Βρισκόμαστε μπροστά στη θύρα του 17ου Συνεδρίου του Κόμματος και ο προσυνεδριακός διάλογος όχι μόνο καλά κρατεί αλλά φουντώνει και απλώνεται.

Είναι μερικά σημειώματα, που πράγματι χαίρομαι το ολοκληρωμένο ύφος και την πληρότητα της γραφής με αξιοζήλευτη επιδεξιότητα. Ακόμα και όταν λένε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Αυτό δε θέλουμε κι εμείς; Είναι άλλα, με μεγάλη ευαισθησία, συναίσθηση ευθύνης και καημό ψυχής. Γιατί; Ποιος έφταιξε για την ανατροπή; Για το φόβο μήπως τόσοι αγώνες και θυσίες πάνε στα χαμένα. Για το αίμα που χύθηκε και τα όνειρα που δε δικαιώθηκαν. Κραυγές και ψίθυροι οδύνης και αγωνίας! Ζητάνε επίμονα και με βαθύ πόνο στην καρδιά να δοθούν κάποιες εξηγήσεις. Να πληροφορηθούν εάν υπάρχει κάποιο ελπιδοφόρο φωτάκι που θα κάνει την εμφάνισή του στο βάθος του τούνελ.

Ο προβληματισμός, η αναζήτηση, η σκέψη και η ανησυχία για ένα κόμμα πιο ισχυρό, δυναμικά οργανωμένο και λειτουργικό, ένα κόμμα στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης και διαλεκτικά δεμένο με την άνοδο του μαζικού κινήματος. Ενα κόμμα με δυνατότερη φωνή, μεγαλύτερη επιρροή και αποτελεσματικότητα. Ενα κόμμα που να εμπνέει εμπιστοσύνη και ν' αγκαλιάζει στο ζεστό του κόρφο όλα τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, με προοπτική νίκης, δε φαίνεται μόνο μέσα από τα δημοσιευμένα κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου αλλά κι απ' αυτές τις ίδιες τις Γενικές Συνελεύσεις των ΚΟΒ και των Αχτιδικών Επιτροπών γύρω από τις Θέσεις. Μέσα από τις καλοδουλεμένες εισηγήσεις των γραφείων και τις ομιλίες των συντρόφων (Αφού βάλουμε κατά μέρος κάποιες συνηθισμένες αδυναμίες και γκρίνιες. Ολοι αγαπάμε και επιδιώκουμε το τέλειο κι όσο νομίζεις ότι το πλησιάζεις, τόσο αυτό απομακρύνεται. Το τέλειο είναι συνεπακόλουθο της ουτοπίας. Η ζωή δεν έχει ολοκληρωμένο οργανόγραμμα).

Αλλωστε, μια μικρή απόδειξη των όσων γράφω είναι η πετυχημένη διεξαγωγή της δίμηνης Οικονομικής Εξόρμησης του Κόμματος και η σημαντική υπερκάλυψη του πανελλαδικού πλάνου.