Η νέα πρόταση Νίμιτς αποτέλεσε την αφορμή, για να επανέλθει στο προσκήνιο η απροκάλυπτη παρέμβαση του ιμπεριαλισμού στην περιοχή με πρόσχημα, για μια ακόμα φορά, το όνομα της γειτονικής μας Δημοκρατίας. Και το λέμε αυτό από την άποψη ότι η τακτική αυτή συμβάλλει στην ακόμα μεγαλύτερη όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών, διαμορφώνοντας ένα κλίμα που εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τη γνωστή ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε».

Η αξιοποίηση της ονοματολογίας, ως προπέτασμα καπνού, επανέρχεται δυναμικά σαν «άσος στο μανίκι» των ιμπεριαλιστών. Για να συμβάλει στις επιδιώξεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, που ήδη δίνουν τον «καλύτερό τους εαυτό», προκειμένου να σύρουν σε ατέρμονες αντιπαραθέσεις τους λαούς των Βαλκανίων. Να υπονομεύσουν τη φιλική και ειρηνική συμβίωση γειτονικών λαών, διαμορφώνοντας τις συνθήκες εκείνες, που θα φέρουν ως «αναγκαία» την αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια και θα συμβάλουν, ώστε να αποκτήσουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ουσιαστικότερο και αποφασιστικότερο έλεγχο των αγορών και σφαιρών επιρροής στη Βαλκανική σαν βασικό ορμητήριο για την εξόρμησή τους στην ευρύτερη περιοχή. Αλλωστε, η προωθούμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου αποτελεί περίτρανο αρνητικό παράδειγμα αυτής της ιμπεριαλιστικής πολιτικής.

Το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ παραμένει «ανοιχτό» κοντά μια δεκαπενταετία. Και είναι μεγάλες οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που συνεργούν στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών στόχων, που στηρίζουν τις πρωτοβουλίες των ΗΠΑ για αλλαγή των συνόρων στην περιοχή. Είναι μεγάλες οι ευθύνες των αστικών πολιτικών κομμάτων και όσων τόσα χρόνια τώρα προσπαθούν να παρασύρουν το λαό σε στείρες αντιδράσεις, περιστρέφοντας τη συζήτηση στενά γύρω από το όνομα. Είναι μεγάλες οι ευθύνες όλων όσοι δε θίγουν, ούτε καν υποδεικνύουν, τις ιμπεριαλιστικές σκοπιμότητες, που έντεχνα καλύπτονται σε ένα πλέγμα ονοματολογίας.

Το ΚΚΕ, ακόμα και σε περιόδους που η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα είχε παρασύρει μεγάλο μέρος του λαού, κράτησε αποφασιστική στάση αρχών. Προτείνοντας τότε, όπως και τώρα, μια κοινά αποδεκτή λύση, όπου ο όρος «Μακεδονία» θα χρησιμοποιείται με καθαρά γεωγραφική έννοια. Μια λύση που, για να είναι βιώσιμη, προϋποθέτει - και απαιτεί - το σεβασμό των συνόρων, καμιά αλυτρωτική προπαγάνδα.

Η στάση του ΚΚΕ επιβεβαιώνεται όσο το θέμα επανέρχεται και θα επιβεβαιώνεται όσο οι επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού, με τη συνέργεια των αστικών κυβερνήσεων, προωθούνται. Γιατί η καρδιά του προβλήματος, η πηγή παραγωγής των όποιων αντιπαραθέσεων δεν είναι άλλη από την ιμπεριαλιστική πολιτική. Και εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να αντικρουστεί η προπαγάνδα της αστικής τάξης, εκεί να σπάσουν οι έντεχνα υποκινούμενες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους λαούς. Γιατί οι λαοί των Βαλκανίων, οι λαοί όλου του κόσμου, δικαιούνται να ζήσουν ειρηνικά. Χωρίς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στις χώρες τους, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.