«Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα λυθεί το ζήτημα της χειραγώγησης συνολικά της κοινής γνώμης στις σημερινές συνθήκες. Για να έχουμε σωστή πληροφόρηση χρειάζονται άλλοι συσχετισμοί, άμα θέλετε, άλλου είδους κυβερνήσεις, άλλου είδους εξουσίες. Δεν έχουμε αυταπάτες. Κάνουμε όμως ό,τι είναι δυνατόν και στις σημερινές συνθήκες να βελτιωθεί η κατάσταση».

Από αυτή την «αφετηρία» ξεδίπλωσε την παρέμβασή του στη χτεσινή συζήτηση ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος, παρουσιάζοντας στη συνέχεια συγκεκριμένες προτάσεις που προκάλεσαν αίσθηση στους παραβρισκόμενους.

«Το θέμα που συζητάμε είναι τμήμα ενός γενικότερου προβλήματος αλλά και πρωτοβουλιών που έχουν σχέση με την ενημέρωση», επισήμανε ξεκινώντας την παρέμβασή του, και πρόσθεσε: «Είναι το ζήτημα του "βασικού μετόχου", ακολουθεί η νομοθεσία περί συγκέντρωσης, τι θα γίνει με τις άδειες. Είναι, λοιπόν, ένα συνολικότερο πρόβλημα.

Το ερώτημα είναι, πίσω από τα επιχειρήματα ότι ενδιαφερόμαστε για τη διαφάνεια, θα υπάρξει σωστή, δημοκρατική, ισότιμη πληροφόρηση; Η δικιά μας εκτίμηση είναι ότι δε θα υπάρξει.

Οι συνθήκες της αγοράς, το ότι σ' αυτό τον τομέα υπάρχουν μεγαλοεπιχειρηματίες που κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα ή του κλάδου τους ή της τάξης τους, εκ των πραγμάτων οδηγεί στο να είναι μονόπλευρη η ενημέρωση. Χειραγωγούμενη ενημέρωση. Δεν έχουμε αυταπάτες, λοιπόν, για τα περιθώρια που υπάρχουν».

Αναφερόμενος στην εκτίμηση του ΚΚΕ για το νομοσχέδιο σχετικά με τον «βασικό μέτοχο» είπε: «Με τις ρυθμίσεις αυτές που είναι αυστηρότερες, στην καλύτερη περίπτωση θα μπει μια τάξη ανάμεσα στα επιχειρηματικά συμφέροντα που παίζουν στα μέσα ενημέρωσης και συνδέονται και με τον κρατικό τομέα, προμήθειες κλπ., και ίσως θα αλλάξουν και οι συσχετισμοί, οι ισορροπίες, άμα θέλετε, στο ποιο απ' τα δυο μεγαλύτερα κόμματα θα ελέγχει περισσότερο την κατάσταση στον τομέα της ενημέρωσης».

Περνώντας στο συγκεκριμένο ζήτημα σε σχέση με τους δημοσιογράφους, έθεσε πρώτο το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων και των συνθηκών εργασίας: «Οι δημοσιογράφοι - είπε - είναι πολύ σκληρά εργαζόμενοι, η μεγάλη τους πλειοψηφία, σε συνθήκες άγριες. Η συλλογική σύμβαση, εάν δεν κάνω λάθος, λέει 600 ευρώ, όσο είναι του ανειδίκευτου εργάτη. Ετσι μπαίνεις στον κλάδο για να εργαστείς.

Ενας που παίρνει 600 ευρώ, 700 ευρώ, 800 ευρώ, με τις υποχρεώσεις που έχει, με τον κίνδυνο της απόλυσης, με το να δουλεύει όλο το 24ωρο, είναι ευάλωτος ή δεν είναι; Και δε μιλάω για όλους τους δημοσιογράφους. Κάποιοι απ' τους δημοσιογράφους μπορούν να είναι ευάλωτοι σε τέτοιες συνθήκες;

Αν δεν αντιμετωπιστεί λοιπόν αυτό το πρόβλημα, η εκάστοτε πολιτική εξουσία ή, άμα θέλετε, όχι μόνο το κράτος και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας αλλά και ο ιδιώτης επιχειρηματίας, τα ιδιωτικά συμφέροντα, θα μπορούν να χειραγωγούν δημοσιογράφους. Να τους δένουν με τη μια μέθοδο, με την άλλη μέθοδο, έλα εδώ στο Γραφείο Τύπου, πάρε αυτό, βγάλε μου αυτό το περιοδικό, κάνε μου εκείνη τη δουλιά. Με τέτοια σχέση εργασίας, κάτω απ' το τραπέζι, πάνω απ' το τραπέζι, θα υπάρχουν αυτές οι προσπάθειες.

