Σίγουρα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει τους δικούς του και ευνόητους στον καθένα λόγους, όταν λέει ότι δεν είναι απαραίτητοι οι διεθνείς παρατηρητές στις επικείμενες εκλογές του Ιράκ και «οι ίδιοι οι Ιρακινοί θα κρίνουν την εγκυρότητα των εκλογών», ενώ σε περιπτώσεις άλλων χωρών (π.χ. πρόσφατα στην Ουκρανία) έλεγε τα ακριβώς αντίθετα.

Σε τελευταία ανάλυση, όμως, έχει δίκιο. Πράγματι, δε χρειάζονται οι διεθνείς παρατηρητές. Δε χρειάζεται καν η διενέργεια των εκλογών, για να καταδειχτεί ο ολότελα προσχηματικός και νόθος χαρακτήρας τους. Το Ιράκ είναι μια χώρα, υπό ωμή στρατιωτική κατοχή. Αυτή ήταν η απάντηση και της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας των Ιρακινών, σε δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιήσει αμερικανικές εταιρίες. Για ποιες εκλογές, επομένως, γίνεται λόγος; Για ποια ελευθερία γνώμης και ψήφου;

Οσο για τον ιρακινό λαό, δε θα κρίνει μόνον ή κυρίως την εγκυρότητα των εκλογών. Αυτή την έχει ήδη κρίνει. Ας είναι σίγουροι οι καρεκλοκένταυροι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι θα κρίνει, πρώτα και κύρια, την εισβολή και κατοχή της χώρας του, όπως και τα κάθε λογής εγκλήματα σε βάρος του και θα δώσει τελικά την πρέπουσα απάντηση.