Η καλλιεργούμενη και επιχειρούμενη άρση της μονιμότητας στο δημόσιο στοχεύει στην ανατροπή των όποιων υφιστάμενων κατακτήσεων των εργαζομένων, στην επέκταση των αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων και στη δημιουργία μιας Δημόσιας Διοίκησης, περισσότερο αποτελεσματικής στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και λιγότερο «κοστοβόρας» σε ό,τι αφορά τα λαϊκά συμφέροντα. Αποτελεί άλλο ένα μέτρο της γενικότερης αντιλαϊκής επίθεσης, στο πλαίσιο της πολιτικής και λογικής του «ευρωμονοδρόμου», της στρατηγικής της Λισαβόνας, της ανταγωνιστικότητας, των νόμων της αγοράς κλπ., κλπ. Πολιτική, η οποία προωθείται, με τον έναν ή άλλον τρόπο, τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ.

Αυτή είναι η αλήθεια και όσο δεν τη βλέπει η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ δεν προσφέρει το παραμικρό στην τόσο αναγκαία, σήμερα, συσπείρωση και αντίσταση των εργαζομένων στο δημόσιο απέναντι σε όλα όσα γίνονται και ακόμη περισσότερο σ' αυτά που έρχονται. Αντίθετα, συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό και την αποδυνάμωση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων, όσο καλλιεργεί τη λογική της «κοινωνικής συναίνεσης», κρύβει τις αιτίες των προβλημάτων και σκορπίζει αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, για ένα κράτος που θα εξυπηρετεί δίκαια και ισομερώς τόσο τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, όσο και των εργαζομένων.