Ισως δεν είναι η σημαντικότερη, αλλά σίγουρα είναι μια παράμετρος. Αντιγράφουμε:

*

1). «Η τηλεοπτική βία μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά σε επιθετικές συμπεριφορές. Αυτό επιβεβαιώνουν περισσότερες από 1.000 μελέτες. Τα παιδιά στην Αμερική, φθάνοντας την ηλικία των 18 ετών, έχουν παρακολουθήσει κατά μέσο όρο 200.000 πράξεις βίας μόνο από την τηλεόραση. Το επίπεδο της βίας κατά τη διάρκεια των cartoon (κινούμενα σχέδια) που προβάλλονται το πρωί του Σαββάτου, είναι μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο. Υπάρχουν 3 με 5 πράξεις βίας κάθε ώρα στις υπόλοιπες ώρες και περίπου 20 με 25 το πρωί του Σαββάτου. Η τηλεοπτική βία είναι ιδιαίτερα ζημιογόνα για τα παιδιά κάτω των 8 ετών επειδή αυτά δεν μπορούν να διαχωρίσουν εύκολα την πραγματικότητα από τη φαντασία. Οι βίαιες εικόνες στην τηλεόραση και τις ταινίες είναι δυνατόν να θεωρούνται πραγματικές από τα μικρά παιδιά. Είναι δυνατόν να τα τραυματίσουν. Η τηλεοπτική βία επηρεάζει τα παιδιά ως εξής: Αύξηση της επιθετικότητας και της αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Αύξηση του φόβου να καταστούν θύματα. Περιορισμός της ευαισθησίας τους στη βία και στα θύματα της βίας. Αύξηση της επιθυμίας για περισσότερη βία στην ψυχαγωγία και στην πραγματική ζωή. Η τηλεόραση συχνά δε δείχνει τα αποτελέσματα της βίας. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στα cartoons, στα παιδικά commercial και στα βιντεοκλίπ. Το αποτέλεσμα είναι, τα παιδιά να μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει ή υπάρχει ελάχιστη επίπτωση για τους δράστες βίαιων πράξεων».

(Από την «American Academy of Pediatrics»)

***

2). «... ένας Αμερικανός έφηβος στα 18 του χρόνια έχει παρακολουθήσει στην τηλεόραση 200.000 πράξεις βίας, εκ των οποίων οι 40.000 είναι φόνοι. Σε διάστημα 18 ωρών, οι δημοσιογράφοι του περιοδικού "TV Guide", μέτρησαν 1.846 πράξεις βίας στα προγράμματα ενός δείγματος που αποτελούσαν δέκα σταθμοί. Σύμφωνα με άλλη έρευνα, που διήρκεσε 17 χρόνια και που παρακολουθήθηκαν 700 παιδιά από την ηλικία των 6 ετών έως την ενηλικίωση, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που ξόδευαν πάνω από 3 ώρες τη μέρα παρακολουθώντας τηλεόραση στην ηλικία των 14 ετών, ήταν 4 φορές πιο πιθανό να έχουν δράσει επιθετικά έως την ηλικία των 22 ετών, σε σχέση με εκείνα τα παιδιά που έβλεπαν λιγότερο από 1 ώρα τηλεόραση. Μια άλλη μελέτη υποστηρίζει ότι "από 1,4 σκηνές βίας ανά λεπτό το 1996 στην ελληνική τηλεόραση, φτάσαμε σε 3-4 σκηνές βίας ανά λεπτό το 1999. Συγχρόνως, αν συγκρίνει κάποιος ταινίες του παρελθόντος με σύγχρονες, θα διαπιστώσει χωρίς πολλή έρευνα ότι οι περισσότερες σκηνές βίας των παλαιότερων παραγωγών σήμερα φαίνονται φυσιολογικές ή "αφελείς" ως προς την απεικόνιση της βίας. Αν συγκρίνουμε τις ταινίες, παρατηρούμε ότι στο "Batman" του 1966 δεν υπάρχει θάνατος, ενώ στην επανέκδοση του 1989 καταγράφονται 41 θάνατοι. Στο "Robocop 1" του 1987 καταγράφονται 32 θάνατοι και στο "Robocop 2" του 1991, 81 θάνατοι. Στο "Rabbo 1" υπάρχουν 62 θάνατοι και στο "Rabbo 3" καταμετρούνται 106 θάνατοι και 245 σκηνές βίας».

(«Σύγχρονες μέθοδοι χειραγώγησης της νεολαίας», Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τεύχος 4/2005).