Αλλεπάλληλα ήταν τα μέχρι σήμερα τηλεφωνήματα του Τζ. Μπους στον Κ. Καραμανλή. Πολύ περισσότερα ήταν αυτά του Κ. Πάουελ προς τον Π. Μολυβιάτη, τον Γ. Ιακώβου, τους αρχηγούς κυπριακών πολιτικών κομμάτων, κλπ. Θα 'λεγε κανείς ότι, τις τελευταίες μέρες, η ηγεσία των ΗΠΑ δεν έχει στην ατζέντα της άλλο σοβαρό πρόβλημα, απ' αυτό του Κυπριακού. Μια εικόνα έντονου ενδιαφέροντος, η οποία είναι η ακριβώς αντίθετη, απ' αυτήν των αμερικανικών ηγεσιών, για τριάντα και πλέον χρόνια. Π.χ., όταν η αμερικανοκίνητη χούντα της Αθήνας προετοίμαζε και ξεδίπλωνε το προδοτικό πραξικόπημα. Οταν οι τότε κυρίαρχες δυνάμεις της Τουρκίας πραγματοποιούσαν την εισβολή, τον πρώτο και δεύτερο Αττίλα, χρησιμοποιώντας και το αμερικανικό και ΝΑΤΟικό οπλοστάσιο. Οταν η Αγκυρα έγραφε για πολλά χρόνια τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στα παλιά της παπούτσια και τορπίλιζε τη μια μετά την άλλη τις όποιες πρωτοβουλίες του ΟΗΕ.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά ακόμη παραδείγματα. Νομίζουμε, όμως, ότι κι αυτά μόνον είναι υπεραρκετά. Νομίζουμε, επίσης, ότι δε χρειάζεται να ασχοληθούμε καθόλου με όσους πιστεύουν ότι το έντονο ενδιαφέρον της σημερινής ηγεσίας του Λευκού Οίκου έχει στόχο τη δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού. Κάτι τέτοιο θα ήταν και περιττό και μάταιο...