Για το κράτος που συγκροτήθηκε από τη δεκαετία του '50 και εντεύθεν, θεωρήθηκε αναγκαία η ένδειξη του θρησκεύματος στις ταυτότητες ώστε:

• Αν, κάποιος διανοούνταν να αποκηρύξει τα θεία, εγγραφόταν αυτομάτως στους υπό... αναμόρφωση «κομμουνιστο-συμμορίτες».
• Παράλληλα, και εξίσου σημαντικό, το Ορθόδοξο ιερατείο αποκτούσε μέσω της ταυτότητας ένα επιπλέον «ένσημο» για το ρόλο του ως στυλοβάτη της εθνικοφροσύνης.

Σήμερα, όμως, αυτό το ίδιο κράτος, δε χρειάζεται ούτε τέτοιου είδους, αλλά ούτε και τόσο εμφανείς «κοριούς», για να φακελώνει τους πολίτες. Διανύουμε, βλέπετε, την περίοδο που η πρόοδος της πληροφορικής τα κάνει όλα... αόρατα. Τους χαφιεδο-μηχανισμούς, δε, τους κάνει εντελώς αόρατους.

Ο πρωθυπουργός στη Βουλή, ήταν σαφής. Αφού για προφανείς λόγους περιηγήθηκε επί μακρόν στο φαρισαϊκό περιτύλιγμα της δήθεν προστασίας των προσωπικών δεδομένων, εξέθεσε και τους πραγματικούς λόγους που υπαγορεύουν στην κυβέρνηση να προβεί στη ρύθμιση για απάλειψη του θρησκεύματος από τις νέες ταυτότητες. Και οι λόγοι αυτοί δεν είναι άλλοι από το γεγονός ότι η Ελλάδα πρέπει να ενσωματωθεί στη γενικότερη ευρωενωσιακή «βιτρίνα» της επίδειξης μιας δήθεν «ανοχής» απέναντι στους πολίτες. Βιτρίνα, πίσω από την οποία θα διεξάγεται με... θρησκευτική ευλάβεια το ηλεκτρονικό φακέλωμα.

«Πρέπει παράλληλα - όπως έλεγε ο Κ.Σημίτης την Τετάρτη στη Βουλή - να συνεκτιμήσουμε ότι στην ΕΕ βρίσκεται σε εξέλιξη η συζήτηση για τα ελάχιστα πρότυπα - προϋποθέσεις ασφαλείας των ταξιδιωτικών εγγράφων των κρατών - μελών (...) Πριν οριστικοποιηθεί η απόφαση για το θέμα αυτό, δεν είναι σκόπιμο να προχωρήσουμε στην καθιέρωση νέου τύπου ταυτότητας. Η αντικατάσταση του τύπου της ταυτότητας - κατέληξε ο κ. Σημίτης - θα γίνει όταν καθοριστεί το κοινό ευρωπαϊκό πρότυπο».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί με τα κρατούντα στην ΕΕ. Η τελευταία, στο πλαίσιο της Σένγκεν, εξετάζει την ομογενοποίηση των εγγράφων που πρέπει να κατέχουν οι πολίτες και τα οποία θα επιδεικνύουν για να προβούν στις μετακινήσεις τους, αλλά και για να αποδεικνύεται η ταυτότητά τους. Μάλιστα, σε επερχόμενη συνεδρίαση των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ θα κατατεθεί εισήγηση με θέμα ακριβώς τον ενιαίο αυτό τύπο εγγραφών που θα πρέπει να έχει τεθεί σε κυκλοφορία το 2003. Το σημαντικό έγκειται στο εξής: Η ομοιομορφία αυτών των εγγράφων υπαγορεύεται από τον ελεγκτικό μηχανισμό της Σένγκεν και αποσκοπεί στη... διευκόλυνση των «καλών ελεγκτών μας» ώστε να επιτελούν ακώλυτα το έργο τους.

Στο άρθρο 6, παράγραφος 2 της Συνθήκης του Σένγκεν (που αποτελεί πλέον ενιαίο τμήμα της Συνθήκης του Αμστερνταμ) και στο θέμα σχετικά με τη διέλευση των συνόρων της ΕΕ, τονίζεται:

«Ολα τα πρόσωπα πρέπει να αποτελέσουν το αντικείμενο ενός τουλάχιστον ελέγχου, ο οποίος θα επιτρέπει την επιβεβαίωση της ταυτότητάς τους διά της προσκομίσεως ή της επιδείξεως των ταξιδιωτικών τους εγγράφων».

