Λοιπόν, ποια είναι η Δεξιά; Ποια Δεξιά δεν ξεχνά ο λαός τι σημαίνει; Ποια Δεξιά πρέπει να ηττηθεί στις εκλογές; Δικαιώθηκε, ακόμα μια φορά, ο Κ. Καραμανλής που χρόνια τώρα ωρύεται ότι «καταργήθηκαν οι διαχωριστικές γραμμές»; Αν τα πράγματα δεν ήταν κάτι παραπάνω από σοβαρά, θα 'λεγε κανείς πως κάποιος έστησε μια κακόγουστη φάρσα στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Μάνος και Ανδριανόπουλος τα καμάρια και το βαρύ πυροβολικό της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης»... Μάλλον δεν καταπίνεται εύκολα, εκτός από εκείνους - φανερώθηκαν ήδη - που είναι μπουκωμένοι από τα κοψίδια της εξουσίας. Τα περί «αμφίπλευρης διεύρυνσης» είναι για γέλια. Οι πάλαι ποτέ αριστεροί μαϊντανοί (Ανδρουλάκης, Δαμανάκη) είναι προ πολλού ομοϊδεάτες και ομόσταβλοι των «αγρίως» νεοφιλελεύθερων.

Τα πρόσωπα, μερικές φορές, σηματοδοτούν και συμβολίζουν με μεγαλύτερη καθαρότητα σε ευρύτερες λαϊκές μάζες τις συντελούμενες διεργασίες. Χρειάστηκε να βάλει το «νέο ΠΑΣΟΚ» στη μαρκίζα τα «λαμπερά» ονόματα των εκφραστών των πιο σκληρών αντιλαϊκών πολιτικών, για να αρχίσουν να ταρακουνιούνται συνειδήσεις, να γκρεμίζονται αυταπάτες, να υπάρξει μια πιο καθαρή ματιά στα πράγματα... Δε χωνεύονται ούτε δικαιολογούνται πλέον όλα στο όνομα της «νίκης» στις 7 του Μάρτη. Μάλλον εξοργίζουν τα περί (ευκαιριακής) εκλογικής συνεργασίας που δεν αλλάζουν το «κοινωνικό πρόσωπο» του ΠΑΣΟΚ.

Λοιπόν, όλοι «κέντρο» είμαστε; Επήλθε το «τέλος των ιδεολογιών» και της πολιτικής, μέσω της σύγκλισης στο «μεσαίο χώρο» της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης; Ο Γ. Α. Παπανδρέου έχει συλλάβει και εκφράζει τη «συντηρητικοποίηση» της κοινωνίας; Το βέβαιο είναι ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν έχει μόνον Αμερικανούς συμβούλους, αλλά και αμερικάνικο τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων. Είναι φανερό πού θέλουν να το πάνε. Ευτυχώς, όμως, δεν «παίζουν» μόνοι τους. Οι επικείμενες εκλογές μπορούν να γίνουν αφετηρία πραγματικά προοδευτικών διεργασιών και ανακατατάξεων.