Του Σπύρου Ορνεράκη από τα «ΝΕΑ»

Οταν φτάνει μια από τις πρώτες πένες των ΠΑΣΟΚων να γράφει στο «ΕΘΝΟΣ» ότι το ΠΑΣΟΚ παρακαλάει να περάσουν τα μέτρα που προωθεί η ΝΔ για να βρει στρωμένο το έδαφος, ε, τότε η αξίωση από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» όχι μόνο για συναίνεση στη Βουλή, αλλά και «μάζεμα» ως και αυτής της «ρητορικής οξύτητας» είναι αυτονόητη.

Το ερώτημα, όμως, παραμένει: Εσύ, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος, ο ξωμάχος, η γυναίκα, το νέο παιδί, τι σχέση μπορείς να έχεις με όλους αυτούς;

Οταν σου λένε κατάμουτρα ότι κοινή γραμμή - κατεύθυνση, στην οποία δίνουν εξετάσεις καθημερινά, είναι η εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή το δικό σου γονάτισμα, ε, δεν αρκούν ούτε τα περί «Μαζών» του Φρόιντ για να εξηγήσουν το πρόβλημα.

Ο καθημερινός βιασμός παραμένει γι' αυτούς ο πλέον πρόσφορος τρόπος, όχι μόνο για να σε κρατούν στο γόνα, αλλά και να βγάζουν κέρδος απ' αυτό. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το γυναικείο πληθυσμό. Αφορά, όμως, ειδικά τις γυναίκες, εκείνο, δηλαδή, το τμήμα του πληθυσμού, που επανειλημμένα έχει αποδείξει πως όταν σηκώνει κεφάλι, όταν αποκτά συνείδηση της θέσης, αλλά και της δύναμής του, κινεί βουνά και, μάλιστα, με ανεπίστρεπτο τρόπο.

Εδώ είμαστε, λοιπόν. Στην ώρα που παίρνονται αποφάσεις. Αρκεί και μόνο να νιώσεις τι σημαίνει οι «επιστήμονες» του ΙΝΕ των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ να δίνουν εξετάσεις περί «ανταγωνιστικότητας» σε μιαν αίθουσα με μοναδικό «επιτηρητή» τον εκπρόσωπο του ΣΕΒ, για να πάρεις τα μέτρα σου. Είναι η ώρα που δεν αρκούν τα ...γιαούρτια.

Μπορείς να τους κάνεις ζημιά. Να τους πονέσεις εκεί που πονάνε: Στην τσέπη. Ενα βήμα είναι η σημερινή απεργία με όρους ταξικού κινήματος. Η ταξική ενότητα, η λαϊκή συμμαχία, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, προβάλλουν ως ανάγκη ζωής!

Οταν φτάνεις στο όριο των εργατριών της «Τριούμφ», δεν έχεις να χάσεις ούτε καν αυτές τις αλυσίδες σου.