Σύντροφοι,

Για την κατάθεση τούτων των απόψεων στο δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο, ενόψει του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος, με έσπρωξε η αδυναμία μου να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα απέναντι στους συντρόφους μου κατά την εσωκομματική διαδικασία συζήτησης των Θέσεων της ΚΕ, ίσως με τη λειψή μου κατανόηση για την έννοια της υπερψήφισής τους.

Σε γενικές γραμμές οι Θέσεις, επαναβεβαιώνοντας τη γραμμή του Προγράμματος του Κόμματος που επεξεργάστηκε καλύτερα το 16ο Συνέδριό του, σίγουρα αποτελούν έναν πολύ γερό σκελετό που προσανατολίζει το Συνέδριο, ως βάση περαιτέρω επεξεργασίας, στο στόχο «ΚΚΕ ΙΣΧΥΡΟ» όπως διατυπώνεται στην πρώτη περίοδο της Θέσης 18.

Θέλω να σταθώ, όμως, σε μια σοβαρή αδυναμία - ή έλλειψη - στο περιεχόμενο των Θέσεων. Εχει γίνει μια πολύ σοβαρή δουλιά στις Θέσεις 13 - 17, ώστε να αποτυπωθούν ανάγλυφα οι καθοδηγητικές αδυναμίες και η αυτοκριτική της ΚΕ παραδειγματίζει.

Απουσιάζει όμως η ολοκληρωμένη αξιοποίησή της και εξηγούμαι:

Καλώς τονίζεται ιδιαίτερα ως κυρίαρχη αιτία της υπολειπόμενης των αναγκών και απαιτήσεων απόδοσης της ΚΕ το γεγονός πως δεν κατέκτησε το κύριο: «Να εμπεδωθεί σε βάθος και ουσία η ιδεολογικοπολιτική ενότητα... η ενιαία αντίληψη όχι μόνο για το περιεχόμενο της στρατηγικής αλλά και για το πώς αυτή προωθείται...» (Θ. 16 παρ.1, ξανά στις Θ. 16, Θ. 17) - δηλαδή η διαλεκτική σύνδεση της τακτικής με τη στρατηγική. Κι αυτό όχι μονάχα στο σύνολο της κλίμακας του Κόμματος, ή του στελεχικού του δυναμικού μα και στο επίπεδο της ίδιας της ΚΕ (Θ. 15, Θ. 16).

Ετσι επιβίωσαν «διαμορφωμένες αντιλήψεις και πρακτικές» ιδιαίτερα «στον προσανατολισμό δράσης στο μαζικό κίνημα» (Θ. 15). Ακολούθως. η ΚΕ «δεν άνοιξε θαρραλέα... κλπ.» (Θ. 16, παρ. 4). «Οι σωστές θέσεις και αποφάσεις της ΚΕ δε συνοδεύτηκαν... Δεν μπόρεσε με επάρκεια και πρακτικό πνεύμα να βοηθήσει και να προσανατολίσει τα παρακάτω καθοδηγητικά όργανα...» (Θέση 17 παρ. 6 - 7) και παρακάτω (παρ.10) «δεν κατάφερε να συνδυάζει με ολοκληρωμένο τρόπο τις πολιτικές αποφάσεις με τη λήψη όλων των απαραίτητων οργανωτικών μέτρων...». Γίνεται σωστά ιδιαίτερη κριτική και στη Γραμματεία της ΚΕ, που έχει την πρώτη ευθύνη της σύνδεσής της μέσω των κρίκων με τα παρακάτω όργανα έως την ΚΟΒ.

Να πώς απαντούν οι Θέσεις σ' αυτό το «κύριο καθήκον» (Θ. 16): «Η νέα ΚΕ... να καθοδηγεί και να προσανατολίζει με βάση τη στρατηγική του Κόμματος, με ποιότητα, επάρκεια, ικανότητα. Να εξασφαλίσει ότι θα απαλλαγούμε από όλα τα βαρίδια των υποκειμενικών αδυναμιών μας, οι οποίες εντοπίζονται σήμερα στην αφομοίωση της στρατηγικής, στην ενιαία αντίληψη για το πώς δουλεύουμε, πώς προωθούμε τις αποφάσεις» (Θ. 34, παρ.1).

Μόνο όποιος κλείνει συνειδητά τα μάτια, όποιος δεν αντιλαμβάνεται την ισχυροποίηση του Κόμματος ακριβώς με τη μαρξιστική - λενινιστική διατύπωση της Θέσης 18, δε θα δει εδώ μια ταυτολογία στη θέση της αναμενόμενης λύσης. Η Θέση 34 αναφέρεται στις υποκειμενικές αδυναμίες που προσεγγίζονται στη Θέση 15, όπου αναφέρεται καθαρά η διαλεκτική τους σχέση με την απουσία ενιαίας αντίληψης κλπ., πρώτα και κύρια σε επίπεδο ΚΕ.

Ο βαθμός προσέγγισης και κατάκτησης της ενιαίας αντίληψης στην ΚΕ, αλλά και σε όλη την κλίμακα του Κόμματος, ιστορικά είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ένταση της εσωκομματικής ιδεολογικής διαπάλης, την περιστροφή της γύρω από πιο πρωτεύοντα προβλήματα, αγγίζοντας και προβλήματα που έχουν λυθεί στο Πρόγραμμα του Κόμματος, στις αποφάσεις των Συνεδρίων και των Πανελλαδικών Σωμάτων.

Είναι κυρίως εκεί που πρέπει να αναφέρεται το καθήκον της ΚΕ «Να κρατά ανοιχτό, επεξεργασμένο με επιχειρήματα και πειστικότητα, ιδεολογικό μέτωπο, σε κάθε μορφής παρέκκλιση, στις επιζήμιες για το εργατικό λαϊκό κίνημα αντιλήψεις» (Θ. 34, παρ. 2). Καμιά αναφορά όμως σ' αυτές τις αντιλήψεις και το ιδεολογικό μέτωπο σ' αυτές, με μία πολύ αδρή εξαίρεση στη Θέση 33, όπου σκιαγραφεί απλά ορισμένες τέτοιες στη δράση του Κόμματος στις μαζικές οργανώσεις. Ετσι και τα κριτήρια ανάδειξης στελεχών, ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, κουτσουρεύονται, παρά τις σωστές επισημάνσεις και το χώρο που καλώς αφιερώνεται σ' αυτά (Θ. 34).

Η έμμεση ομολογία της ύπαρξης ιδεολογικής διαπάλης στις γραμμές μας δεν πρέπει να μας τρομάζει, είναι ιστορικά αναπόφευκτο φαινόμενα σε όλη τη ζωή των κομμουνιστικών κομμάτων. Οφειλε όμως η ΚΕ να ανοίξει «ιδεολογικό μέτωπο» πιο απαιτητικά πριν τη σύνταξη του κειμένου των Θέσεων, ξεσκεπάζοντας τις «επιζήμιες» αντιλήψεις πρώτα μέσα στο εσωτερικό της, δίνοντας με αποφασιστικότητα το στίγμα και τη ΘΕΣΗ της πάνω σε όλα τα ζητήματα, όπου η διαπάλη διεξάγεται. Κάνοντάς τα επίκεντρο του προσυνεδριακού διαλόγου, κύριο αντικείμενο της εσωκομματικής και της δημόσιας προσυνεδριακής συζήτησης, εκθέτοντας τα μέλη και στελέχη του Κόμματος πάνω στα ζητήματα αυτά, στην κρίση των σωμάτων που τα εκλέγουν σαν αντιπροσώπους και τελικά συνέδρους.

Το 17ο Συνέδριο του Κόμματος είναι το καθ' ύλην αρμόδιο να δώσει απαντήσεις, να οδηγήσει την εσωκομματική πάλη έως την τελική της έκβαση, να εξασφαλίσει με την απόφασή του και την εκλογή της ΚΕ ένα ποιοτικό άλμα προς την κατάκτηση της ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ για το περιεχόμενο της στρατηγικής του Κόμματος μα και τη διαλεκτική της σύνδεση με την τακτική (που οφείλει να υπηρετεί τη στρατηγική, δηλαδή το σοσιαλισμό, δηλαδή την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου, μέχρι και την αταξική κοινωνία, όπου το Κόμμα εξαφανίζεται έχοντας επιτελέσει την ιστορική του αποστολή), στην ΚΕ - Ενιαίο Καθοδηγητικό Κέντρο του Κόμματος Νέου Τύπου, και με σιδερένια πειθαρχία διαμέσου των καθοδηγητικών κρίκων σε όλη την κλίμακα του Κόμματος.

