Τα αναφερόμενα στο προηγούμενο σχόλιο, βέβαια, δε σημαίνουν ότι είναι άχρηστα τα όποια μέτρα εμποδίζουν, στον έναν ή άλλο βαθμό, την ασυδοσία των «μεγάλων συμφερόντων» και των πολιτικών τους εκπροσώπων ή δίνουν περισσότερα περιθώρια αντίστασης στους εργαζόμενους και το μαζικό λαϊκό κίνημα. Αρκεί, βέβαια, να γνωρίζουμε, πως έστω και κάποια τέτοια μέτρα θα είναι καρπός της λαϊκής αντίστασης και των αγώνων, ενώ έχει ιδιαίτερη σημασία, επίσης, να μη δημιουργούν αυταπάτες, τεχνητές προσδοκίες και ψεύτικες ελπίδες. Αντίθετα, να γίνονται εφαλτήριο για την ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση των λαϊκών αγώνων.

Αλλωστε, το εργατικό και μαζικό κίνημα της χώρας μας έχει πλούσιες σχετικές εμπειρίες. Η καθιέρωση της ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή), στην πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, αποτελούσε απλά και μόνο ένα μέτρο στοιχειώδους αντίστασης στη συνεχή υποβάθμιση των μισθών και του λαϊκού εισοδήματος. Δεν έλυνε τα προβλήματα της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της φορολεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων, κλπ., κλπ. Και, βέβαια, ακόμη και το μέτρο αυτό της στοιχειώδους αντίστασης καταργήθηκε, μόλις κάμφθηκε ο αγωνιστικός και ταξικός προσανατολισμός του εργατικού κινήματος, όταν άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων, όταν το σύστημα και από δική του εσωτερική ανάγκη για μεγαλύτερη κερδοφορία, οδηγήθηκε σε νέες αντιδραστικές (για το λαό), εκσυγχρονιστικές (για το ίδιο), αναδιαρθρώσεις...