Σε χυδαίο αντικομμουνισμό, ώστε να δικαιολογήσει την άποψή της ότι το ΚΚΕ είναι απομονωμένο στην Ευρωομάδα της «Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς - Βόρειας Πράσινης Αριστεράς» (GUE/NGL) εκτρέπεται η «Αυγή» με αφορμή την καταψήφιση απ' το ΚΚΕ της σύστασης «για την ευρωπαϊκή στρατηγική σε θέματα καταπολέμησης των ναρκωτικών» του ευρωβουλευτή της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Τζιούστο Κατάνια. Για να πετύχει το σκοπό της η «Αυγή» αποθεώνει τη μεθοδολογία της αποσιώπησης και γράφει στα παλιότερα των υποδημάτων της τη Συνομοσπονδιακή φύση της GUE/NGL - στην οποία συμμετέχουν ΚΚΕ και ΣΥΝ - όπου κάθε κόμμα μπορεί να διατηρεί τη δική του θέση για διάφορα θέματα. Ετσι αποδεικνύει και πώς ο Συνασπισμός εννοεί στην πράξη τα περί πολυφωνίας και πλουραλισμού - ή μάλλον καταδεικνύει πώς και αυτές οι απόψεις σφάζονται στην ποδιά της ευρω-υποταγής και της διαχείρισης του προβλήματος των ναρκωτικών.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

• Η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υιοθέτησε (15.12.2004) την πρόταση σύστασης του Κατάνια «με ψήφους 285 υπέρ (σοσιαλιστικά και αριστερά κόμματα), 273 κατά (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το ΚΚΕ) και 23 αποχές» όπως έγραψε ο Κώστας Πουλακίδας (Κ.Π.) στην «Αυγή» της 19.12.2004.

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας είναι σωστά. Ομως, ο Κ.Π. αποσιωπά ότι από τα κόμματα που συμμετέχουν στην ομάδα GUE/NGL, καταψήφισαν τη Σύσταση Κατάνια, εκτός από το ΚΚΕ, όλη η Βόρεια Πράσινη Αριστερά, δηλαδή τα αριστερά κόμματα της Σουηδίας και της Φινλανδίας, ενώ το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα απείχε.

Αν, όμως, έγραφε την αλήθεια τότε δε θα έστεκε ο αφορισμός - που προτάσσει των αποτελεσμάτων - για τη στάση του ΚΚΕ πως αποτελεί «άλλο ένα δείγμα του πόσο αρμονική είναι η σχέση του με την ευρωομάδα».

Σε ό,τι αφορά τις επιμέρους ψηφοφορίες, εκεί ισχύει η παραποίηση:

• Η παράγραφος της Σύστασης που αναφέρεται στην αντιμετώπιση του προβλήματος στις φυλακές, ζητάει συγκεκριμένα «να προβλεφτεί και να εξασφαλιστεί η δυνατότητα πρόσβασης στα υποκατάστατα προγράμματα, με ιδιαίτερη προσοχή στο περιβάλλον των φυλακών, προωθώντας ταυτόχρονα την εφαρμογή εναλλακτικών της φυλάκισης μέτρων για τους καταναλωτές παρανόμων ουσιών ή για ήσσονος σημασίας και "μη βίαια" αδικήματα που σχετίζονται με τις ουσίες αυτές». Στο άρθρο του Κ.Π., η λέξη «υποκατάστατα προγράμματα» αντικαταστάθηκε μαγικά με τη λέξη «διάφορα προγράμματα», για να δικαιολογηθεί η αντι-ΚΚΕ υστερία του αρθρογράφου.

Το ΚΚΕ στο συγκεκριμένο σημείο επέλεξε την αποχή στην Ευρωβουλή, ενώ οι Σουηδοί και Φιλανδοί ευρωβουλευτές της Ομάδας GUE/NGL προτίμησαν να καταψηφίσουν.

Είναι μια θέση συνεπής με τις προτάσεις για τις φυλακές που εκφράζει εδώ και χρόνια το ΚΚΕ σε κάθε ευκαιρία. «Είμαστε αντίθετοι να γίνεται ο Κορυδαλλός χώρος υποδοχής των χρηστών. Πρέπει να πηγαίνουν σε θεραπευτικές κοινότητες και να δέχονται την ιατροφαρμακευτική και ψυχολογική υποστήριξη και όχι στις φυλακές που τους κάνουν και χειρότερα», έλεγε η Αλ. Παπαρήγα σε συνέντευξη στο ραδιοσταθμό «Σκάι» στις 12.12.1997.

