Οι εξελίξεις στο Κυπριακό ήταν αναμενόμενες. Και πριν το αμερικανόπνευστο «σχέδιο Ανάν» και, πολύ περισσότερο, μετά απ' αυτό. Η αποδιεθνοποίησή του και ο εγκλωβισμός του στα αμερικανο-ευρωενωσιακά διαβούλια δεν μπορεί παρά να σπρώχνουν σε λύση που ν' ανταποκρίνεται στα σχέδια του ιμπεριαλισμού και να εντάσσεται στις γενικότερες διευθετήσεις που προωθούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα προδιαγράφεται καθαρά και από τις τελευταίες εξελίξεις στη Ν. Υόρκη.

Τα πλαίσια που έχουν τεθεί από το «σχέδιο Ανάν» δεν είναι τα πλαίσια μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης, σύμφωνα με τις αρχές του ΟΗΕ και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Με την προτεινόμενη λύση ουσιαστικά καταλύεται η Κυπριακή Δημοκρατία και δημιουργείται ένα κράτος-προτεκτοράτο νεοταξίτικου τύπου. Θεσμοθετούνται η διχοτόμηση και ο περιορισμός βασικών ελευθεριών του κυπριακού λαού, όπως τα δικαιώματα εγκατάστασης, ιδιοκτησίας και μετακίνησης. Αντίθετα, το «σχέδιο Ανάν», τόσο όσον αφορά στην ουσία των προωθούμενων ρυθμίσεων, όσο και στη διαδικασία που επιβάλλει, δεν προωθεί λύση αλλά διευθετεί-κλείνει το Κυπριακό σύμφωνα με τις επιταγές του αμερικανικού παράγοντα.

Οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης και όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1974 και μετά, όπου το Κυπριακό πέρασε σε αυτή τη φάση, είναι τεράστιες. Εχουν καθοριστική συμβολή στην τροπή που έχουν πάρει σήμερα τα πράγματα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που το Κυπριακό αντιμετωπίζεται ακόμα πιο έντονα σαν ένα βαρίδι, το οποίο τους εμποδίζει να παίζουν το ρόλο που διεκδικούν, για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, στα πλαίσια του νέου διεθνούς καταμερισμού που επιβάλλει ο ιμπεριαλισμός στην περιοχή.

Είναι καθαρό, πλέον, ότι επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όπως και της ΝΔ, είναι το κλείσιμο του Κυπριακού γι' αυτούς τους λόγους και με αυτούς τους όρους. Είναι το επιστέγασμα μιας διαδρομής αναζήτησης «λύσης» του Κυπριακού από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, δηλαδή από αυτούς που δημιούργησαν το προβλήμα και συντηρούν τα τετελεσμένα της τουρκικής εισβολής. Είναι η ίδια πολιτική συγκάλυψης της αλήθειας και αδρανοποίησης του λαού. Είναι η πολιτική που δεν άφησε να ανοίξει ο «Φάκελος της Κύπρου».

Ετσι, λοιπόν, εξηγείται γιατί έσπευσαν τώρα να αποδεχτούν το «σχέδιο Ανάν» και στη συνέχεια ανέλαβαν εργολαβικά, κατόπιν ανάθεσης από τους Αμερικανούς, τον πειθαναγκασμό της κυπριακής πλευράς, η οποία, εκ των πραγμάτων, βιώνει τη σημερινή κατάσταση και θα κληθεί να διαχειριστεί την εφαρμογή της όποιας διευθέτησης. Κάτω από αυτά τα δεδομένα γίνεται τώρα επιτακτική ανάγκη, αποτελεί ιστορική επιταγή αυτό που ζητάει το ΚΚΕ, δηλαδή ο απεγκλωβισμός του Κυπριακού από τις ιμπεριαλιστικές μανούβρες, η επανατοποθέτησή του ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής.