Στο Κόμμα, εδώ και 48 χρόνια, υπάρχει μια αρρώστια, μια ανοιχτή πληγή που πρέπει να θεραπευτεί για το καλό του Κόμματος. Η πληγή αυτή μπαίνει εμπόδιο στη συσπείρωση των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων. Η πληγή αυτή που αιμορραγεί εδώ και 48 χρόνια έχει και τις αρνητικές επιπτώσεις σε όλο το Κόμμα.

Εάν η Συμφωνία της Καζέρτας ήταν εγκληματική, η Συμφωνία της Βάρκιζας ήταν εγκληματική και προδοτική, η απόφαση της 6ης Ολομέλειας του ΚΚΕ το 1956 ήταν αντικομματική, εγκληματική, αυταρχική και Χρουστσοφική. Οπως γνωρίζετε, η Ολομέλεια δεν έγινε, δε συγκαλείται από το ίδιο το Κόμμα ή άλλο εκλεγμένο όργανο (Πολιτικό Γραφείο, Κεντρική Επιτροπή), αλλά από άλλα κόμματα, που συγκροτήθηκαν κατά τη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ («Ριζοσπάστης» 9/8/2003). Το ΚΚΕ τότε εκείνη την εποχή ήταν προτεκτοράτο των αδελφών κομμάτων. Οι αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας, το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν έξω από το Κόμμα το 80% μελών του Κόμματος, παλαίμαχοι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ηρωικού ΔΣΕ.

Οι κομμουνιστές που αντιστάθηκαν στις αποφάσεις του 20ούΣυνεδρίου του αναθεωρητισμού, στις αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας διαγράφτηκαν, διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν στη χώρα του Λένιν στη μεγάλη χώρα του σοσιαλισμού.

Κανένα Συνέδριο του Κόμματος μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να καταδικάσει τις αναθεωρητικές, εγκληματικές, αντικομματικές αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας του ΚΚΕ και να αποκαταστήσει στο Κόμμα τους παλαίμαχους κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ηρωικού ΔΣΕ από λάθη του παρελθόντος της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ. Μιλάμε για στρατολόγηση, για επιρροές ψάχνουμε και ξεχνάμε τους παλαίμαχους κομμουνιστές.

Σήμερα που κατεδαφίστηκαν τα πάντα γύρω μας, διαλύθηκε η μεγάλη χώρα του Λένιν και σε διάφορες χώρες της Ευρώπης απαγορεύτηκαν τα κομμουνιστικά κόμματα και εμείς έχουμε έξω από το Κόμμα ένα χρυσό κομμάτι που υπάρχει ακόμα στη ζωή παλαίμαχους κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Προτάσεις συνοπτικά

Εδώ και τώρα το Συνέδριο να πάρει απόφαση για την αποκατάσταση στο Κόμμα αυτών των λίγων που υπάρχουν ακόμα στη ζωή, πριν φύγουν στον άλλο κόσμο να πάρουν μια ηθική ικανοποίηση. Το Συνέδριο να κλείσει το θέμα με τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, όπως υποσχέθηκε η σ. Παπαρήγα (ως ΚΚΕ έχουμε ανοιχτό λογαριασμό σχετικά με την ιστορία και τη δράση του Ν. Ζαχαριάδη) 31/3/2004 στην εκδήλωση (Η καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη).

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ με τις παρακάτω παρατηρήσεις και προτάσεις

Σελ. 24.

Σε μεγάλο βαθμό βαραίνει το γεγονός ότι λαϊκές δυνάμεις που βρίσκονται σε πορεία διεργασίας συνειδήσεων δεν έχουν απεγκλωβιστεί από το βάρος που ασκεί ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι υπάρχουν αποφάσεις του Κόμματος για τον απεγκλωβισμό ριζοσπαστικών και αγωνιστικών εφεδρειών που εμείς τα μέλη του Κόμματος δε δουλέψαμε ικανοποιητικά και πρέπει ακόμα να πούμε ότι εμπόδιο για τον απεγκλωβισμό, για την επαφή, επικοινωνία, διάλογο, συνεργασίες και συμμαχίες είναι ο εγωισμός, ο φανατισμός, οι υπερκομμουνιστές και οι υπερεπαναστάτες.

Σελ. 26

Το 16ο Συνέδριο αποφάσισε την αναδιάταξη δυνάμεων και ΚΟΒ, ώστε να συγκεντρωθούν και να δράσουν όλες οι δυνάμεις προσανατολισμένα στην εργατική τάξη, στους κλάδους, στα εργοστάσια. Αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί εκεί που υπάρχουν οι ανάλογες συνθήκες στις πόλεις. Εκείνο που πρέπει να επισημάνω είναι ότι η ύπαιθρος δεν είναι οχυρωμένη ιδεολογικά και πολιτικά εγκαταλειμμένη, δε λειτουργούν οι κομματικές και αντιστασιακές οργανώσεις, δεν υπάρχει η κινητήρια δύναμη (κοινωνική κινητικότητα).

Να οργανώσουμε σε κάθε γωνιά, σε κάθε χωριό και δήμο τους κομματικούς πυρήνες.

Τα εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν πόσο δυνατοί είμαστε στην ύπαιθρο.

Συνοπτικά προτάσεις

Κύριο και βασικό καθήκον είναι να ισχυροποιήσουμε, να δυναμώσουμε, να ενισχύσουμε την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική δουλιά σε όλους τους τομείς.

Να υπάρχει κριτική και αυτοκριτική, το οξυγόνο του Κόμματος.

Οχι αυτοϊκανοποίηση και επίδειξη, αλλά να δουλέψουμε αποτελεσματικά για ένα ισχυρό ΚΚΕ.

Τι Κόμμα θέλουμε

Μαρξιστικό λενινιστικό. Ενα Κόμμα χωρίς επιδείξεις, χωρίς εγωισμό και φανατισμό και χωρίς αναθεωρητές. Ενα Κόμμα που θα εφαρμόσει μια τακτική ελκυστική, πειστική με προοπτική στο μέλλον.Ενα Κόμμα που να μπορεί να συσπειρώσει γύρω του όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις και φορείς. Ενα Κόμμα όπου να υπάρχει κριτική και αυτοκριτική για τα λάθη και τις αδυναμίες. Ενα Κόμμα που αυστηρά θα εφαρμόσει το καταστατικό του για την ανάδειξη και τοποθέτηση των στελεχών. Κοινωνική Κινητικότητα (η ιδιότητα του ικανού να κινεί και να κινείται).

Γιώργος Κατσής

Μέλος του ΚΚΕ από το 1948