Οτι το ίδιο έκαναν και οι υπουργοί του. Οσες φορές πήγαμε σε ραντεβού που είχαμε κλείσει με τους υπουργούς της κυβέρνησης Σημίτη μάς δέχτηκαν υπάλληλοι των υπουργείων και δήλωναν ότι είναι αναρμόδιοι.

Στις 12-10-2003, επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας, χωρίς καμιά εξήγηση, απαγορεύτηκε στην ΠΕΑΕΑ και σε άλλες Αντιστασιακές Οργανώσεις να καταθέσουν στεφάνια στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Τελικά, τα στεφάνια κατατέθηκαν, αλλά μακριά από το Μνημείο, μαζί με στεφάνι του ΚΚΕ.

Απόπειρα των Αντιστασιακών, του λαού και του δημάρχου της Καισαριανής να τοποθετήσουν στην είσοδο του Σκοπευτηρίου το Μνημείο, το οποίο έχει φιλοτεχνηθεί για να τιμήσει τη μνήμη των 850 κομμουνιστών που εκτελέστηκαν εκεί, και το οποίο όμως επί χρόνια δεν τοποθετείται διότι δεν το επιτρέπει η «Σκοπευτική Εταιρία» που ισχυρίζεται ότι είναι ιδιοκτήτρια του χώρου, απέτυχε γιατί η κυβέρνηση Σημίτη έστειλε διμοιρίες ΜΑΤ με ρόπαλα, με κράνη, με μάσκες και δακρυγόνα και ματαίωσαν το στήσιμο του Μνημείου.

Σε δικαστική αντιπαράθεση της ΠΕΑΕΑ με κάποιους, οι οποίοι νέμονται ένα κληροδότημα στην Τρίπολη, που εδώ και 5 χρόνια έπρεπε να βρίσκεται στα χέρια της ΠΕΑΕΑ, ο υπουργός Οικονομικών παρεμβαίνει με τρόπο ακατανόητο εναντίον της ΠΕΑΕΑ, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η αδικία και να ξοδεύει η ΠΕΑΕΑ ένα σωρό λεφτά σε Δικαστήρια. Τέλος, δεν έγινε δυνατό να συναντήσουμε τον υπουργό για να μας εξηγήσει πώς δικαιολογείται αυτή η εμπάθειά του εναντίον της ΠΕΑΕΑ (Πρώτα ο Παπαντωνίου, τώρα ο Χριστοδουλάκης).

Αυτά είναι μερικά απ' αυτά που έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια, που χαρακτηρίζουν την απαράδεκτη συμπεριφορά της κυβέρνησης Σημίτη εναντίον της ΠΕΑΕΑ που πολλές φορές έφτανε στα όρια του τραμπουκισμού.

Ο Γ. Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών είχε απόλυτα ευθυγραμμιστεί με τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ - NATO, στη διάρκεια των δολοφονικών επιθέσεων εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ και είναι συνυπεύθυνος για τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολέμους αυτούς. Καταλαβαίνει κανείς τι είδους αλλαγές μπορούν να πραγματοποιηθούν από έναν τέτοιο άνθρωπο. Ηδη μερικές από τις αλλαγές που έχει προαναγγείλει όπως η «κατάργηση της Ασφάλισης για 4 χρόνια για τους νεοδιοριζόμενους» και τα «ιδιωτικά πανεπιστήμια» είναι ένα δείγμα του τι πρόκειται να γίνει. Ο λαός μας λέει «Παλιός λύκος καινούρια περπατησιά».

Αλλά και τα συνθήματα με τα οποία υποδέχονται οι φίλοι του τον Γ. Παπανδρέου όπως το «Γιώργο προχώρα σε θέλει όλη χώρα» και «Νάτος - νάτος ο πρωθυπουργός» και τα άλλα παρόμοια δεν είναι συνθήματα αλλαγής, αλλά τα ίδια φωνάζανε και στον πατέρα του και στον παππού του.

