Οταν η κυβέρνηση Μπους αυτοανακηρύσσεται παγκόσμιος θεματοφύλακας της δημοκρατίας, οι λαοί σ' όλο τον κόσμο (και στις ίδιες τις ΗΠΑ) πρέπει να ανησυχούν για έναν επιπλέον λόγο. Οταν, μάλιστα, ο Αμερικανός Πρόεδρος και το επιτελείο του, μαζί με τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλώνουν αποφασισμένοι να επιβάλουν τη «δημοκρατία» τους σ' όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, ο κίνδυνος του παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου είναι άμεσος.

Τα τελευταία χρόνια, με μεγαλύτερη ένταση, μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001, οι δυνάμεις της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, εκτός των άλλων, ανέλαβαν (για λογαριασμό των πολυεθνικών) να αξιολογούν και να βαθμολογούν τη δημοκρατικότητα κάθε χώρας. Κριτήριο είναι ο βαθμός υποτέλειας και προσαρμογής της χώρας (και του λαού της) στα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Τώρα, λοιπόν, οι αρχιτέκτονες της δημοκρατίας του Γκουαντάναμο, του Αμπού Γκράιμπ, των ιπτάμενων φυλακών, των βασανιστηρίων, των κατά συρροήν εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των στρατιωτικοφασιστικών πραξικοπημάτων, των αιματοβαμμένων δικτατοριών, της αστυνομοκρατίας, της κατάργησης των στοιχειωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, γίνονται τιμητές της δημοκρατικότητας...

Γι' αυτούς, μια χώρα είναι δημοκρατική, όταν ο λαός της εκλέγει κυβέρνηση, που είναι πρόθυμη να δώσει γην και ύδωρ στις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους «πρόθυμους συμμάχους» τους. Ετσι, ανακηρύσσουν «εχθρούς της δημοκρατίας» τους Προέδρους και τις κυβερνήσεις της Λευκορωσίας, των Παλαιστινίων, της Βενεζουέλας και άλλων χωρών που αναδείχτηκαν με κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Διαδικασίες, ασύγκριτα πιο αδιάβλητες από τις διαδικασίες με τις οποίες ο Μπους «εκλέχτηκε» Πρόεδρος των ΗΠΑ, τον οποίον ψήφισαν, με βάση τα αποτελέσματα, λιγότερο από το 16% των Αμερικανών πολιτών, που έχουν δικαίωμα ψήφου, αλλά και από άλλες χώρες της ονομαζόμενης «δημοκρατικής Δύσης»! Και απειλούν, μάλιστα, όσες χώρες και κυβερνήσεις αντιστέκονται, τους λαούς αυτών των χωρών ότι θα τιμωρηθούν γιατί επέλεξαν έναν άλλο δρόμο, από αυτόν της υποταγής και της ένταξής τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς!

Οι απολογητές της αστικής δημοκρατίας εξανίστανται, όταν οι κομμουνιστές θέτουν το θεμελιώδες ερώτημα: «Δημοκρατία για ποιον;». «Μα φυσικά, για όλους!», απαντούν υποκριτικά, ενώ γνωρίζουν ότι σε όλες τις ιστορικές περιόδους η απάντηση ήταν άλλη. Διαφοροποιημένη σε κάθε στάδιο της κοινωνικής εξέλιξης, πάντα υπέρ της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, σ' όλες τις χώρες του κόσμου, μακριά από τις αυταπάτες που γεννούν οι υποστηρικτές και υπάλληλοι της δικτατορίας των μονοπωλίων, καλούνται να αναζητήσουν και να κατακτήσουν με τον αγώνα τους, μέσα από την καθημερινή πάλη, τη δική τους δημοκρατία. Τη δημοκρατία, που καταργεί την εκμετάλλευση και τον πόλεμο, που βάζει τέρμα στην κυριαρχία του κεφαλαίου, που εγγυάται την ελεύθερη έκφραση και τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού και όχι μιας φούχτας χρυσοκάνθαρων, που απελευθερώνει τις δυνάμεις της δημιουργίας και της προόδου.