Eurokinissi

Τα τέλη καθαριότητας αυξάνονται κάθε χρόνο. Παρ' όλα αυτά οι δήμοι όχι μόνο δεν κάνουν έργα με τα χρήματα που εισπράττουν από τους εργαζόμενους, αλλά αναθέτουν σε ιδιώτες τη συγκεκριμένη υπηρεσία

Πρόκειται για ένα χαράτσι, το οποίο προστίθεται κάθε χρόνο στους άμεσους και έμμεσους φόρους που επιβάλλονται από την κυβέρνηση και έτσι αυξάνει ακόμα περισσότερο την οικονομική αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.

Οι συγκεκριμένοι φόροι που επιβάλλονται από τους δήμους και τις κοινότητες σε όλη τη χώρα και εισπράττονται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, αφορούν στα λεγόμενα τέλη καθαριότητας και φωτισμού. Πρόκειται για τα «ανταποδοτικά τέλη». Ο όρος «ανταποδοτικά» προσδιορίζει ότι τα χρήματα που εισπράττονται από τους δήμους, πρέπει να επιστραφούν (σ.σ. ανταπόδοση) στους δημότες με τη μορφή υπηρεσιών και έργων προς όφελός τους. 'Η ότι εισπράττονται για έργα που έχουν ήδη γίνει. Αυτό, βέβαια, είναι απλά ένα πρόσχημα. Διότι οι εργαζόμενοι της χώρας έτσι κι αλλιώς πληρώνουν κάθε χρόνο για όλες τις υπηρεσίες που τους παρέχει - ή πρέπει να τους παρέχει - το κράτος και κατά συνέπεια και οι δήμοι, μέσω της άμεσης φορολόγησης του εισοδήματός τους...

Eurokinissi

Δυο και τρεις φορές μπορεί να κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι για μια πλατεία...

Ας δούμε ένα παράδειγμα: Σε μια περιοχή κατασκευάζεται μια πλατεία με ένα πάρκο. Τα χρήματα για την πλατεία και το πάρκο έχουν δεσμευτεί από το τεχνικό πρόγραμμα ενός δήμου. Τα χρήματα που δαπανά ο δήμος για την πλατεία προέρχονται από την είσπραξη των δημοτικών τελών. Μόνο που για ίδιους ακριβώς λόγους ο εργαζόμενος φορολογείται και από το κράτος (για παροχή υπηρεσιών και κατασκευή τέτοιων έργων). Ετσι, πληρώνει και δεύτερη φορά για τον ίδιο λόγο! Αφού, λοιπόν, κατασκευαστεί η πλατεία και το πάρκο, ο δήμος προχωρά σε διαγωνισμό και δίνει μέρος της έκτασης σε ιδιώτη, ο οποίος κατασκευάζει γήπεδο 5Χ5. Για να μπει σ' αυτό κάποιος πρέπει να πληρώσει... Επιπλέον, αν θελήσει να πιει έναν καφέ στο καφενείο της πλατείας, στο λογαριασμό θα συμπεριληφθεί και μέρος του τέλους τραπεζοκαθισμάτων.

Οπως γίνεται αντιληπτό, το όργιο της καταλήστευσης δεν έχει τέλος. Οι εργαζόμενοι που έχουν πληρώσει δύο φορές, για να γίνει η πλατεία και το πάρκο, καλούνται να πληρώσουν τώρα και για τη χρήση του χώρου...

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, όπως αυτή της Νίκαιας, όπου ο δήμος εδώ και 4 χρόνια δεν έχει επιβάλει ούτε κατά ένα λεπτό του ευρώ αύξηση των τελών...

Ο θεσμός των ανταποδοτικών τελών θεσπίστηκε με βασιλικό διάταγμα το 1958. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί μια σειρά νόμοι που έχουν αντικαταστήσει και τροποποιήσει τη μορφή των υπαρχόντων φόρων ή έχουν θεσπίσει νέους φόρους. Η τελευταία τροποποίηση έγινε το 1989, με το νόμο 1828, όπου τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού ενιαιοποιήθηκαν στο «ενιαίο ανταποδοτικό τέλος». Με τον ίδιο νόμο, δίνεται η δυνατότητα στους δήμους να επιβάλλουν δυνητικά τέλη για όλες τις υπηρεσίες που παρέχουν στους δημότες!

Σήμερα, υπάρχουν δεκάδες γνωστοί ή άγνωστοι φόροι και τέλη ανταποδοτικού χαρακτήρα. Το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), το Τέλος Καθαριότητας και Φωτισμού, το Ειδικό Τέλος Υδρευσης (Υλίκη), το Τέλος Χρήσης Κτημάτων, Εργων ή Υπηρεσιών, το Τέλος Διαμονής Παρεπιδημούντων, το Τέλος Κοινόχρηστων Χώρων, το Τέλος Διαφημίσεων, το Τέλος Στάθμευσης Οχημάτων, το Τέλος Εκδοσης Οικοδομικών Αδειών, το Τέλος Χρήσης Φυσικών Ιαματικών Πηγών, το Ειδικό Τέλος Εκμετάλλευσης Λατομείων Αδρανών Υλικών, το Τέλος στα Παροπλισμένα Πλοία, το Τέλος επί των Ακαθάριστων Εσόδων Κέντρων Διασκέδασης - Εστιατορίων, το Τέλος Καθαριότητας Λαϊκών Αγορών, το Τέλος Λουτρών και Αφοδευτηρίων, τα Τέλη Εκμετάλλευσης Εδάφους - υπεδάφους και θάλασσας, το Τέλος Αποβαθρών επιβατών και εμπορευμάτων, Τέλη Κυκλοφορίας, ο Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτων, ο Φόρος Ζύθου κ.ά.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είτε έμμεσα είτε άμεσα αυτούς τους φόρους τους πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Πριν από μερικές βδομάδες η ηγεσία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) που πρόσκειται σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ ζήτησε από την κυβέρνηση να μπορεί να επιβάλλει ακόμα μεγαλύτερους φόρους και να θεσπίζει νέους. Από την άλλη, η Ενωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (της οποίας ηγούνται εκπρόσωποι των ίδιων τριών κομμάτων) ζήτησε στο δικό της συνέδριο να μπορούν να επιβάλλουν και οι νομαρχίες φόρους...

