Στο Στρασβούργο καταγράφηκαν παρόντες και απόντες...

Μέγα έγκλημα, σύντροφε της επανάστασης, που κατόρθωσε η πρώτη απόπειρά της να ξεπεράσει τα 70 χρόνια επικράτησής της. Θα πληρώσεις ξανά και ξανά γι' αυτό, ξέρεις τι 'ναι να ξέρουν οι εργάτες όπου Γης πως μπορούν να ζήσουν χωρίς εκμεταλλευτές; Ξέρεις τι 'ναι να 'χουν διδαχτεί οι εργάτες ότι μπορούν να έχουν το δικό τους Κόμμα, το Κομμουνιστικό, ότι μπορούν να έχουν τη δική τους εξουσία, να οικοδομούν το δικό τους κράτος, να απολαμβάνουν ως κοινωνική ιδιοκτησία το υπερπροϊόν της εργασίας τους; Ξέρεις τι 'ναι να 'χουν μάθει οι εργάτες πως δεν έχουν καμιά ανάγκη τον εκμεταλλευτή τους, πόσο, μάλλον, τις απαιτήσεις και τις προσταγές του; Οτι κάθε εμπόδιο στην επανάσταση είναι αντεπανάσταση; Οτι την εξουσία της η εργατική τάξη, ή, θα τη δέσει σαν τ' ατσάλι, ή, θα τη δει «ευλύγιστη» και «ευρύχωρη» να γίνεται μπούμερανγκ για την επικράτηση όσων με το αίμα της ανέτρεψε; Ξέρεις τι είναι να γνωρίζουν οι εργάτες πόσο ανελεύθερο παραμύθι είναι η περίφημη «αθηναϊκή δημοκρατία» και σε πόσο αίμα εργατών στηρίζεται η «δημοκρατία» των αστών;

Θα δικαστείς, σύντροφε. Για παραδειγματισμό των επιγόνων. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, όταν αργά ή γρήγορα, η αστική δικτατορία φτάνει στο όριο που οι πάνω δεν μπορούν και οι κάτω δεν αντέχουν...

Αλίμονο στους «αριστερούς» που ψάχνουν προσχήματα και σφυρίζουν κλέφτικα την αγωνία τους, δήθεν για τις μολυσματικές ασθένειες που απειλούν την... αριστερά.

Αυτοί με το «τσερόκι» τους και μεις με «το φως που καίει».