*

«Τι θέλουν οι αριστεροί και πανηγυρίζουν για το "όχι" στη Γαλλία αφού μαζί τους πανηγυρίζει η άκρα Δεξιά και ο Μπους;», ρωτούν με την προσποιητή αφέλεια του κατ' εξακολούθηση γκεμπελίσκου.

Λες και ο Σιράκ, ο Σρέντερ, ο Μπερλουσκόνι, ο Καραμανλής, ο Μπλερ, που έφτιαξαν το «ευρωσύνταγμα» και θέλουν να το περάσουν κολάρο στους ευρωπαϊκούς λαούς, το κάνουν για να ...στεναχωρήσουν τον Μπους!

Λες και όταν ο Μπους τους παράγγειλε να εντάξουν στην ΕΕ την Τουρκία ή τα αμερικανικά «προτεκτοράτα» της Κεντρο-ανατολικής Ευρώπης, εκείνοι του έφεραν καμία αντίρρηση.

Λες και δεν είναι η ΕΕ του Μάαστριχτ, της Νίκαιας, του Αμστερνταμ που έχει ενδυναμώσει τα φασιστικά κόμματα στην Ευρώπη.

Λες και δεν είναι η πολιτική των «ευρωσυνταγματαρχών» της ΕΕ που οργώνει το έδαφος για να σπέρνουν οι φασίστες το λαϊκισμό, την ξενοφοβία και το ρατσισμό τους.

*

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Τα ίδια έλεγαν όταν στην Ελλάδα ο κόσμος τασσόταν κατά του ΝΑΤΟ όταν βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία. Ξανά τα ίδια με τον Οτσαλάν. Πάλι τα ίδια όταν ο λαός διαδήλωνε κατά της επίσκεψης Κλίντον.

*

Τώρα, είναι με αφορμή το γαλλικό δημοψήφισμα που αναμασούν και παπαγαλίζουν τα περί «ανίερων συμμαχιών». Αλλά για το πραγματικό σφιχταγκάλιασμα κάνουν την πάπια! Το σφιχταγκάλιασμα του Καραμανλή και του Παπανδρέου για το «ευρωσύνταγμα» δεν το βρίσκουν καθόλου παράξενο. Στην κολεγιά, από τη μια άκρη της Ευρώπης έως την άλλη, μεταξύ των νεοσυντηρητικών της χριστιανοδημοκρατίας και των νεοφιλελεύθερων της σοσιαλδημοκρατίας, δε βρίσκουν τίποτα το μεμπτόν. Και εδώ δε μιλάμε για τον «κοσμάκη». Εδώ μιλάμε για καθαρή κολεγιά μεταξύ των πολιτικών ηγεσιών του ευρωπαϊκού «δικομματισμού».

*

Να «γιατί χαίρεται ο κόσμος».