Είναι φανερό ότι αν κάποιος έχει χάσει την ψυχραιμία του, είναι ο ΣΥΝ και η ΑΥΓΗ και όχι φυσικά το ΚΚΕ. Οχι μόνο, κατηγόρησε τον γενικό Εισηγητή του ΚΚΕ (για πράγματα που δεν είπε στην παρέμβασή του στη Βουλή) όταν αυτός δικαιολογημένα άσκησε κριτική στο ΣΥΝ, για την υποστήριξή του στο κατάπτυστο πρόγραμμα Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων, αλλά συνέχισε με κατηγορίες κατά του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του Κόμματος, για άδικη δήθεν επίθεση στο ΣΥΝ. Και για να στοιχειοθετήσει αυτές τις κατηγορίες, διάλεξε επιλεκτικά ορισμένες μόνο φράσεις από την τοποθέτηση του εισηγητή του ΣΥΝ, στο φορολογικό και στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο.

Οσον αφορά το φορολογικό νομοσχέδιο, ο ΣΥΝ ναι μεν το καταψήφισε, ταυτόχρονα όμως, έβαλε ζήτημα να καταργηθεί ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής (40%), για τα μεγάλα εισοδήματα από εργασία(;). Δικαιολογία: για να υπάρχει ίδια μεταχείριση της φορολογίας των επιχειρήσεων με αυτή των μεγάλων και των πολύ μεγάλων (χωρίς όριο;) εισοδημάτων (που αφορά βέβαια στα στελέχη των επιχειρήσεων). Αντίθετα το ΚΚΕ προτείνει από ένα όριο και πάνω, αύξηση των φορολογικών συντελεστών μέχρι και 65%.

Το αναπτυξιακό νομοσχέδιο και βέβαια ο ΣΥΝ, δεν μπορούσε παρά να το καταψηφίσει. Ομως, ο εισηγητής του ΣΥΝ στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής (σελ. 101 του Πρακτικού και Εκθεσης για τον κρατικό προϋπολογισμό) γράφει: «... Υποστηρίζουμε τη φορολογική ελάφρυνση και επιχορήγηση επενδύσεων και επιχειρήσεων στη βάση καθορισμένων στόχων και κριτηρίων... Στο πλαίσιο αυτών των κριτηρίων υποστηρίζουμε τη γενναία ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων...».

Ο ΣΥΝ πράγματι πατάει σε δύο βάρκες. Εχει προτάσεις για τους φτωχούς, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, ταυτόχρονα, όμως, έχει και προτάσεις και κάνει σχόλια, που δείχνουν, ότι ανησυχεί για την ανταγωνιστικότητα και επιχειρηματικότητα και προσπαθεί να συμβάλλει στην ενίσχυσή τους.

Το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι αν είναι να δώσεις στους φτωχούς, στους εργαζόμενους, στα λαϊκά στρώματα, πρέπει να τα πάρεις από τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, γενικά τους πλουτοκράτες. Και ότι χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές, ανατροπές, σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας. Αυτό σημαίνει ταξική, αυτό σημαίνει αριστερή πολιτική.