Είχαμε καιρό να διαβάσουμε ή να ακούσουμε περί «ουδέτερης ταξικά κρατικής εξουσίας και κράτους» στον καπιταλισμό, και μάλιστα από αυτοπαρουσιαζόμενους ως αριστερούς, γι' αυτό και σημειώνουμε το γεγονός. Γράφει το χτεσινό κύριο άρθρο της «Αυγής», με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στη Γαλλία και τις μεγάλες κινητοποιήσεις της νεολαίας και των εργαζομένων: «Ουσιαστικά πρόκειται για παροπλισμό ή παράλυση του κράτους - της συλλογικής πολιτικής οργάνωσης - μπροστά στα οικονομικά προβλήματα: από εργαλείο διεύθυνσης της οικονομίας εκπίπτει σε όργανο ταξικής κυριαρχίας, εξασφάλισης των συμφερόντων ενός τμήματος της κοινωνίας». Και το άρθρο καταλήγει ως εξής: «Οι κοινωνικοί αγώνες - σαν τον γαλλικό - δεν περιορίζονται μόνο στην ανατροπή ενός αντεργατικού μέτρου. Ανοίγουν πολύ ευρύτερες προοπτικές».

Προφανώς, αυτές οι «πολύ ευρύτερες προοπτικές» συνοψίζονται στο στόχο να σταματήσει η έκπτωση του κράτους σε όργανο ταξικής κυριαρχίας και ...να ξαναγίνει μια ταξικά ουδέτερη «συλλογική πολιτική οργάνωση» και «εργαλείο διεύθυνσης της οικονομίας». Πράγματι, πολύ ...ευρύτερος ο στόχος παιδιά. Σκέτη αυταπάτη...