Σε όλους αυτούς που έσπευσαν να «γλείψουν». Που έτρεξαν να «προσκυνήσουν». Που πάσχισαν για να «συμμετάσχουν». Σε όλους αυτούς που μετατράπηκαν σε παρακεντέδες. Σε υμνητές. Σε λιβανιστήρια και ξεσκονίστρες των «κυρίων», της «κυρίας» και των λοιπών «κυριών». Που πίσω από την ντόπα διέκριναν το «μεγάλο». Που πίσω από το εμπόριο ανακάλυψαν το «ωραίο». Που πίσω από τη διασπάθιση των τρισεκατομμυρίων και τις μπουκωμένες Ολυμπιακές μασέλες είδαν το «αληθινό». Προς τους ζητιάνους ενός παρασήμου (ταξικής) εκεχειρίας ως επάθλου για τις «ίσες αποστάσεις» που (καμώνονται ότι) κράτησαν.

Αφιερωμένο εξαιρετικά!

*

«Και μπλέκοντας εγκώμια περί τους Αθανάτους

Την αίγλη τους, το ύφος τους και το παράστημά τους

Και μπλέκοντας εγκώμια περί τους Αθανάτους

Με κεφαλαία τ' όνομα και το παράνομά τους

Και κάνοντας υπόκλιση μέχρι τους αστραγάλους

Παρέα με παράσιτα και με λακέδες άλλους

Και κάνοντας υπόκλιση μέχρι τους αστραγάλους

Για τους πολύ σημαντικούς και τους πολύ μεγάλους

Και κάνοντας συμβιβασμούς με τη συνείδησή του

Για μια σταγόνα έλεος πουλώντας την ψυχή του

Και κάνοντας συμβιβασμούς με τη συνείδησή του

Εζησε με το τίποτα και πέθανε μαζί του».

*

Από τον Ακη Πάνου οι στίχοι και η μουσική. «Εζησε με το τίποτα» ο τίτλος. Γράφτηκε σε χρόνο ανύποπτο, το 1982. Πολύ πριν τους περάσει ο Ρογκ από το λαιμό την Ολυμπιακή λαιμαριά. Θα τραγουδιέται πολύ ακόμα - και μετά τα ακούσματα που προέκυψαν από τα ενσταντανέ του Σαββόπουλου με τη Βίσση στην τελετή λήξης.

(Α, ναι, ο κ. Νταλάρας το είχε πρωτοτραγουδήσει)...