«Τα δεύτερα σε μέγεθος, μετά από εκείνα της Μέσης Ανατολής, πετρελαϊκά κοιτάσματα στον κόσμο, τα οποία πολύ σύντομα θα μας γίνουν ζωτική ανάγκη, ανήκουν σε τέσσερις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες όπου ομιλείται η τουρκική γλώσσα και υπάρχει τεράστια τουρκική επιρροή. Αν μετά από μια ενδεχόμενη δική μας απόρριψη σημάνει γι' αυτούς τους λαούς η ώρα της ευρωφοβίας και της εχθρότητας προς τη Δύση, αυτό ενδέχεται να το πληρώσουμε πολύ ακριβά» (ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Μισέλ Ροκάρ σε «Le Monde» / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).

«Ο όμιλος επιχειρήσεων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων ΟΥΑΚ κέρδισε το διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση του 46,12% των μετοχών της μεγάλης επιχείρησης χαλυβουργίας "Ερντεμιρ" (...) Η ΟΥΑΚ ιδρύθηκε το 1961 και σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλύτερων τουρκικών ομίλων. Δραστηριοποιείται σε τομείς όπως οι υπηρεσίες και η βιομηχανία (...) Ο όμιλος παράγει στην Τουρκία τα αυτοκίνητα μάρκας "Ρενό". Η επιχείρηση ΟΥΑΚ Ρενό, κατά το έτος 2004 ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη τουρκική επιχείρηση με βάση τα έσοδα από πωλήσεις» (τα στοιχεία από το ΑΠΕ στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

«Από προχτές είναι ουσιαστικά μια χώρα υπό επιτήρηση. Από προχτές δεν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί όπου τη βολεύει τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς και όπου τη βολεύει τους στρατηγούς και τους "γκρίζους λύκους"» (η Χρύσα Ταβουλάρη στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

«Το δίλημμα σοσιαλισμός ή καπιταλισμός είναι λάθος. Ο Αριστοτέλης έγραφε ότι πρέπει να ισορροπούμε τα άκρα. Η Ευρώπη πρέπει να πάρει το καλύτερο και από τα δύο μοντέλα. Να εκσυγχρονίσει την αγορά της, να ενδυναμώσει την κοινωνία των πολιτών, να αποκτήσει μια κοινή πολιτική στο εργασιακό (...) Η αλήθεια είναι πως έχετε άκαμπτη αγορά εργασίας» (ο Τζέρεμι Ρίφκιν στα «ΝΕΑ»).