερών ανθρώπων, είναι κόμμα δεσμευμένο, με την ψήφο του και με το πρόγραμμά του, στις 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ, που είναι ελευθερίες για το μεγάλο κεφάλαιο. Στήριξε επανειλημμένα επιλογές ιδιωτικοποιήσεων, ελαστικοποίησης της εργασίας, στρατιωτικοποίησης της ΕΕ, στήριξε αντιδραστικές αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εχει κάνει σημαντικές εκλογικές συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στα άλλα μαζικά κινήματα, στην Αυτοδιοίκηση. Συνεργασίες που μάλιστα επεκτάθηκαν και σε κοινές θέσεις. Πρωτοστάτησε στην πολιτική της «κοινωνικής συναίνεσης» και «ταξικής συνεργασίας». Δε φθάνει καθόλου να σηκώνει μόνον τώρα, προεκλογικά, τον τόνο της «κριτικής» στο ΠΑΣΟΚ και στην «κεντροαριστερά». Η συνέπεια λόγων και έργων πρέπει να σε ακολουθεί ...διαχρονικά.