Ισως, βέβαια, κάποιοι σκεφτούν, ότι μπορεί να μην κερδίζουν τα λαϊκά στρώματα απ' όσα περιγράφει το διπλανό σχόλιο, αλλά δεν έχουν και ζημιά. Λάθος. Κι όχι μόνον επειδή το χτύπημα των δικαιωμάτων ενός τμήματος της εργατικής τάξης, πρέπει να αποτελεί αντικείμενο πάλης όλων των εργαζομένων. Ακόμη, γιατί η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο των πρώην ΔΕΚΟ έχει ευρύτερες στοχεύσεις και επιδιώξεις, που αφορούν στο σύνολο των εργαζομένων και του λαού. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις λεγόμενες ΔΕΚΟ ως αιχμή του δόρατος και μοχλό της γενικότερης προώθησης και επιβολής των αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων, τόσο στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, όσο και παντού. Επίσης, η παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των τομέων αυτών θα κάνει ακριβότερες και λιγότερο προσιτές στα λαϊκά στρώματα τις όποιες υπηρεσίες τους. Κι αυτά, αποτελούν ένα μόνο μέρος των γενικότερων συνεπειών. Υπάρχουν κι άλλες. Για παράδειγμα, το χάρισμα στους τραπεζίτες των όποιων υποχρεώσεών τους στα ασφαλιστικά Ταμεία των τραπεζοϋπαλλήλων και το αντίστοιχο «φόρτωμα» του ΙΚΑ. Αλλωστε και μόνο το γεγονός πως η λογική των κυβερνώντων εδράζεται στη συνεχή και προς τα κάτω ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, προς όφελος της πλουτοκρατίας, φτάνει και περισσεύει, για να βρει αντιμέτωπους όλους τους εργαζόμενους. Πολύ περισσότερο, γιατί εφαρμόζουν τη λογική αυτή «σαλαμωτά», επιδιώκοντας την ελαχιστοποίηση των αντιδράσεων.