Αντ' αυτού ο Θέσεις - δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω το γιατί - αποφεύγουν να πάρουν θέση (sic) στην εσωκομματική πάλη. Απλά ομολογούν πως η ύπαρξή της στο ανώτατο μεταξύ των Συνεδρίων καθοδηγητικό όργανο δυσχεραίνει κατά πολύ το καθήκον της Θέσης 18, το κεντρικό ζήτημα της πολύπλευρης ισχυροποίησης του Κόμματος στην κατεύθυνση της ανταπόκρισής του στην ιστορική του αποστολή. Αποφεύγει η ΚΕ την προετοιμασία του Συνεδρίου να οδηγήσει τούτη την πάλη αποφασιστικά στην έκβασή της, αναγκαίο όρο και προϋπόθεση της πραγματοποίησης του διακηρυγμένου στόχου του.

Θεωρώ πως αποτελεί χρέος των συνέδρων που θα αναδειχτούν από τις προσυνεδριακές συνδιασκέψεις των οργανώσεων του Κόμματος, έστω και αν από αυτές, με ευθύνη της ΚΕ, απουσίασε σε μεγάλο βαθμό η συζήτηση για τα ζητήματα όπου επικεντρώνεται η απουσία της ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, να φέρουν το Συνέδριο αντιμέτωπο με το κύριο αυτό καθήκον.

Καθοδηγούμαστε από το Πρόγραμμα του Κόμματος, έχουμε επεξεργαστεί με αποφάσεις των Συνεδρίων, ας μου επιτραπεί, πρωτοπόρα διεθνώς τη στρατηγική και την τακτική μας. Σ' αυτή την κατεύθυνση ενισχυτικά και η απόφαση της ΚΕ «Η πολιτική συσπείρωσης και συνεργασίας του ΚΚΕ» σχετικά και με το χαρακτήρα του ΑΑΔΜ, το χαρακτήρα της εξουσίας, τον αυτοτελή ρόλο του Κόμματος στη διαπάλη εντός του Μετώπου. Καιρός να ξεμπερδεύουμε με ένα πρόβλημα που αλλοιώνει τη φυσιογνωμία και το χαρακτήρα του ΚΚΕ ως επαναστατικού κόμματος τάξης.

Επειδή στον αντίποδα μέσα απ' το δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο έχει προταθεί η ενθάρρυνση της απουσίας της ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, απαντώ με τη φράση του Β.Ι. Λένιν: «Προτού ενωθούμε και για να ενωθούμε είναι ανάγκη πρώτα να χαράξουμε μεταξύ μας μια σταθερή και ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή» (Απαντα, τ.4, σελ. 362,363, «Σύγχρονη Εποχή»), συμπληρώνοντας πως αφού η γραμμή χαραχτεί - έχει ήδη χαραχτεί απ' τα ντοκουμέντα των προηγούμενων Συνεδρίων, οι απέναντι δεν μπορούν να παραμένουν στο Κόμμα, χωρίς αυτό να τους αποκλείει σαν συμμάχους, σαν πρωτεργάτες της οικοδόμησης του ΑΑΔΜ, συναγωνιστές στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία.

ΥΓ.: Καμία ανοχή στα φαινόμενα που αναφέρονται στη Θ. 16, παρ. 4 με προεξάρχον αυτό του φιλελευθερισμού. Κριτήρια όχι μόνο για την ανάδειξη και παραμονή στελεχών, μα για την ένταξη και παραμονή των μελών! Αυστηρά μέτρα για την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Καταστατικού και από το τελευταίο μέλος!

Μανουσάκης Μάνος

ΚΟΒ Ιδιωτικών Υπαλλήλων

Ηράκλειο - Κρήτης