Πριν μερικά χρόνια ήταν ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, σημαίνον στέλεχος της ΝΔ, που μεταπήδησε στο ΠΑΣΟΚ. Το παράδειγμά του το τελευταίο διάστημα βρίσκει όλο συχνότερα όλο και περισσότερους μιμητές. Οι μετεγγραφές τέτοιου τύπου δεν είναι φαινόμενο που πρέπει να εκπλήσσει. Στα πλαίσια του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να θεωρούνται αναμενόμενες, πόσο μάλλον όταν αυτό βρίσκεται σε φάση «ανασύνθεσης», προσδοκώντας να ξεπεράσει δυσκολίες και αδυναμίες που βρίσκονται σε συνάρτηση και με το ογκούμενο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας, και λαμβάνει τα μέτρα του για την απορρόφηση κραδασμών.
Στα τελευταία επεισόδια του «σίριαλ» των μετεγγραφών είδαμε την προσχώρηση των Στ. Μάνου, Α. Ανδριανόπουλου - καθαρόαιμων του νεοφιλελευθερισμού - στο ΠΑΣΟΚ. Τον Στ. Παπαθεμελή - μέχρι πρότινος στέλεχος του ΠΑΣΟΚ - να επισημοποιεί τη σχέση του με τη ΝΔ. Λίγο καιρό πριν πρωταγωνιστές ήταν ο Δ. Αβραμόπουλος, που μετά την ίδρυση και τη διάλυση του κόμματός του, επανέκαμψε δριμύτερος στη ΝΔ. Ο Ν. Μπίστης, υφυπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σήμερα, στέλεχος του Συνασπισμού πριν. Η Μαρία Δαμανάκη, πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, επί σειρά ετών βουλευτής του, από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του, προσχώρησε κι αυτή στο ΠΑΣΟΚ. Αυτή ήταν ίσως η μετακίνηση που ξάφνιασε περισσότερο. Οχι τυχαία. Είναι αρκετοί αυτοί που αδυνατούν να διακρίνουν τις εκλεκτικές συγγένειες, πολιτικές και ιδεολογικές, που μοιραία καταλήγουν κάπως έτσι, αφού αυτές για ευνόητους λόγους συγκαλύπτονται με μαεστρία.
Πώς θα μπορούσε ο απλός ψηφοφόρος να διακρίνει τους δεσμούς αίματος πίσω από χαρακτηρισμούς όπως «χρεοκοπημένοι», «ρετάλια», «ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Τεμπονέρα», που στελέχη του ΠΑΣΟΚ εκτόξευαν εναντίον αυτών με τους οποίους σήμερα συναγελάζονται; Πώς θα μπορούσε να φανταστεί ότι αυτοί που έως χτες λοιδορούσε το ΠΑΣΟΚ θα κατέληγαν στις αγκάλες του; Μόλις πριν λίγες μέρες στελέχη του κυβερνώντος κόμματος διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ και πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων αυτούς που τους εμπνεύστηκαν, αυτούς που οραματίζονται μια κοινωνία παραδομένη βορά στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Αλλά, είπαμε, τα ίδια οράματα μοιράζονται...
Η οξύτατη κριτική των κομμάτων - εναντίον των στελεχών τους που επιλέγουν να προσχωρήσουν σε κάποιο άλλο - σε προσωπικό επίπεδο, κρύβει την ουσία του πράγματος. Το να χαρακτηρίσεις κάποιον «προδότη», το να αποδώσεις την επιλογή του σε «προσωπικές φιλοδοξίες», εμφανίζοντάς τον επιρρεπή στην εξουσία, μπορεί να είναι βολικό, δεν είναι όμως απολύτως ειλικρινές. Ενα στέλεχος της ΝΔ, πολιτικά και ιδεολογικά, εκφράζεται απολύτως από το ΠΑΣΟΚ και το αντίστροφο, αφού η πολιτική των δύο κομμάτων ταυτίζεται σχεδόν στο σύνολό της. Οποιος έως χτες υπηρετούσε το ΠΑΣΟΚ μπορεί με την ίδια άνεση να υπηρετήσει σήμερα τη ΝΔ και το αντίστροφο. Αλλάζει μετερίζι αλλά παραμένει στο ίδιο στρατόπεδο. Είναι ακριβώς η πολιτική το θερμοκήπιο τέτοιων φαινομένων. Ακόμη και οι «μεταλλάξεις» σε στοιχεία του χαρακτήρα, η απεμπόληση αρχών και αξιών, στο βαθμό που εντοπίζονται, είναι προϊόντα μιας εξελικτικής διαδικασίας άμεσα συνδεδεμένης με τη στάση κάθε κόμματος.
Οταν, για παράδειγμα, επί μια δεκαετία ο Συνασπισμός ακολουθεί μια πορεία παράλληλη με το ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας στρατηγικής σημασίας επιλογές του συστήματος (Μάαστριχτ, ΟΝΕ, Σύνταγμα κ.ά.), γιατί είναι αφύσικο στελέχη του να τον εγκαταλείπουν για να προσχωρήσουν στο κόμμα που εκφράζει πιο αυθεντικά αυτή την πολιτική και την εφαρμόζει; Οταν επί μια δεκαετία γαλουχεί έναν κόσμο με την ιδέα της «κεντροαριστεράς», με αντιλήψεις πως μπορεί τα πράγματα να βελτιωθούν και μάλιστα ριζικά με θεσμικές παρεμβάσεις, γιατί εξανίσταται όταν στελέχη του ανταποκρίνονται στις διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ για «νέα σελίδα» και «αλλαγή»; Εκεί θα εφαρμόσουν στην πράξη πια τα όσα μαθήτευσαν στα «θρανία» του ΣΥΝ.
Υπάρχουν φυσικά και μετακινήσεις που είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης που διεξάγεται στην κοινωνία, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Αποτέλεσμα ριζικής αναθεώρησης απόψεων. Οι παραπάνω όμως δεν ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία και ως φαινόμενο χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης καθώς και εμβάθυνσης στις αιτίες που το προκαλούν. Σ' αυτό το σημείωμα καταγράφουμε απλά κάποιες σκέψεις με την ελπίδα να «κεντρίσουν» τον προβληματισμό και να αποτελέσουν αφορμή για εξαγωγή συμπερασμάτων, χρήσιμων μπροστά στην κάλπη. Στην κάλπη που αν δε βγάλει αδύναμους τους κάθε λογής Παπαθεμελήδες, Ανδριανόπουλους, Μπίστηδες και λοιπούς, ουαί κι αλίμονο για μας τους υπόλοιπους...
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Feeds
Είμαι ...ΣΟΚ 