Και, βεβαίως, υπάρχουν δημοσιογράφοι που αντιστέκονται και είναι εντάξει στη δουλιά τους, αλλά δεν είναι όλοι, και μιλάω για εκείνους οι οποίοι συνδέονται με κράτος ή με ιδιώτες. Και δεν περιορίζονται μόνο στη δουλιά που έχουν αποκλειστικά στο μέσον ενημέρωσης στο οποίο εργάζονται.

Πρέπει εδώ να αλλάξουν αυτές οι συνθήκες και είναι ζήτημα πάλης και διεκδίκησης απ' τα κινήματα των δημοσιογράφων για να βελτιωθούν, για να δημιουργούν ασφάλεια στον εργαζόμενο δημοσιογράφο. Η ανασφάλεια οδηγεί στο να μην υπάρχει ανεξαρτησία, στο να υπάρχει χειραγώγηση του δημοσιογράφου και μέσω αυτού, της κοινής γνώμης.

Εμείς λοιπόν προτείνουμε συγκεκριμένα πράγματα: Πρώτον, να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα. Οι συλλογικές συμβάσεις, πόσοι εργαζόμενοι υποχρεωτικά να έχει το μέσον ενημέρωσης, όχι συμπίεση για να βγάζουμε από τη μύγα ξίγκι που λέει ο λαός μας. Να δουλεύει ο άλλος για δυο και για τρεις ανθρώπους. Να δούμε τα ζητήματα της απόλυσης, της πρόσληψης, των συντακτικών δικαιωμάτων, πώς επεμβαίνει ο παραπάνω σ' αυτά που γράφεις και βάζεις και την υπογραφή σου. Αυτά είναι σοβαρότατα ζητήματα, που θα μπορούσαν να έχουν και νομοθετική ρύθμιση και να λυθούν και μέσα από συλλογικές συμβάσεις.

Η δικιά μας άποψη, πέρα από τα εργασιακά και αυτά τα οποία είπα, είναι να υπάρξει ασυμβίβαστο. Και βεβαίως έχουν γνώμη οι φορείς, οι συνδικαλιστικοί φορείς.

Αλλά η δικιά μας άποψη είναι ότι πρέπει να υπάρχει πλήρες ασυμβίβαστο. Ηδη οι χώρες που είναι πολύ πιο προχωρημένες από μας δεν έχουν κατοχυρώσει, απ' ό,τι κατάλαβα, το απόλυτο ασυμβίβαστο, αλλά άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο, βάζουν ασυμβίβαστα, ορισμένες - εάν κατάλαβα καλά - προχωρούν ακόμα περισσότερο.

Νομίζω ότι μπορούμε να προχωρήσουμε σ' αυτό και αυτό πρέπει να ελέγχεται βεβαίως. Και εδώ πέρα τον έλεγχο δεν μπορούμε να τον αφήσουμε μόνο σε κοινωνικούς φορείς ή σε συνδικαλιστικούς φορείς, πρέπει να είναι έλεγχος και από το κράτος και από τη Βουλή.

Με την ευκαιρία λέμε ότι πρέπει να δίνονται οι πίνακες, και μέχρι να λυθεί το ζήτημα του ασυμβίβαστου αλλά και ακόμα και να αντιμετωπιστεί το θέμα του ασυμβίβαστου, πρέπει να δίνονται οι πίνακες στη δημοσιότητα όχι μόνο σε όποιον έχει έννομο συμφέρον. Τι θα πει όποιος έχει το έννομο συμφέρον;

Δεν υπάρχει πρόβλημα με τα προσωπικά δεδομένα, που λένε ορισμένοι. Δηλαδή, σε ό,τι αφορά τους άλλους εργαζόμενους δεν κατατίθενται στις επιθεωρήσεις εργασίας οι πίνακες μαζί με την αμοιβή τους; Για ποιο λόγο πρέπει να τα κρύβουμε; Είναι εκ του πονηρού η άποψη να τα κρύβουμε αυτά τα πράγματα.

Και οι πίνακες να δίνονται και στα κόμματα, όχι μόνο στα κόμματα, σε οποιονδήποτε πολίτη. Είναι μυστικό του κράτους δηλαδή; Δεν κατάλαβα.

Αλλο θέμα: Μυστικά κονδύλια. Καταργήθηκαν ποτέ; Οχι μόνον όσον αφορά τους δημοσιογράφους, γενικότερα. Ανά τους αιώνες πάντα υπήρχαν τα μυστικά κονδύλια και για όλα τα κράτη. Επικαλούμαστε καμιά φορά λόγους εθνικής ασφάλειας.

