Αν και παιδικά παραμυθικός ηχεί ο τίτλος του και γοητευτικά παραμυθική είναι η πλοκή του, «Το παιδί και η αρκούδα» δεν είναι παραμύθι. Είναι μια βαθύτερη «ανάγνωση» πτυχών, αιτιών και προσώπων του Τρωικού Πολέμου, μέσα από μια ελεύθερης φαντασίας «ανάπλαση» του μύθου. Το μυθιστόρημα αρχίζει με ένα άσχημο όνειρο της ετοιμόγεννης Εκάβης. Η Τρωαδίτισσα βασίλισσα βλέπει στον ύπνο της ότι την πιάνουν οι πόνοι και γεννά. Αλλά αντί για μωρό, γεννά ένα δαυλί αναμμένο, που κατακαίει την Τροία. Μετά το δυσοίωνο χρησμό του μάντη Αίσακου, η Εκάβη γεννά ένα «μοιραίο» αγόρι, που ο μάντης είπε «καλύτερα να μη γεννηθεί». Ο Πρίαμος, από φόβο, δίνει το βρέφος στο δούλο του Αγέλαο, διατάζοντας να το σκοτώσει. Ο άτεκνος Αγέλαος λυπάται το μωρό και τ' αφήνει κάτω από μια βελανιδιά. Εκεί, μέρες μετά, το ξαναβρίσκει, βλέποντας να το θηλάζει μια αρκούδα. Ο δούλος παίρνει το μωρό, το μεγαλώνει με τη γυναίκα του και το ονομάζει Πάρι («διά το παριέναι τον μόρον», κατά τον Ομηρο. Παρίημι σημαίνει παρατώ, αφήνω, εγκαταλείπω και μόρος σημαίνει μοίρα, τύχη). Το όνομα Πάρις, λοιπόν, σημαίνει ο αφημένος στην τύχη του. Η αλληγορική μυθοπλασία του Χ. Σακελλαρίου περιλαμβάνει και άλλα μυθολογικά πρόσωπα, λ.χ., την Ησιόνη, την αδελφή του Πρίαμου που άρπαξε ο Ηρακλής και αιχμάλωτη την πήγε στη Σαλαμίνα, όπως ο Πάρις την Ελένη, εγκαταλείποντας τη γυναίκα του Οινώνη, που συνδέονται με το κούρσεμα της Τροίας.