Ηκυρίαρχη προπαγάνδα και όχι μόνο, σκόπιμα ορθώνει στο πολιτικό επίπεδο πλαστές διαχωριστικές γραμμές. Ταυτόχρονα χαρακτηρίζει τα κόμματα και την πολιτική τους με ορολογία που το περιεχόμενο της δημιουργεί συγχύσεις για τους σκοπούς και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν. Ετσι, έννοιες όπως «Δεξιά», «Κέντρο», «Κεντροδεξιά», «Κεντροαριστερά», «Αριστερά», που χρησιμοποιούνται κατά κόρον, αν και υπάρχουν στην πολιτική ορολογία, δεν μπορούν να προσδιορίσουν τον πραγματικό χαρακτήρα των κομμάτων και της πολιτικής τους. Είναι δε, χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία χρόνια προσπαθούν, εντάσσοντας στην «Αριστερά», το ΚΚΕ, τον ΣΥΝ και το ΔΗΚΚΙ, να επιδράσουν στις λαϊκές συνειδήσεις, προβάλλοντας την αναγκαιότητα της συνεργασίας αυτών των κομμάτων ως τον «αριστερό πόλο» της πολιτικής, και μάλιστα ως μονόδρομο για την ενίσχυση της «Αριστεράς».

Αναγκαιότητα και μονόδρομο, υποτίθεται, αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αυτή η λογική προβλήθηκε τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά. Την ίδια στιγμή, γνωρίζουν καλά ότι τόσο ο ΣΥΝ, όσο και το ΔΗΚΚΙ, δεν επιδιώκουν συνεργασία με το ΚΚΕ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το κύριο και ουσιαστικό είναι συνεργασία, συμμαχία, για ποιο σκοπό; Το ΚΚΕ, έχει πολιτική συμμαχιών, συνεργασιών, ενταγμένη στην εκτίμηση του 15ου Συνεδρίου του για τους δύο δρόμους εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας και ποιων κοινωνικών δυνάμεων τα συμφέροντα εξυπηρετούν οι δύο δρόμοι. Ο δρόμος για τα λαϊκά συμφέροντα, κόντρα στην πολιτική των μονοπωλίων, είναι αυτός του αντιιμπεριαλιστικού -αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου πάλης, που μπορεί να συμβάλει στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας, για να ανοίξει ο δρόμος οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Το Μέτωπο είναι κοινωνικοπολιτική συμμαχία και στη βάση της πολιτικής του Μετώπου επιδιώκει το ΚΚΕ συνεργασίες, με βάση αυτή την πολιτική κρίνει τ' άλλα κόμματα. Ετσι, παρουσιάζουμε σήμερα το πώς κρίνει το ΚΚΕ τ' άλλα κόμματα, όπως αποτυπώνεται με σαφήνεια στην Πολιτική Απόφαση του 15ου Συνεδρίου του.