Παρακάτω παραθέτουμε μερικά από τα δημοτικά τέλη που πληρώνουν κάθε μήνα οι δημότες.

Τέλος Καθαριότητας και Φωτισμού: Το τέλος αυτό θεσπίστηκε αρχικά με το Βασιλικό Διάταγμα του 1958 και στη συνέχεια ρυθμίστηκε με νόμους του 1975 και 1976. Το 1989 τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού ενοποιήθηκαν σε ενιαίο ανταποδοτικό τέλος. Αυτό επιβάλλεται με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την αντιμετώπιση των δαπανών παροχής υπηρεσιών καθαριότητας και φωτισμού, καθώς και κάθε άλλης δαπάνης από παρεχόμενες στους πολίτες δημοτικές ή κοινοτικές υπηρεσίες ανταποδοτικού χαρακτήρα. Εισπράττεται μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.

Φόρος Ηλεκτροδοτούμενων Χώρων: Ο φόρος αυτός θεσπίστηκε με νόμο του 1980 και επιβάλλεται με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για κάθε στεγασμένο ή μη χώρο οικιακής, εμπορικής ή βιομηχανικής χρήσης ανά μετρητή παροχής ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ. Ο φόρος βαρύνει εκείνον, στο όνομα του οποίου εκδίδεται ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος. Ο φόρος εισπράττεται μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.

Τέλος Ακίνητης Περιουσίας: Με νόμο του 1993 επιβλήθηκε τέλος το οποίο υπολογίζεται επί της αξίας της ακίνητης περιουσίας που βρίσκεται εντός της διοικητικής περιφέρειας κάθε ΟΤΑ. Ο συντελεστής του τέλους καθορίζεται με απόφαση του Δημοτικού ή Κοινοτικού Συμβουλίου από 0,025 μέχρι 0,035%. Το τέλος βαρύνει, κάθε χρόνο, τον ιδιοκτήτη ή εκείνον που κατοικεί στο ακίνητο. Από το ΤΑΠ απαλλάσσονται τα ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των ναών, των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων δημόσιου χαρακτήρα, καθώς και οι πρεσβείες και τα προξενεία.

Πριν θεσπιστεί το ΤΑΠ, τα ακίνητα φορολογούνταν με το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας. Με την κατάργησή του, οι μεγαλοϊδιοκτήτες απαλλάχτηκαν ουσιαστικά από το να πληρώνουν φόρο. Κι αυτό γιατί τώρα, ένας ιδιοκτήτης με πολλά ακίνητα που με τον ΦΑΠ φορολογούνταν επί του συνόλου των τετραγωνικών των ακινήτων, με τον ΤΑΠ φορολογείται ξεχωριστά για κάθε ένα ακίνητο. Μια εταιρία λοιπόν με περιουσία 500 εκατ. δρχ. (1,4 εκατ. ευρώ) πλήρωνε με τον ΦΑΠ 6,75 εκατ. δρχ. το χρόνο (19.809 ευρώ). Με την καθιέρωση του ΤΑΠ η ίδια εταιρία πληρώνει μόνο 175.000 δρχ. (513 ευρώ) το χρόνο! Ο μικροϊδιοκτήτης ενώ απαλλασσόταν για ιδιοκτησία μέχρι 50 εκατομμύρια, σήμερα δεν απαλλάσσεται για τίποτα...

Τέλος Κοινόχρηστων Χώρων: Το τέλος αυτό ρυθμίστηκε με νόμο του 1980, ο οποίος αντικατέστησε το άρθρο 13 του βασιλικού διατάγματος του '58. Ως κοινόχρηστοι χώροι νοούνται πεζοδρόμια, οδοί, πλατείες κλπ., καθώς και το δάπεδο χώρων μεταξύ της θέσης των προσόψεων των ισογείων των οικοδομών και των εγκεκριμένων οικοδομικών γραμμών που αποτελούν προεκτάσεις πεζοδρομίων και έχουν αφεθεί σε κοινή χρήση. Τα τμήματα των κοινόχρηστων χώρων, καθώς και τα ποσοστά χρήσης τους καθορίζονται με απόφαση του Δημοτικού ή Κοινοτικού Συμβουλίου.

Επίσης, το Δημοτικό ή Κοινοτικό Συμβούλιο μπορεί να ορίζει ότι τα είδη που θα καταναλώνονται από τους πελάτες των καταστημάτων που κάνουν χρήση των χώρων αυτών, θα προσφέρονται σε τιμές καταστήματος κατώτερης κατηγορίας από εκείνη που ανήκουν.