Associated Press

Ο Γερμανός Πρόεδρος Γιοχάνες Ράου ενώ καλοσωρίζει στο Βερολίνο την αμερικανίδα Υπουργό των Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράϊτ, υπό το βλέμμα του Μπιλ Κλίντον

Αρχίζει σήμερα στο Βερολίνο η διήμερη Διάσκεψη των δεκατεσσάρων αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της «κεντροαριστεράς». Στη διάσκεψη αυτή, που αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης στη Φλωρεντία (Νοέμβρης '99) το θέμα είναι: «Η προοδευτική διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα».

Πρόκειται για μια προσπάθεια συνεννόησης και συντονισμού, τόσο των δυνάμεων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, όσο και μεταξύ των ιθυνόντων της ΕΕ με τις ΗΠΑ στα πλαίσια που δημιουργεί η «παγκοσμιοποίηση». Η παρουσία του Αμερικανού Προέδρου Μπ. Κλίντον στο Βερολίνο, όπως και η παρουσία του στη Φλωρεντία, καταδεικνύει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη, αλλά και σε μια προσωπική φιλοδοξία, να ηγηθεί της «παγκοσμιοποιημένης κεντροαριστεράς».

Βεβαίως, πριν μάθουμε τα συμπεράσματα της Διάσκεψης (τα οποία θα παρουσιάσει ο Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ το μεσημέρι του Σαββάτου) ο κόσμος έχει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής για το ποιόν των ηγετών της «κεντροαριστεράς». Πριν ένα χρόνο ήταν αυτοί οι ίδιοι που οδηγούσαν τη μηχανή του ολέθρου, το ΝΑΤΟ στην επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Ομως δεν ήταν μόνο αυτό. Οι ηγέτες της «κεντροαριστεράς» που συγκεντρώνονται σήμερα στο Βερολίνο, όπως και κάποιοι εκλεκτοί απόντες (Μπλερ, Ντ' Αλέμα) ηγήθηκαν αυτά τα χρόνια της εκστρατείας που ονομάστηκε «παγκοσμιοποίηση». Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι αισθητά για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη. Φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πόλεμοι, επεμβάσεις, είναι το δείγμα της «κοινωνικής αλληλεγγύης» που διακρίνει, κατά τον κ. Σημίτη, τους ιθύνοντες της «κεντροαριστεράς».

Στο Βερολίνο, οι «δεκατέσσερις» θα επιχειρήσουν να παρουσιάσουν την «παγκοσμιοποίηση» ως μια «μη αναστρέψιμη» πραγματικότητα, να αποενοχοποιηθούν έτσι για τα όσα δεινά προκαλούν με την πολιτική τους και να εμφανιστούν «σταυροφόροι» μιας προσπάθειας για τη δικαιότερη κατανομή των συνεπειών.

Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης με επιστολή του προς τους υπόλοιπους ηγέτες της Διάσκεψης, διατυπώνει τις σκέψεις και τις προτάσεις του. Η επιστολή του είναι μια αναπτυγμένη μορφή του πρόσφατου άρθρου του σε κυριακάτικη εφημερίδα.

Στο μέρος των διαπιστώσεων ο πρωθυπουργός εμφανίζεται σαν να μην ήταν η «κεντροαριστερά» υπεύθυνη για τα όσα καταμαρτυρεί στην «παγκοσμιοποίηση». Λες και δεν ήταν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης αυτά που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν την πιο σκληρή αντιλαϊκή, αντεργατική πολιτική που γνώρισαν ποτέ οι εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Λες και ήταν κάποιος «τρίτος» αυτός που απελευθέρωσε την κίνηση των κεφαλαίων και μαζί μ' αυτήν τη δυνατότητα της ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης και της λεηλασίας ολόκληρων περιοχών του κόσμου.

Στο σκέλος των προτάσεων, ο κ. Σημίτης παρουσιάζει ένα συνονθύλεμα θέσεων με σκοπό να έχει το δικαίωμα να κυβερνά με νεοφιλελεύθερη πολιτική και να εμφανίζεται αυτή η πολιτική μονόδρομος και «κοινωνικά δίκαιη». Γράφει λοιπόν: «Η διαφύλαξη της κοινωνικής και οικονομικής σταθερότητας θα διευκολυνθεί αν η διαδικασία με την οποία καθορίζεται το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, είναι εύλογη και δίκαιη».

Προτείνει δηλαδή, μια ρύθμιση στη μηχανή της «παγκοσμιοποίησης» ώστε αυτοί που χάνουν να μην έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται, αφού η διαδικασία με την οποία θα χάνουν θα είναι «εύλογη και δίκαιη».

Στη διάσκεψη του Βερολίνου συμμετέχουν: ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο καγκελάριος της Γερμανίας Γκ. Σρέντερ, οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας Λ. Ζοσπέν, της Ιταλίας Τζ. Αμάτο, της Ελλάδας Κ. Σημίτης, της Πορτογαλίας Αντ. Γκουτιέρες, της Σουηδίας Γκ. Πέρσον, της Ολλανδίας Β. Κοκ και οι ηγέτες της Αργεντινής, της Βραζιλίας, του Καναδά, της Ν. Ζηλανδίας, της Ν. Αφρικής και της Χιλής.

Θα απουσιάζει ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Τ. Μπλερ. Επισήμως δηλώθηκε ότι «κάνει χρήση της γονικής άδειας λόγω της πρόσφατης γέννησης του νέου του γιου»... Ομως τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης αποδίδουν την απουσία του στο γεγονός ότι ο Σρέντερ (με πίεση του Ζοσπέν) δε θα αναφερθεί στον «τρίτο δρόμο» (θεωρία επινοημένη απ' το Μπλερ για «φιλελεύθερο σοσιαλισμό») και γιατί Γάλλοι και Γερμανοί επιμένουν στις προτάσεις τους για συγκρότηση «σκληρού πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης χωρίς συμμετοχή της Βρετανίας.