Και πέρα απ' όσα μπορεί να σκεφθεί ο καθένας, σύμφωνα με όλα όσα γνωρίζει για το χαρακτήρα και τις βαθύτερες ρίζες του φαινομένου της διεθνούς τρομοκρατίας, μας δημιουργούνται και ορισμένα ερωτηματικά: Μέχρι πού φτάνουν τα όρια των αμερικανικών «ύψιστων εθνικών συμφερόντων»; Π.χ. Αν ο Αμερικανός σπρίντερ, ο αυτοχριζόμενος ως φαβορί, χάσει την κούρσα των 100 μέτρων, αυτό μήπως σημαίνει ότι απειλούνται ή βλάπτονται τα αμερικανικά συμφέροντα;.. 'Η, αν ο Κεντέρης ξανατολμήσει και τους ξανακερδίσει, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί αιτία μονομερούς επέμβασης, χωρίς τον ΟΗΕ και χωρίς τη συμμετοχή άλλων συμμάχων;.. Εάν ηττηθούν στο μπάσκετ ή τις σκυταλοδρομίες ή στα εμπόδια, όπου έχουν την πρωτοκαθεδρία, αυτό θα πρέπει να υπονοηθεί ως κάτι το επιλήψιμο και ό,τι ήθελε προκύψει;..

Στο άρπα - κόλλα, στα γρήγορα και τα πεταχτά;.. Εξοπλίσατε, σκοπεύσατε, πυροβολήστε (βάλτε μπουρλότο), σκουπίσατε, τελειώσατε. Επιστρέφετε!

Αντί, όλοι οι Λαοί να αγωνίζονται στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας του Ολυμπιακού Ιδεώδους, της Ιστορίας και του Πολιτισμού, για τη συναδέλφωση, την αλληλεγγύη, την αγάπη και την ειρήνη, θα φοβούνται μήπως συμβεί ή γίνει κάτι και κακοκαρδίσουν τους Αμερικανούς; Δε θα τολμήσουν να τους αγγίξουν ή να τους κοιτάξουν στα μάτια, μην παρεξηγηθούν πως τους υπονομεύουν, μια και αυτοί θα έχουν το γενικό πρόσταγμα και το γενικό κουμάντο;

Φυσικά όλα αυτά γίνονται με το «πράσινο φως» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Είναι ένα θράσος, είναι μια δήλωση που ξεπερνά κάθε προηγούμενη πρόκληση και υποχρέωση του ελληνικού λαού να επαγρυπνά και ν' αντιστέκεται.