Ο Κ.Π. κατακεραυνώνει το ΚΚΕ που δεν ψήφισε για την ενίσχυση της συμμετοχής και της ένταξης των τοξικομανών και των «καταναλωτών παρανόμων ουσιών, της κοινωνίας των πολιτών, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων».

Πέρα απ' τον αμαρτωλό ρόλο των ΜΚΟ σε διάφορους τομείς σε κάθε περίπτωση, η εκχώρηση της αντιμετώπισης της τοξικομανίας αποτελεί εμπορευματοποίηση του δράματος του πόνου των οικογενειών που τα παιδιά τους μπήκαν «στο λούκι».

Και βγαίνει απ' τα ρούχα του ο Κ.Π., γιατί το ΚΚΕ «αντιτίθεται στην ανάπτυξη ευρωπαϊκής πολιτικής κατά των ναρκωτικών και στην πειραματική χορήγηση μικρών δόσεων».

Πέρα απ' το ότι πρόκειται για λογική διαχείρισης -και όχι ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος - υπάρχει η οδυνηρή εμπειρία της Ολλανδίας και της Ελβετίας. Οταν στη Διακομματική Επιτροπή της Ελληνικής Βουλής (29/1/2002) συζητήθηκε η περίφημη πρόταση των «πέντε» βουλευτών (Δαμανάκη, Βούγια, Τατούλη, Μπένου, Κουβέλη) για το διαχωρισμό και τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών η τότε Εθνική Συντονίστρια της ΕΕ - και νυν υπουργός Παιδείας - Μ. Γιαννάκου αφού την απέρριψε ως αντιεπιστημονική, μεταξύ των άλλων, σημείωσε: Στην Ολλανδία ακολούθησαν την αποποινικοποίηση για καθαρά οικονομικούς λόγους, αφού είδαν ότι τα προγράμματα αποκατάστασης κόστιζαν αρκετά. Οσο δε για το «πάρκο της Ζυρίχης» στην Ελβετία, όπου γινόταν ελεύθερη χρήση, είπε, αυτό έκλεισε, αφού ως μόνο αποτέλεσμα τα χρόνια της λειτουργίας του ήταν να αυξήσει τους χρήστες ναρκωτικών από 5.000 σε 20.000.

Για την Ολλανδία, η οδυνηρή εμπειρία καταγράφτηκε πρόσφατα απ' το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών στην ΕΕ: 12.493 χρήστες της «ακίνδυνης» κάνναβης αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα κέντρα απεξάρτησης.

Καταψηφίζοντας τη σύσταση Κατάνια ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Τούσσας είπε: «Στο όνομα ενός ανύπαρκτου ρεαλισμού διαστρεβλώνεται η φύση του προβλήματος, από κοινωνικό σε ιατρικό, κάτι που οδηγεί στην υποταγή και την ηττοπάθεια. Ο συντάκτης επιχειρεί να περάσει από την πίσω πόρτα τη γενίκευση του ολλανδικού πειράματος, υιοθετώντας τις επικίνδυνες απόψεις για διαχωρισμό των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά. Χρησιμοποιεί τη λέξη "καταναλωτές" αντί για θύματα - χρήστες, ενώ προτείνει τη δημιουργία επίσημων χώρων χορήγησης δόσεων. Συνέπεια της επικίνδυνης αυτής προσέγγισης είναι το σύνολο των προτάσεων που υποβαθμίζουν το πρώτιστο μέλημα που είναι η πρόληψη, επικεντρώνουν στη μείωση των συνεπειών της βλάβης μέσω προγραμμάτων υποκατάστασης (π.χ. μεθαδόνη), και αναζητούν λύσεις στους μηχανισμούς και τα μέσα της ΕΕ. Επίσης, η σύνδεση του λαθρεμπορίου ναρκωτικών με τη χρηματοδότηση της λεγόμενης τρομοκρατίας δίνει επιχειρήματα στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα και γίνεται άλλοθι για επιθέσεις σε βάρος των λαών».

Και ο Γ. Τούσσας κατέληξε: «Δε δείχνουμε καμία ανοχή στη ναρκω-κουλτούρα. Τα αίτια της τοξικοεξάρτησης δε χωρίζονται σε "σκληρά" και "μαλακά". Χρειάζονται μέτρα πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης των χρηστών, και κίνημα που θα παλεύει για την ανατροπή των κοινωνικών αιτίων και της βάρβαρης πολιτικής του καπιταλισμού που δημιουργεί και αναπαράγει το πρόβλημα των ναρκωτικών».