Ενας υπουργός - όχι ο οποιοσδήποτε πολίτης - βγαίνει κάθε τρεις και λίγο και προωθεί τη θέση για αποποινικοποίηση των, λεγόμενων, "μαλακών" ναρκωτικών. Εφτασε στο σημείο να προτείνει μέχρι και την οικιακή καλλιέργεια χασίς. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι κάθε πολίτης έχει τη γνώμη του και το αναφαίρετο δικαίωμα να την εκφράζει. Πολύ σωστά. Ομως, οι απόψεις ενός πολιτικού, πολύ περισσότερο υπουργού, δεν είναι "προσωπική" του υπόθεση. Και δεν είναι "προσωπική" του υπόθεση στο βαθμό που λόγω καρέκλας (και αυτό δε λέγεται υπαινικτικά) η προώθηση "προσωπικών" απόψεων συνιστούν άσκηση πολιτικής και, ακόμα χειρότερα, επιχείρηση επιβολής πολιτικής. Εκεί είναι το θέμα. Και όσοι κρύβονται πίσω από τα δικαιώματά τους ως πολίτες για να λένε ό,τι λένε, κανείς δεν τους απαγορεύει να περιοριστούν στο ρόλο του πολίτη και να συνεχίσουν να τα λένε χωρίς να μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει για "κατάχρηση εξουσίας".

Υπάρχει ένα δεύτερο θέμα. Το ζήτημα του τι είναι "φιλελεύθερο" και τι όχι. Οσοι τάσσονται με την άποψη περί αποποινικοποίησης αυτοπροσδιορίζονται σαν "προοδευτικά" σκεφτόμενοι, σαν "σύγχρονα" μυαλά. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που όταν υπεραμύνεσαι της άλλης άποψης, της θέσης ότι για μια σειρά λόγους, δεν περιποιεί τιμή στο υπέρτατο αγαθό που δεν είναι άλλο από την αξία του ανθρώπου, η νομιμοποίηση σε μια κοινωνία της ιδεολογίας της "μαλακής" ή σκληρής" μαστούρας, αντιμετωπίζεσαι σαν "γραφικός", "κολλημένος" και "συντηρητικός". Εδώ πια η "φιλελευθεριότητα" του δικαιώματος στην έκφραση γνώμης σταματά στο σημείο που εκείνοι που την έχουν σημαία, παύουν να ακούν τη φωνή τους και επιχειρήσει να μιλήσει κανένας άλλος.

Το τρίτο θέμα είναι κατά τη γνώμη μας ουσιαστικότερο. Η αντιμετώπιση του ζητήματος των ναρκωτικών από τη σκοπιά της ποινικοποίησης ή της αποποινικοποίησης αποτελεί κλασική περίπτωση όπου το δέντρο επιδιώκεται να κρύψει το δάσος. Και αυτό γίνεται ανεξάρτητα από τις καλές, ενδεχομένως, προθέσεις των όποιων πρωταγωνιστών σε μια τέτοια κουβέντα, και κυρίως των υπερμάχων της αποποινικοποίησης, που δε βλέπουν ότι η θέση τους οδηγεί στην όξυνση του προβλήματος των ναρκωτικών.