Με δήλωση - παρέμβασή της, στον Τύπο, το μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ), Λούλα Καρατζά, σχετικά με τα τελευταία γεγονότα με το ντόπινγκ και τις πολιτικές ευθύνες που αποκαλύπτονται, καλεί σε άμεση συνεδρίασή του. Καταθέτει, επίσης, συνολική πρόταση για το πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση με την παρέμβαση των ανθρώπων του χώρου, αθλητών, μελών των σωματείων, συνολικά του λαϊκού παράγοντα. Παραθέτουμε τη δήλωση αυτή:

«Τα τελευταία γεγονότα στο χώρο του στίβου, αλλά και των άλλων αθλημάτων, ιδιαίτερα οδυνηρά για όποιον αγαπάει τον αθλητισμό, έφεραν δραματικά στην επιφάνεια την παθογένεια που υποβόσκει στον τρόπο που λειτουργεί ο αθλητισμός υψηλών επιδόσεων γενικότερα, αλλά και στη χώρας μας.

Αυτές τις ώρες, το ΔΣ του ΣΕΓΑΣ όφειλε να συνεδριάσει άμεσα. Η κρισιμότητα της κατάστασης απαιτεί συλλογική σε βάθος συζήτηση και αποφάσεις, όχι χειρισμούς από ένα μέρος των μελών του ΔΣ.

Αν δε θέλει ο ΣΕΓΑΣ να γίνει σάκος του μποξ για να βγουν λάδι οι μεγάλοι υπεύθυνοι, αν θέλει να σταθεί στο ύψος της αποστολής του απέναντι σε φιλάθλους, αθλητές και όλη τη νεολαία, πρέπει άμεσα αποδεχόμενος και τις ευθύνες που του αναλογούν να συγκαλέσει συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου.

Η μη σύγκληση του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ παρ' όλα τα δραματικά γεγονότα, με υποχρεώνει να διατυπώσω τις σκέψεις μου δημόσια. Τις σκέψεις αυτές, βέβαια, θα καταθέσω και στο ΔΣ.

Οσοι, λοιπόν, σήμερα νίπτουν τας χείρας τους ή απειλούν με κάθαρση, προφανώς σκεπτόμενοι την πλήρη υποταγή όποιου, έστω και χλωμά, προβάλλει αντιρρήσεις είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν καθορίσει το θεσμικό πλαίσιο, με το οποίο στήνεται το αθλητικό οικοδόμημα.

Η πάση θυσία εμφάνιση πρωταθλητών, τόσων όσων να αρκούν για να εδραιωθεί και στον αθλητισμό η εικόνα της "ισχυρής Ελλάδας", χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις, έφερε αυτά τα αποτελέσματα.

Στις μυλόπετρες του δήθεν εθνικού στόχου αλέστηκαν άνθρωποι και ιδανικά. Οι προϋποθέσεις υπήρχαν έτσι και αλλιώς μια που στο χώρο αλώνιζαν οι πολυεθνικές, έκλειναν συμβόλαια εκατομμυρίων με νεαρούς αθλητές και χρηματοδοτούσαν τις Ομοσπονδίες, λόγω μη επαρκούς χρηματοδότησης από το κράτος. Γι' αυτά τώρα δε θέλει να μιλήσει κανείς.

Ας ψάξουν τον αθλητικό νόμο να δουν ποιος ευθύνεται για την κατάσταση.

Τα Σωματεία που έπρεπε να είναι το κύτταρο για να αναπτυχθεί και ο αθλητισμός υψηλών επιδόσεων, τα φέρνουν βόλτα με ψίχουλα. Γι' αυτό προστρέχουν στους χορηγούς ή μόλις βγάλουν κάποιο ταλέντο το "παραχωρούν" σε 2-3 Συλλόγους, οι πρόεδροί τους ...συμπτωματικά είναι μεγαλοεπιχειρηματίες, που κατόπιν υπερηφανεύονται ότι είναι Σύλλογοι Ολυμπιονικών, οι οποίοι όμως προέρχονται, και έχουν ήδη διακριθεί από Σωματεία της Καρδίτσα, της Κρήτης και των Τρικάλων.

