Του Τολιάδη από το ΕΘΝΟΣ

Και τι βρήκε ν' απαντήσει; Οτι είναι προσωρινό φαινόμενο για το οποίο δε φταίει το ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό το άτιμο το τμήμα της κοινωνίας που, αντί να ακουμπήσει στη «μετριοπάθεια» και στα κόμματα της «κεντρικής πολιτικής σκηνής», πάει στα άκρα!

Οτι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στη συνείδηση μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων είναι πλέον κατοχυρωμένη ως ταυτόσημη με την πολιτική που εφαρμόζει και η ΝΔ, ούτε που του περνά από το μυαλό. Οτι καταφεύγει σε χαρακτηρισμούς περί «ακραίου» ΚΚΕ, είναι απλή αμερικανιά κι από τέτοιες ξέρει κάμποσες ο προβεβλημένος πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης.

Οτι όλοι μαζί, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και κύρια η τάξη της οποίας τα συμφέροντα προωθούν, έχουν πρόβλημα με το ΚΚΕ, δεν κρύβεται πια. Χάσαμε το μέτρημα στα κυριακάτικα φύλλα με τα άρθρα που το ένα μετά το άλλο από διαφορετικές οπτικές και κοινή αγωνία, πραγματεύονταν τους κινδύνους που αντιπροσωπεύει για το σύστημα η κατοχύρωση στην πράξη του ΚΚΕ ως δύναμης συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Οι πιο διασκεδαστικοί αρθρογράφοι - κάτι «πρώην» - κατέφευγαν σε βαθυστόχαστες αναλύσεις που ξεκινάνε από τον Λένιν, συναντάνε «εσωκομματικές τάσεις», για να πουν στο τέλος ότι πρέπει να ανασκουμπωθεί ο ...Πρωτόπαππας. Οι πιο στοχοπροσηλωμένοι είναι ευθείς: «ο χρόνος πιέζει», επείγει η «προγραμματική διακυβέρνηση» από ένα σχήμα ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, «το μήνυμα ελήφθη», είναι μερικά απ' όσα γράφηκαν.

Οι ανομολόγητες ελπίδες διαφόρων δεν κρύβονται. Ψαρεύοντας σε θολά νερά ελπίζουν να κρατήσουν τη ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας εντός των τειχών, στα όρια εκρήξεων τυφλής - και άρα ελεγχόμενης από το ίδιο το σύστημα - βίας. Εκεί ακριβώς συναντούν και όσους χρόνια και χρόνια μιλούσαν για «σοσιαλισμό στις 18» συκοφαντώντας στην πράξη κάθε απελευθερωτικό όραμα.