Προηγουμένως, στην παράγραφο 1 του ίδιου άρθρου, μεταξύ άλλων σημειώνεται ότι «ο έλεγχος διεξάγεται σύμφωνα με ομοιόμορφες αρχές, από τις αρμόδιες εθνικές αρχές και μέσα στα πλαίσια της εθνικής νομοθεσίας».

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα αν ανατρέξει κανείς στις διατάξεις της Σένγκεν, σχετικά με το ομώνυμο σύστημα πληροφοριών. Στο άρθρο 92 της Συνθήκης αναφέρεται:

«(...) Το σύστημα πληροφοριών "Σένγκεν" παρέχει τη δυνατότητα στις αρχές (...) χάρη σε μια αυτόματη διαδικασία υποβολής ερωτήσεων, να έχουν στη διάθεσή τους τους πίνακες καταχωρίσεως προσώπων και αντικειμένων, κατά τη διενέργεια συνοριακών ελέγχων και διαπιστώσεων, καθώς και άλλων αστυνομικών και τελωνειακών ελέγχων πραγματοποιούμενων στο εσωτερικό της χώρας...».

Οσο για τα στοιχεία που θεωρούνται αρκετά στους μηχανισμούς της Σένγκεν ώστε να προβούν στον... περαιτέρω έλεγχο του «υπόπτου», είναι - μεταξύ άλλων - το ονοματεπώνυμο, τα φυσικά χαρακτηριστικά, η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης, το φύλο, η ιθαγένεια κλπ. Σε κάθε περίπτωση το «θρήσκευμα» δεν τους χρειάζεται στα στοιχεία, που ζητούνται από τον «Μεγάλο Αδερφό» για να προβεί, κατόπιν, στα... δέοντα. Ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνεται στα επισήμως καταχωρηθέντα δεδομένα.

Ας σημειωθεί κάτι ακόμα. Στο άρθρο 92 της Σένγκεν ορίζεται ρητά ότι οι υπαγόμενες στη Συνθήκη χώρες που αποκαλούνται συμβαλλόμενα μέρη , «δημιουργούν και συντηρούν... την υπηρεσία τεχνικής υποστηρίξεως του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν (...) Η υπηρεσία τεχνικής υποστηρίξεως (σ.σ.: εδρεύει στο Στρασβούργο) περιλαμβάνει ένα αρχείο δεδομένων με τη βοήθεια του οποίου εξασφαλίζεται η ομοιότητα των αρχείων δεδομένων των εθνικών μερών μέσω της άμεσης διαβιβάσεως πληροφοριών».

Συνεπώς, η ανακίνηση του θέματος των ταυτοτήτων από την κυβέρνηση δεν υπαγορεύεται από καμία ευαισθησία έναντι της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών. Οι τελευταίοι, είναι με την υπογραφή της κυβέρνησης εκτεθειμένοι, τελικά, στο μικροσκόπιο της Σένγκεν. Και εδώ εντοπίζεται το φλέγον ζήτημα. Στο ηλεκτρονικό φακέλωμα.

Από εκεί και πέρα, η κυβέρνηση υποδύεται το ρόλο του «ανανεωτή» και του «εκσυγχρονιστή». Υποδύεται τον «κυματοθραύστη» της δεσποτείας που εκπροσωπεί το ελληνορθόδοξο ιερατείο. Ο φιλισταϊσμός της είναι έκδηλος. Αρκεί να τονίσουμε ότι πρόκειται για την κυβέρνηση που κατοχύρωσε, και στο αναθεωρημένο Σύνταγμα, την αναπαραγωγή της σύμφυσης μεταξύ Κράτους - Εκκλησίας.

Σε αυτή ακριβώς τη σύμφυση πατάει και ο κ. Χριστόδουλος και οι υφιστάμενοί του, που έφτασαν στα πρόθυρα κήρυξης «ιερού πολέμου», που μιλούν για «ανένδοτο» και για ίδρυση κόμματος της... Εκκλησίας. Και είναι προφανές ότι αυτός ο «χριστιανικός» εκτροχιασμός, αποδεικτικός του σκοταδισμού που πρεσβεύει το εκκλησιαστικό κατεστημένο, θα συνεχιστεί. Αλλωστε το παιχνίδι είναι «σικέ» και παίζεται μεταξύ εκείνων που ζητούν περισσότερο μερίδιο, ο καθένας για τον εαυτό του, από την εξουσία που παρακολουθεί τους ανθρώπους «ψυχή τε και σώματι».