Τα Σωματεία παραμένουν κλειστά. Δηλαδή, για την εγγραφή μέλους χρειάζεται πρόταση 2 μελών και έγκριση του ΔΣ και τόσο το εκλογικό τους σύστημα όσο και η απειλή της διακοπής της χρηματοδότησης δεν παρέχουν ουσιαστική δυνατότητα για τη συμμετοχή όλων στα ΔΣ.

Η λογική για τον αθλητισμό υψηλών επιδόσεων, βρες τρόπο να κάνεις ρεκόρ και μετά θα έρθει άφθονο το χρήμα και η δόξα, έχει δηλητηριάσει όλο το αθλητικό οικοδόμημα. Τα ιδανικά του αθλητισμού έχουν μετατραπεί σε ένα κυνήγι, για να δουν νεαρά παιδιά τη φάτσα τους στις γιγαντοαφίσες των χορηγών και να κλείσουν συμβόλαια μαζί τους.

Αυτοί όμως ξέρουν καλά τη δουλιά τους.

Το "ήθος" τους και τα "ιδανικά" τους είναι μόνο η τσέπη τους.

Γι' αυτό σπεύδουν άρον - άρον να αποκαθηλώσουν αυτούς που ονόμαζαν ήρωες μέχρι σήμερα, για να μη δυσφημιστούν τα προϊόντα τους και θιγεί το ταμείο.

Ο αθλητισμός όμως δεν είναι εμπόρευμα σε πάγκο ούτε οι άνθρωποι αναλώσιμα αντικείμενα.

Ο αθλητισμός είναι υγεία πνευματική και σωματική, διαπαιδαγώγηση και μοχλός ομαλής κοινωνικοποίησης των νέων.

Οσοι δραστηριοποιούμαστε ερασιτεχνικά στο χώρο του αθλητισμού, μέλη σωματείων αθλητές, προπονητές, κριτές, φίλαθλοι έχουμε να απαντήσουμε σε ορισμένα ερωτήματα, που ειδικά μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, που διατυπώνονται, αποκτούν εξαιρετική σημασία.

Θέλουμε αθλητισμό υψηλών επιδόσεων, που να προκύπτει από ανορθόδοξες μεθόδους, μεταγραφές ελληνοποιήσεις; `Η πρωταθλητισμό που να προκύπτει σαν αποτέλεσμα συστηματικής άθλησης χιλιάδων παιδιών;

Θα σηκώσουμε φωνή, να απαιτήσουμε από την πολιτεία πλήρη αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, εκδημοκρατισμό και διάθεση συγκεκριμένου ποσού από τον κρατικό προϋπολογισμό, που να καλύπτει τις ανάγκες, ώστε να κοπούν οι δεσμοί με τους "χορηγούς"; `Η θα πειστούμε ότι αρκεί να ενταθούν οι έλεγχοι στους αθλητές και έτσι θα καταπολεμηθεί το κακό;

Θα μετατρέψουμε τους πρωταθλητές μας σε παίχτες big-brother και θα εξαντλήσουμε τις προσπάθειές μας στο να τους παρακολουθούμε σε 24ωρη βάση, για να έχουμε καθαρούς αγώνες ή θα βάλουμε το μαχαίρι στο κόκαλο να δούμε και να πολεμήσουμε τα αίτια που τους βάζουν σε τέτοιες διαδικασίες;

Η εξυγίανση του αθλητισμού γίνεται μόνο με σύγκρουση με τα μεγάλα συμφέροντα που θησαυρίζουν απ' αυτόν, μόνο με σύγκρουση με την άκρατη εμπορευματοποίησή του.

Θα κριθούμε όλοι από το αν θα τολμήσουμε να συσπειρωθούμε και να δώσουμε αυτή τη μάχη που μέρα με τη μέρα οι κατακτήσεις της θα αλλάξουν το τοπίο του αθλητισμού.

Ο αντίπαλος, βέβαια, είναι ισχυρός.

