Με προσεκτικό αλλά ωστόσο σαφή τρόπο ο Νίκος Κωνσταντόπουλος επαναβεβαίωσε τις βλέψεις του για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ενώ την ίδια στιγμή ο υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος με πολυσέλιδο κείμενό του και ύφος αρχηγικό καταθέτει στα μέλη του κόμματος τις φιλοδοξίες του για το μέλλον του Συνασπισμού. Και οι δύο όμως συναντούν «αντίλογο». Ο Ν. Κωνσταντόπουλος από τον επίσης υποψήφιο για την προεδρία του ΣΥΝ Χρ. Παπαδόπουλο, ο οποίος μιλώντας στα «ΝΕΑ» επιμένει ότι «η πολιτική δεν είναι κόλπο ή τρικ, δεν μπορείς να κάνεις αριστερή πολιτική αγνοώντας το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο που σε ανέδειξε, σε διαφορετική περίπτωση μπαίνει ο Πρόεδρος στο μέγαρο και η αριστερά παραμένει στους δρόμους». Ο Αλ. Αλαβάνος από τον επικεφαλής της τάσης των «προεδρικών» Σπ. Λυκούδη ο οποίος σε συνέντευξή του στην «Αυγή» υπενθυμίζει στα μέλη και τους φίλους της τάσης πως τις προσυνεδριακές θέσεις αυτής υποστήριξε και ψήφισε ο Μ. Παπαγιαννάκης και όχι ο Αλ. Αλαβάνος, εκτιμώντας πως δε θα αγνοήσουν το γεγονός αυτό κατά τη διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου.

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος πάντως με συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Περί...» του «Ελεύθερου Τύπου» είναι σαφέστατος, αναρωτώμενος ρητορικά «γιατί όχι πρόεδρος της δημοκρατίας από την αριστερά που είναι κομμάτι πολύτιμο της ελληνικής κοινωνίας;» και παρακάτω, «εμείς δε λέμε "βγάλτε εσείς τα κάστανα από τη φωτιά" κι εμείς "νίπτουμε τας χείρας μας ως Πόντιοι Πιλάτοι", εμείς λέμε ότι θέλουμε να έχουμε λόγο, πρέπει να έχουμε λόγο». Υπεραμυνόμενος της υποψηφιότητάς του άθελά του προφανώς ομολογεί αλήθειες, όπως την ενσωμάτωση της «αριστεράς» την οποία πρεσβεύει και στο όνομα της οποίας μιλά, εκθέτοντας απόψεις όπως «δεν πρέπει να είναι έξω από τη λειτουργία των θεσμών, κάνει πολιτική μέσα στην πραγματικότητα όχι έξω απ' αυτήν, είναι μέσα στη λειτουργία των θεσμών». Επιχειρώντας να προκαταλάβει ή και να απαντήσει σε όσους από το στρατόπεδο του δικομματισμού αντιτίθενται στην υποψηφιότητά του, αναφέρει πως «κανένας πολιτικός δεν είναι στη γυάλα, χωρίς υπέρ και κατά». Για την προώθηση των ευγενών του φιλοδοξιών ο Ν. Κωνσταντόπουλος ποντάρει στη «συναίνεση» και σε τέτοιο ύφος σχολιάζει πολιτικά ζητήματα. Ζητά συναινετική διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής, στα πλαίσια προφανώς των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για τους οποίους δεν αναφέρει ούτε λέξη. Υπερεκτιμά τις δυνατότητες που απορρέουν από την κατάληψη μιας θέσης στο ΣΑ του ΟΗΕ για την Ελλάδα, συμβουλεύοντας την κυβέρνηση πως πρέπει να αξιοποιήσει την «ευκαιρία». Απευθύνει εκκλήσεις προς τις κυβερνήσεις των χωρών μελών της ΕΕ να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για εξάλειψη της διαχωριστικής γραμμής μέσα στις κοινωνίες, που οφείλει την ύπαρξή της στους ίδιους τους οποίους ο Ν. Κωνσταντόπουλος καλεί να την εξαλείψουν. Ενώ κάνει και τα αποκαλυπτήρια της διαχειριστικής του λογικής ζητώντας «περισσότερες εγγυήσεις για τα δικαιώματα όλων, περισσότερο κοινωνικό κράτος, ρύθμιση της αγοράς...».

Ως συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο χαρακτηρίζει το κείμενο που απέστειλε στις οργανώσεις του ΣΥΝ ο Αλ. Αλαβάνος. Ενα κείμενο - ευχολόγιο, όπου ο υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος περιγράφει το όραμά του, προσπερνώντας αδιάφορα την αντικειμενική πραγματικότητα. Ο Αλ. Αλαβάνος προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες και να συγκινήσει το σύνολο του κομματικού δυναμικού, επιστρατεύοντας πότε τη γλώσσα της «αριστεράς» και πότε τη γλώσσα της «ανανέωσης». Για παράδειγμα, θυμάται την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία αλλά κατακεραυνώνει «βεβαιότητες του παρελθόντος για την εξέλιξη της σύγκρουσης κεφαλαίου και εργασίας». Υπεραμύνεται της ενότητας της αριστεράς αλλά κλείνει το μάτι και στον «κόσμο του ΠΑΣΟΚ» (όχι όμως και στον κόσμο της ΝΔ) κλπ.