Στις εκλογές του 1946, ο Γ. Παπανδρέου είχε γεμίσει την Αθήνα με αφίσες που έδειχναν τον Τσόρτσιλ να λέει «Θέλω τον Παπανδρέου εις το πηδάλιον». Είχε αποσπάσει την εύνοια του πρωθυπουργού της Μ. Βρετανίας, αφού πριν από μερικούς μήνες του είχε παραδώσει την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, έναντι κάποιων ανταλλαγμάτων.

Το 1963, ο Γ. Παπανδρέου γράφει σε άρθρο του: Οι Αμερικανοί θέλουν να έχω διάδοχό μου αμερικανόφιλο, μα εγώ τους έχω όχι αμερικανόφιλο αλλά Αμερικάνο. Εννοούσε το γιο του τον Ανδρέα που πρόσφατα είχε έρθει από την Αμερική. Και τώρα ακούγονται φωνές υποστήριξης προς τον Γ. Παπανδρέου το νεότερο από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Πάουελ και άλλα κοράκια του πολέμου στενούς συνεργάτες του Μπους.

Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης έχουν καταλάβει πάρα πολύ καλά το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος του ελληνικού λαού από τα δύο κόμματα που λέγονται μεγάλα, που ενώ μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό, ενώ το καθένα προετοιμάζει την άνοδο του άλλου στην εξουσία, ανταλλάσσουν έντονους διαξιφισμούς και αλληλοβρίζονται, αλλά όταν κινδυνεύει ο δικομματισμός γίνονται ένα σώμα, μια ψυχή.

Οι περισσότεροι από τους ζώντες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, εκ των οποίων οι πιο πολλοί είναι ενταγμένοι στην ΠΕΑΕΑ, έχουν γίνει μέλη του ΚΚΕ στις 23-2-1943, μέρα ίδρυσης της ΕΠΟΝ και αυτοδιάλυσης της ΟΚΝΕ, οπότε όλα σχεδόν τα μέλη της ΟΚΝΕ έγιναν μέλη του Κόμματος. Δηλαδή, διανύουμε το 61ο έτος της κομματικής μας ηλικίας και αυτόν το δρόμο τον συνεχίζουμε αταλάντευτα μέχρι σήμερα. Ποτέ δεν ψηφίσαμε άλλο κόμμα εκτός από το Κόμμα που οδήγησε το λαό μας στο έπος της Εθνικής Αντίστασης, το κόμμα των εργατών, των αγροτών, της νεολαίας και των μη προνομιούχων Ελλήνων, το ΚΚΕ. Μόνο στα χρόνια της παρανομίας που δε συμμετείχε στις εκλογές το Κόμμα ψηφίζαμε ό,τι αποφάσιζε το παράνομο ΚΚΕ και το ακούγαμε από το ραδιοφωνικό σταθμό «Η Φωνή της Αλήθειας».

Ποτέ δε θα ξεχάσουμε τους διωγμούς και τα μαρτύρια που έχουμε υποστεί από τα κόμματα που ήταν πρόγονοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ότι σε όλα αυτά πρωταγωνιστικό ρόλο είχε παίξει ο παππούς και συνονόματος του σημερινού Γ. Παπανδρέου.

Δε φτάνει να γελάμε με τα τεχνάσματα και τα καμώματα, με τα οποία τα δύο λεγόμενα μεγάλα κόμματα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τους Ελληνες ψηφοφόρους.

Δε φτάνει να αγανακτούμε με τη συντονισμένη προσπάθεια των ΜΜΕ να απομονωθεί το ΚΚΕ και να μη φτάσουν στο λαό οι θέσεις του, και ότι τάχα δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να διαλέξουν ανάμεσα στον Καραμανλή και στον Παπανδρέου.

Εχουμε δώσει πολλές μάχες και ιδιαίτερα εκλογικές μάχες. Και αυτή θα είναι μία από τις πιο κρίσιμες, γι' αυτό όλοι θα πρέπει να ανασκουμπωθούμε, να μιλήσουμε με φίλους, συγγενείς, με γείτονες και με αυτούς που φύγανε από το Κόμμα στη διάσπαση του 1991 και θέλουν να ξαναγυρίσουν, αλλά ντρέπονται. Να παλέψουμε, όπως πάντα, στην πρώτη γραμμή ποτέ στα μετόπισθεν.