Ηδη έχει ρίξει στη μάχη όλους τους μηχανισμούς του και παλεύει να περάσει απόψεις στην κοινωνία του τύπου: Αμα θέλετε να βλέπετε θέαμα θα αποδέχεστε το ντόπινγκ.

Ολοι χρησιμοποίησαν αναβολικά, άρα ο αγώνας είναι δίκαιος, ή φταίει ότι οι παράγοντες είναι ερασιτέχνες άρα να παραχωρήσουμε όλον τον αθλητισμό στους σπόνσορες και χορηγούς και το κράτος να μην έχει ανάμειξη.

Ομως, και όσοι πονάμε τον αθλητισμό είμαστε πολλοί. Ενωμένοι, λοιπόν, πρέπει να διεκδικήσουμε τώρα τη δυνατότητα να κάνουν δωρεάν αθλητισμό όλα τα παιδιά και οι νέοι, όπου και εάν βρίσκονται στη χώρα μας.

Να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ο καθένας ποια φιλοσοφία έχει για τη Φυσική Αγωγή και τον Αθλητισμό.

Τη φιλοσοφία ενός αθλητισμού, όπου ο αθλητής είναι το μέσον για πλουτισμό των επιχειρηματιών, χωρίς ηθικές αξίες, οράματα και όρια με μόνο στόχο τη μεγάλη διάκριση και τα πολλά εκατομμύρια που εκμαυλίζουν συνειδήσεις νεαρών ανθρώπων; `Η τον αθλητισμό με επίκεντρο τον άνθρωπο και την ανάγκη όλης της κοινωνίας να ωφελείται από αυτόν πνευματικά και σωματικά.

Ο δρόμος για έναν αθλητισμό στην υπηρεσία της κοινωνίας απαιτεί να συνδεθούν οι υψηλές επιδόσεις με δουλιά στη βάση, και μάλιστα η δουλιά αυτή να έχει άμεση προτεραιότητα. Ο σχολικός αθλητισμός χρειάζεται αλλαγή εκ βάθρων. Εκεί θα μπουν οι βάσεις για ολοκληρωμένη Φυσική Αγωγή, εκμάθηση πρακτικά, αλλά και θεωρητικά, των αθλημάτων, αλλά και της ουσίας του αθλητισμού των ιδανικών του και της ιστορίας του.

Για να φτιάξεις αθλητισμό υψηλών επιδόσεων δεν μπορεί να ξεκινάς από τη γνωστή γυμναστική στα σχολεία μάθημα τριτεύον 1-2 ώρες τη βδομάδα χωρίς την κατάλληλη υποδομή και τους απαραίτητους επιστήμονες.

Τα αιτήματα που πρέπει να διατυπωθούν αυτή τη στιγμή, είναι η εκ βάθρων ανασύσταση του θεσμικού πλαισίου που λειτουργεί ο αθλητισμός:

• Ο πλήρης εκδημοκρατισμός του αθλητικού οικοδομήματος. Η εκλογή των ΔΣ των Ομοσπονδιών και της ΕΟΕ από τη βάση, με σύστημα απλής αναλογικής. Το άνοιγμα των Σωματείων με ελεύθερη έγγραφη μελών.
• Η θεσμοθέτηση επαρκών πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες λειτουργίας των Σωματείων και των Ομοσπονδιών, ώστε αυτές και οι αθλητές να μην έχουν καμιά σχέση με τις πολυεθνικές και τους σπόνσορες.
• Η διάθεση όλων των εγκαταστάσεων Ολυμπιακών και μη για τις ανάγκες του κάθε αθλήματος, η δημιουργία νέων όπου δεν υπάρχουν. Η πλήρης επιστημονική κάλυψη και υγειονομική φροντίδα για τους νεαρούς αθλητές.

Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις σκέψεις δεν τις διατυπώνω πρώτη φορά εντός και εκτός του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ.

Ελπίζω όμως αυτή τη φορά και κάτω από το φως των τελευταίων γεγονότων να τύχουν μεγαλύτερης δημοσιότητας και προσοχής και να γίνουν αντικείμενο ουσιαστικής συζήτησης.

24/8/04»