Του Στάθη από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Και συ, Χαράλαμπε, μην κλαις. Ο Γιάννης πήγε υπέρ πατρίδος. Κοίτα το πρωτοσέλιδο: «Υποχωρεί η ανάπτυξη»! Η πατρίδα, δηλαδή ο Μπόμπολας, ο Σαραντόπουλος, ο Εμφιετζόγλου και οι υπόλοιποι του σιναφιού, μας καλούν. Να στείλουμε κι άλλα παιδιά στο σφαγείο. Για λίπασμα στα κέρδη τους. Γιατί ...υποχωρεί η ανάπτυξη!

Μην το κάνεις, Αχιλλέα. Κρύψ' το, κράτα το για τις μπεκάτσες. Μην το γεμίζεις. Δε θα 'ρθει πίσω η Κατερίνα άμα γεμίσεις κουμπότρυπες τον αλιτήριο που ήρθε να σου πει συλλυπητήρια. Ακου με μια φορά. Αλλού πονάνε. Στην τσέπη. Ελα να βρούμε τρόπους να τους αδειάσουμε την τσέπη. Γι' αυτήν σκοτώνουν. Εκεί πρέπει να τους χτυπήσουμε. Ακου με μια φορά. Κάνε την καρδιά πέτρα. Χώσε τα νύχια μέσα στη χούφτα. Δάγκωσε τα χείλη, σπάσε τα δόντια. Μην τους κάνεις τη χάρη.

Εβελίνα, ήσουν μικρή όταν σμίγανε τα τρακτέρ έξω απ' το Ζάρκο. Τότε ακόμα μόλις που φούντωνε η συζήτηση για την «ανάπτυξη». Που κάτι αγροίκοι γεωργοί από το χωριό σου την εμποδίζανε με τα μπλόκα τους. Ξέρεις, ο δρόμος που σκοτώθηκες ανήκει στα «διευρωπαϊκά δίκτυα». Είναι φτιαγμένος για να κινούνται γρήγορα οι νταλίκες. Ετσι που να αυξάνεται η «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας. Πενήντα χιλιόμετρα μείνανε ακόμα. Θα τελειώσει κάποτε. Θα τα βρουν οι εργολάβοι. Και στο σχολείο τα παιδιά θα μαθαίνουν πως έγινε τρανή η πατρίδα. Μόνο που, όπως και στους «Ολυμπιακούς», κανείς δε μιλάει για τους νεκρούς.

Εμείς θα μιλήσουμε!