Δεν αναιρώ εγώ ότι υπάρχουν ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Αλλά τι δουλιά έχουν και οι δημοσιογράφοι σ' αυτή την υπόθεση; Ο κ. Μητσοτάκης είχε βάλει τέτοιο ζήτημα. Ξαφνικά μόνο στην περίοδο Μητσοτάκη ήταν αυτό το θέμα; Εκείνη την περίοδο ή μετά απ' εκείνη την περίοδο, σταμάτησε αυτομάτως;

Και βεβαίως εγώ δεν περιμένω από καμία κυβέρνηση και κανέναν υπουργό να πει ότι ισχύει και σήμερα. Αν ήταν έτσι, δε θα λέγονταν μυστικά αυτά τα κονδύλια. Γι' αυτό είναι μυστικά, γιατί ποτέ δε θα ομολογηθεί η ύπαρξή τους.

Τι πρόταση έχουμε εμείς πάνω σ' αυτό το ζήτημα: Να γίνω κατανοητός. Κάτω απ' την πίεση των υποκλοπών εκείνης της περιόδου και των υποθέσεων, έχουμε δικαίωμα ως βουλευτές, ως εκπρόσωποι κομμάτων, Διακομματική Επιτροπή στα πλαίσια της Βουλής, να πηγαίνουμε στην ΕΥΠ και να μαθαίνουμε για ποια πρόσωπα έχει αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών. Είναι υποχρεωμένη η ΕΥΠ να μας τα δίνει και να κάνουμε έλεγχο. Στα πλαίσια μιας διακομματικής επιτροπής της Βουλής να ξέρουμε πού πάνε τα λεφτά και στο υπουργείο Εξωτερικών και γενικότερα και μιλάω συνολικά για τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων. Οχι μόνο όσον αφορά τους δημοσιογράφους.

Να σας πω βεβαίως ότι σε συνθήκες "ελεύθερης αγοράς", σε συνθήκες "ελεύθερου ανταγωνισμού" και τέτοιοι νόμοι να υπάρξουν, αυστηροί, πάλι θα υπάρχουν παράθυρα διαφυγής. Δηλαδή, η δυνατότητα να δίνονται κάτω απ' το τραπέζι και να υπάρχει άλλο δικαιολογητικό είτε αφορά στο ασυμβίβαστο, είτε αφορά στα μυστικά κονδύλια, είτε σε οτιδήποτε άλλο, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής. Θα υπάρχουν αυτά τα παράθυρα.

Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα λυθεί το ζήτημα της χειραγώγησης συνολικά της κοινής γνώμης στις σημερινές συνθήκες. Για να έχουμε σωστή πληροφόρηση χρειάζονται άλλοι συσχετισμοί, άμα θέλετε, άλλου είδους κυβερνήσεις, άλλου είδους εξουσίες. Δεν έχουμε αυταπάτες. Κάνουμε όμως ό,τι είναι δυνατόν και στις σημερινές συνθήκες να βελτιωθεί η κατάσταση.

Ενισχύουμε στο κίνημα των δημοσιογράφων κατευθύνσεις υπέρ της ανεξαρτησίας, υπέρ της βελτίωσης των εργασιακών σχέσεων, γιατί είναι αλληλένδετο το ένα με το άλλο.

Και με την ευκαιρία, ξέχασα να σας πω ότι πρέπει να περιληφθεί πλήρως ο δημόσιος τομέας εάν υπάρξει ασυμβίβαστο. Τι εννοώ μ' αυτό: Οτι και 5% να έχει το κράτος μετοχές στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, υπάρχει ασυμβίβαστο.

Να προσθέσω και το παρακάτω για προβληματισμό. Είναι θεμιτό ένας να θεωρείται ότι ασκεί λειτούργημα δημοσιογραφικό, μιλάει για την αλήθεια, κρίνει την κοινωνία ή τους κρατούντες και, ταυτόχρονα, να είναι στο γραφείο Τύπου ή στο γραφείο δημοσίων σχέσεων ενός συγκεκριμένου επιχειρηματία;

Για πάρτε, για παράδειγμα, τους αθλητικούς συντάκτες, να φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που είναι σε μια εφημερίδα που πάμε να αντιμετωπίσουμε και τη βία και το αίμα και ταυτόχρονα να είναι στον συγκεκριμένο επιχειρηματία της ΠΑΕ. Και εκεί πρέπει να υπάρχουν ασυμβίβαστα.

`Η παπάς παπάς, δηλαδή στο μέσον ενημέρωσης μόνο, ή ζευγάς ζευγάς. Εκεί πρέπει να πάει η υπόθεση».