Η συμμετοχή, το κέρδισμα των νέων εργατών, εργαζομένων είναι προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για τον προσανατολισμό και το μέλλον του. Αυτή η ανάγκη, παράλληλα με την ευθύνη των κομμουνιστών και των ταξικών δυνάμεων να εντάξουν στις γραμμές τους ακόμα περισσότερους νέους εργάτες και εργάτριες, αναδείχτηκε στην εκδήλωση - συζήτηση που οργάνωσε χτες η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η εκδήλωση, που απευθυνόταν σε συνδικαλιστές και νέους εργαζόμενους, διοργανώθηκε μπροστά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος για τη νεολαία.

«Σήμερα οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες από χτες, είναι πολύ μεγάλες. Γι' αυτό, το ΚΚΕ μελετάει καλύτερα τις εξελίξεις, μελετάει τις αλλαγές στην οικονομική βάση, τη θέση της νεολαίας στην κοινωνική - ταξική διάρθρωση, τους όρους που μπαίνει η νεολαία στην παραγωγή, τους μηχανισμούς που επιδρούν στη συνείδησή της. Επεξεργάστηκε στόχους συσπείρωσης και πάλης, μορφές συλλογικής δράσης, για να συμβάλει στο δυνάμωμα του νεολαΐστικου κινήματος, στο δέσιμό του με το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να ισχυροποιηθεί ο αγώνας, να προσαρμοστεί στις αυξημένες σημερινές και μελλοντικές ανάγκες», τόνισε χαρακτηριστικά ο Γ. Μαρίνος στην εισηγητική ομιλία του στην εκδήλωση και υπογράμμισε ιδιαίτερα δύο βασικά ζητήματα, που επιβάλλουν την ένταση των προσπαθειών.

«Πρώτο, είναι η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, του κεφαλαίου που εκδηλώνεται μέσα από τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αντιδραστικών αλλαγών που υπηρετούν τις ανάγκες της πλουτοκρατίας και οξύνουν το σύνολο των προβλημάτων της νεολαίας, διαμορφώνοντας πολύ επικίνδυνη κατάσταση για τη ζωή και το μέλλον της.

Και δεύτερο είναι η αναγκαιότητα της ουσιαστικότερης οργάνωσης και πολύπλευρης προετοιμασίας, για να δοθεί από καλύτερες θέσεις ο αγώνας για ριζικές αλλαγές, για αλλαγές που αντιστοιχούν στα συμφέροντα της νεολαίας μας, στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων».

Ο ομιλητής έθεσε ρητορικά το ερώτημα «ποια είναι η εναλλακτική λύση για το σύστημα», για να απαντήσει: «Είναι ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Γι' αυτό η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και προωθεί τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, για εργασία 10-12 ωρών, για αύξηση της απλήρωτης εργασίας, γι' αυτό απελευθερώνει το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, γι' αυτό ετοιμάζουν την οδηγία "Μπόλκεσταϊν" που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να "εισάγουν" εργατικό δυναμικό με τους χειρότερους όρους αμοιβής και εργασίας ακυρώνοντας στην πράξη τις Συλλογικές Συμβάσεις που ισχύουν στην Ελλάδα. Αυτές οι αλλαγές προβλέπονται από τις συνθήκες της ΕΕ, με τις οποίες έχουν συμφωνήσει το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ αλλά και οι δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα και είναι χειρίστου είδους υποκρισία η θέση που λέει στηρίζω την πηγή του κακού και διαμαρτύρομαι για τις συνέπειες».

«Η αρχή έχει γίνει», συνέχισε. «Η επίθεση είναι συνολική. Οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στην αγορά εργασίας είναι η βάση για τις αλλαγές στην εκπαίδευση. Ο στόχος είναι παραγωγή φτηνού, με χαμηλή ειδίκευση εργατικού δυναμικού. Θέλουν τα παιδιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων επί της ουσίας αμόρφωτα ή με γνώσεις που θα κινούνται μέσα στα όρια που εξασφαλίζουν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου».

Επισήμανε ακόμα ότι «ιδιαίτερα οξυμένα είναι τα προβλήματα των νέων που σπουδάζουν και εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα, των νέων που φοιτούν στα νυχτερινά σχολεία, των ανήλικων νέων. Εδώ, με ακόμα πιο βάρβαρο τρόπο εκδηλώνεται ο ταξικός αντιδραστικός χαρακτήρας του εκμεταλλευτικού συστήματος και των πολιτικών που διαχειρίζονται τις υποθέσεις του. Η επίθεση στα δικαιώματα συμβαδίζει με την ιδεολογική επίθεση για την άλωση και τη φθορά συνειδήσεων, για να ρίξουν ακόμα πιο χαμηλά το επίπεδο της απαιτητικότητας, να κρατήσουν τις νέες και τους νέους μακριά από την οργανωμένη συλλογική δράση, μακριά από το ΚΚΕ, την ΚΝΕ, τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ».

«Ιδιαίτερο ρόλο στην αφαίρεση δικαιωμάτων, στην επιβολή αντεργατικών μέτρων, στη χειραγώγηση εκπληρώνει ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ. Μεθοδικά, σχεδιασμένα στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, τον ευρωμονόδρομο. Σπέρνουν και καλλιεργούν την αντίληψη ότι μπορεί να εξανθρωπιστεί ο καπιταλισμός, ότι μπορεί να υπάρχουν τα κέρδη, η εκμετάλλευση... και ο άνθρωπος να μπει πάνω από τα κέρδη. Μπορεί, λένε, να συνυπάρξει αρμονικά ο εκμεταλλευτής και ο εκμεταλλευόμενος, ο εργαζόμενος και το αφεντικό να είναι κοινωνικοί εταίροι που πρέπει να συμβάλλουν για το "κοινό καλό"», εξήγησε ο Γ. Μαρίνος και ανέφερε ως παράδειγμα γι' αυτή την προσπάθεια την ακαδημία του εργατοπατερισμού που δημιούργησε η ΓΣΕΕ.

«Γνωρίζουμε - σημείωσε ο Γ. Μαρίνος - ότι αντικειμενικά η πείρα των νέων εργαζομένων από τους αγώνες, από την ταξική πάλη είναι μικρή, γνωρίζουμε ότι ο ανοργάνωτος νέος, χωρίς στήριξη είναι περισσότερο ευάλωτος στις πιέσεις γι' αυτό είναι μεγάλες οι υποχρεώσεις των κομμουνιστών, των ταξικών συνδικάτων να βρεθούν δίπλα, μαζί με το νέο εργαζόμενο, για να οργανωθεί και να δραστηριοποιηθεί στο κίνημα, να γίνει νέος αγωνιστής που θα συνεισφέρει στην κοινή μας υπόθεση, στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στην εκμετάλλευση για την κατάργησή της.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους νέους εργαζόμενους. Η υποχώρηση δεν είναι λύση. Δεν εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα, καταρρακώνει την αξιοπρέπεια, καθηλώνει τους εργάτες και τις εργάτριες. Σταυρώνω τα χέρια μου σημαίνει ότι δίνω στους κοινωνικούς - ταξικούς αντιπάλους τη δυνατότητα να με χτυπήσουν ανελέητα, να με χρησιμοποιήσουν για να επιτύχουν τα σχέδιά τους.

Η αναζήτηση λύσεων μέσα από τον ατομικό δρόμο είναι μια ουτοπία που κάνει ζημιά στην πάλη για το συλλογικό συμφέρον. Δεν υπάρχει δικαίωμα, κατάκτηση χωρίς αγώνα συλλογικό που τροφοδοτείται από υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης.

Ο αγώνας έχει θυσίες αλλά οι θυσίες αυτές αποτελούν μεγάλη συνεισφορά στην προσπάθεια ξεπεράσματος, κατάργησης των αιτιών που γεννούν τα προβλήματα, τα βάσανα των νέων εργαζομένων και των οικογενειών τους. Οι θυσίες του αγώνα είναι πολύ λιγότερες από αυτές που καταβάλλει σήμερα ο νέος εργαζόμενος για να βρει μια θέση στον ήλιο. Η αναμέτρηση με τις δυσκολίες, ο δρόμος του αγώνα για τα ιδανικά, τις αξίες της εργατικής τάξης είναι επιλογή ευθύνης. Μέσα σ' αυτό το δρόμο, ο νέος και η νέα αποκτούν πείρα, εξοπλίζονται, ολοκληρώνονται σαν προσωπικότητες σαν νέοι αγωνιστές που θα ενώσουν τις προσπάθειές τους με τις μανάδες και τους πατεράδες, με τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργάτες και εργάτριες, για να αντισταθούν, να διεκδικήσουν, να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη ζωή.

Στο βαθμό που μαζί με το συνάδελφό μας δίνουμε τη μάχη και συνειδητοποιείται ότι η σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου είναι αναπόφευκτη κι αυτή η σύγκρουση επιβάλλεται να πάει μέχρι το τέλος, αντιμετωπίζεται ο φόβος, δυναμώνει η αυτοπεποίθηση, η πίστη στις δυνάμεις μας, η πίστη στο δίκιο μας».

«Η δύναμη του εργατικού κινήματος πολλαπλασιάζεται, θα πολλαπλασιαστεί στο βαθμό που οι κομμουνιστές, οι ταξικές δυνάμεις θα καταφέρουν να εντάξουν και να κινητοποιήσουν ακόμα περισσότερους νέους εργάτες και εργάτριες, σπουδαστές που εργάζονται, Ελληνες και μετανάστες.

Εμείς, ο καθένας που προβληματίζεται για την προοπτική της πάλης και ανησυχεί για τις εξελίξεις, για την όξυνση των προβλημάτων έχει υποχρέωση να δουλέψει αποφασιστικά, συγκροτημένα, σχεδιασμένα για την οργάνωση των νέων εργαζομένων στα συνδικάτα, την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ με νέες δυνάμεις, την αποδυνάμωση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε πολιτικό, σε συνδικαλιστικό επίπεδο.

Η βάση που έχει δημιουργηθεί, για παράδειγμα, στις κατασκευές, στους εμποροϋπάλληλους, στα ξενοδοχεία και τον επισιτισμό, στο Μέταλλο, στους ναυτεργάτες και σε άλλους κλάδους μπορεί να ενισχυθεί, να επεκταθεί. Οι Επιτροπές Νέων στα συνδικάτα είναι καλό εργαλείο. Μπορούν να δώσουν ζωντάνια, να ανοίξουν δρόμους με την προϋπόθεση ότι θα γίνουν συστατικό στοιχείο της συνολικής ζωής και δράσης του συνδικάτου και θα το βοηθήσουν να εντάξει στις θέσεις του, στο αγωνιστικό του πλαίσιο τα προβλήματα των νέων εργαζομένων, στόχους πάλης που απαντούν στα προβλήματα, στις ανάγκες τους. Για το μεροκάματο και το μισθό, τη μόρφωση, τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, τη δημιουργική αξιοποίηση που ελεύθερου χρόνου, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Μπορούν να γίνουν πολλά. Εχουμε υποχρέωση να κάνουμε πολλά ώστε τα ταξικά συνδικάτα να γίνουν χώρος ταξικής αγωνιστικής διαπαιδαγώγησης και μορφωτικής - πολιτιστικής δημιουργίας. Αυτό το βήμα πρέπει να γίνει. Να δοθεί περιεχόμενο στη συμμετοχή των νέων εργαζομένων μέσα στα συνδικάτα, περιεχόμενο που θα γεμίζει το νέο και τη νέα, θα τον προσελκύει, θα δικαιώνει την επιλογή του και θα είναι κίνητρο, για να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο, να αναδειχτεί στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, να συνεχίσει ακόμα καλύτερα την προσπάθεια της προηγούμενης γενιάς. Είναι αναμφισβήτητο. Η συμμετοχή, το κέρδισμα των νέων εργατών, εργαζομένων είναι προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για τον προσανατολισμό και το μέλλον του.

Το λέμε ανοιχτά, το τονίζουμε: Η κατάκτηση νέων συνειδήσεων με την ιδεολογία του Μαρξισμού - Λενινισμού και την πολιτική του ΚΚΕ, με τα ιδανικά και τις αξίες του κομμουνιστικού -εργατικού κινήματος θα δώσει ώθηση στην πάλη του κομμουνιστικού κόμματος, θα συμβάλει καθοριστικά στην ισχυροποίησή του.

Ο αντίπαλος αντιδρά. Συσκοτίζει, κρύβει την αλήθεια, παραπλανά. Αυτή είναι η δουλιά του. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον των καπιταλιστών. Το συμφέρον των εργαζομένων, των νέων εργαζομένων είναι στην αντίπερα όχθη».