Πάνοπλοι και προκλητικοί διεγείρουν την οργή και την αγανάκτηση του λαού. Οι Γερμανοί ξανάρθαν 56 χρόνια μετά, με άλλο προσωπείο, όμως πάντα για τον ίδιο σκοπό. Το μακέλεμα των λαών. Αυτή τη φορά βαφτίστηκαν «σύμμαχοι» και αναζητούν συνεργό στο έγκλημα. Ομως δε θα το βρουν στο λαό που αντιστάθηκε περήφανα και έδωσε το αίμα του για τη λευτεριά της πατρίδας του από τους φασίστες. Οι νεοναζί δεν έχουν καμία δουλιά στα ιερά και αιματοποτισμένα χώματα της χώρας μας, της Βόρειας Ελλάδας, της Θεσσαλονίκης, του Χορτιάτη.

Αυτό το μήνυμα θα στείλουν σήμερα Παρασκευή με τη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που οργανώνουν οι Σύλλογοι και Φορείς του Χορτιάτη, στις 8 το βράδυ, μπροστά στο μνημείο των 149 συμπατριωτών τους που έπεσαν θύματα της κτηνωδίας των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.

Οι κάτοικοι του Χορτιάτη απαιτούν από την ξενόδουλη κυβέρνηση να βάλει επιτέλους τέρμα στη βεβήλωση της μνήμης των νεκρών τους, στη θρασύτατη πρόκληση. Καταγγέλλουν τη μετατροπή της περιοχής τους σε ξέφραγο αμπέλι των νεοναζί, που ποδοπατούν στους τάφους των προγόνων τους και δηλώνουν αποφασισμένοι να παλέψουν με κάθε μέσο για να μην ξαναδεί ο τόπος άλλα ολοκαυτώματα, για να φύγουν οι ΝΑΤΟικοί από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Από αυτό το σημείο της Ελλάδας απόψε θα ακουστεί δυνατά η απαίτηση για ειρήνη και φιλία με όλους τους λαούς.

Σήμερα, οι Γερμανοί, με πρόσχημα τη συμμετοχή τους στη ΝΑΤΟική άσκηση «Dynamic MIX», οργανώνουν στρατόπεδα, στήνουν πυραύλους, κυκλοφορούν πάνοπλοι και προκαλούν την οργή των κατοίκων. Πάνε κι έρχονται με τα φορτηγά τους φορτωμένα πολεμικό υλικό μέσα από το χωριό. Συνεργό τους έχουν την κυβέρνηση και όσους υποτακτικά τους παρέχουν κάθε διευκόλυνση στο έργο τους.

Πριν 56 χρόνια, συνεργοί τους ήταν οι ταγματασφαλίτες. Και τότε αλώνιζαν στα χωριά, με τη δύναμη των όπλων και τη συνενοχή των ντόπιων υποτακτικών τους. Ο αδούλωτος όμως λαός δεν έσκυψε το κεφάλι. Αντιστάθηκε, ξεσηκώθηκε και νίκησε.

Μικρό παιδί, 12 χρονών τότε, ο Γιώργος Γκουραμάνης, θυμάται. Στο Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη το Σεπτέμβρη του 1944, έχασε μάνα και δυο αδερφές. Ηταν θεατής στην κτηνωδία. Η βαρβαρότητα του φασισμού παραμένει άσβηστη στη μνήμη του.

«Στις 2 Σεπτέμβρη, λίγο καιρό πριν ξεκουμπιστούν από τον τόπο μας. Ηταν πρωί. Σε αντίποινα για το χαμό ενός δικού τους σε ενέδρα του ΕΛΑΣ ξεκλήρισαν όλο το χωριό.

Οι Γερμανοί ήρθαν μαζί με τους ταγματασφαλίτες. Μάζεψαν όλα τα γυναικόπαιδα σε δυο σημεία μέσα στο χωριό. Οι άνδρες είχαν βγει στο βουνό, στην αντίσταση». Η φωνή σπάει για λίγο. Ο κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό. Μα ο μπαρμπα-Γιώργος ξέρει πως πρέπει να φτάσει ως το τέλος και συνεχίζει.

«Μάζεψαν τα αδέρφια μας, τους γονιούς μας. Τους πήγαν στο φούρνο του "Γκουραμάνη" που έβγαζε ψωμί για το χωριό. Τους έβαλαν μέσα. Τους χτύπησαν πρώτα με τα πολυβόλα. Ομως δεν τους έφτασε αυτό. Τους έκαψαν. Από εκεί γλίτωσαν 4 άτομα η Βασιλική Γκουραμάνη, η Ελένη Γκουραμάνη, η Μαρίκα Αγγελινούδη και ο Πέτρος Τσαγκαλής.

Τους υπόλοιπους, τους μάζεψαν στην αχυρώνα του "Νταμπούδη". Τους εκτέλεσαν και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά και τους έκαψαν.

Οσους έβρισκαν στη διαδρομή, τους σκότωναν επιτόπου. Πλιατσικολόγησαν το χωριό και έφυγαν.

Σήμερα, τα εγγόνια των Γερμανών ήρθαν να κάνουν ασκήσεις στον τόπο που οι παππούδες τους εγκλημάτησαν. Αυτή την πρόκληση δεν πρέπει να την ανεχθούμε. Να ξεσηκωθεί ο κόσμος. Μόνο έτσι θα φύγουν».